Pamukkale

Hierapolis-Pamukkale
	Fontes termais en Pamukkale
	; Pamukkale
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Turquía
Localización	37°55′23″N 29°07′26″L / 37.92306, -29.12389
Tipo	Mixto
Criterios	III, IV, VII
Inscrición	1988 (12ª Sesión)
Rexión da UNESCO	Europa e América do Norte
Identificador	485
	v; c; e;

Pamukkale ("castelo de algodón", en turco) é un conxunto de piscinas termais de orixe calcaria que co pasar dos séculos formaron concas xigantescas de auga que descenden en fervenza dun outeiro, situado preto de Denizli, en Turquía. A formación de Pamukkale débese aos mananciais de augas termais que provocan o derramamento de carbonato de calcio, que despois solidifica como mármore travertino. Foi declarado Patrimonio da Humanidade da UNESCO xuntamente con Hierápolis en 1988.

A antiga cidade grecorromana de Hierapolis construíuse no alto do "castelo" branco que en total ten 2700 m de longp, 600 m. de largo e 160 m de altura. Pódese ver a gran distancia, desde os outeiros da cidade de Denizli, no lado oposto do val, a 20 km.

Coñecida como Pamukkale (Castelo de Algodón) ou a antiga Hierápolis (Cidade Santa), esta área acolle doentes nas súas fontes termais desde a antigüidade clásica. O nome turco refírese á superficie calcaria branca e brillante, formada durante milenios por mananciais ricos en calcio. Pingando lentamente pola aba da inmensa montaña, as augas ricas en minerais forman escuma e acumúlase nos socalcos, derramando cascadas de estalactitas en piscinas leitosas debaixo. A lenda sostén que as formacións son algodón (o cultivo principal da área) solidificado que os xigantes deixaron de secar.^{[Cómpre referencia]}

O turismo é e foi unha importante industria na área durante miles de anos, debido á atracción das piscinas termais. Recentemente a mediados do século XX, construíronse hoteis sobre as ruínas de Hierápolis, causando un dano considerable.^{[Cómpre referencia]} Construíuse unha estrada desde o val sobre os socalcos, e permitiron que as motos subiran e baixaran as pendentes. Cando a zona foi declarada Patrimonio da Humanidade, os hoteis foron derribados, a estrada eliminada e substituída por piscinas artificiais.^{[Cómpre referencia]}

Eclipsados pola marabilla natural, as ben conservadas ruínas romanas e o museo de Pamukkale foron notablemente subestimados e non publicitados. Os folletos turísticos dos últimos 20 anos presentan principalmente fotos de persoas bañandose nas piscinas de calcio. Agás dunha pequena senda que sobe pola aba da montaña, o paso polos socalcos está actualmente prohibido, xa que sufriron a erosión e a contaminación da auga polos pés dos turistas.

Vista panorámica dos socalcos de travertino en Pamukkale

Galería[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]