Nahum Tate

Nahum Tate

Biografía
Nacemento	1652 (Xuliano) Dublín, Irlanda
Morte	30 de xullo de 1715 (Xuliano) (62/63 anos) Londres, Reino Unido
Lugar de sepultura	Southwark St George the Martyr (en)
Poeta laureado do Reino Unido (pt)
23 de decembro de 1692 – 30 de xullo de 1715 Nomeado por: Guillerme III de Inglaterra, María II de Inglaterra
Datos persoais
Educación	Trinity College Dublín
Actividade
Ocupación	poeta, tradutor, libretista, dramaturgo, escritor, escritor de himnos
Período de tempo	17th century generation (en)
Obra
Obras destacables The History of King Lear (en)
Familia
Pai	Faithful Teate
Premios
(1692)  Poeta laureado do Reino Unido (pt)
Descrito pola fonte	Dictionary of National Biography Encyclopædia Britannica The Lives of the Poets-Laureate (en)

Nahum Tate (Nahum Teate ata 1677), nado en Dublín en 1652 e finado en Londres o 30 de xullo de 1715, foi un poeta irlandés, escritor de himnos e letrista de cancións, que chegou a ser considerado o poeta oficial de Inglaterra no ano 1692.

Traxectoria

Nahum Teate naceu nunha familia de clérigos puritanos. Era o fillo de Faithful Teate, un clérigo irlandés que fora reitor de Castleterra, Ballyhaise, ata que a súa casa foi queimada e a súa familia atacada, acusados de pasar información ao Goberno sobre plans para a rebelión irlandesa de 1641. Logo de residir na vivenda do reitor do Trinity College de Dublín, o pai trasladouse a Inglaterra, como titular en East Greenwich, arredor de 1650, e como predicador do evanxeo en Sudbury, de 1654 a 1658, antes de retornar a Dublín cara a 1660. Publicou un poema titulado Ter Tria, así como algúns sermóns, dous dos cales llos dedicou a Oliver e Henry Cromwell.

Nahum Teate seguiu a seu pai no Trinity College o ano 1668, e graduouse en 1672. Cara ao ano 1676 mudárase xa a Londres e gañaba a vida escribindo. O ano seguinte adoptou a forma ortográfica Tate, que mantería ata a súa morte, en 1715, en Southwark, Londres. Foi enterrado en St. George Southwark o día 1 de agosto de 1715.

Obra

Cuberta da versión de Tate d'El Rei Lear

Tate publicou un volume de poemas en Londres en 1677 e habitualmente escribiu para o teatro. Dedicou Brutus of Alba, or The Enchanted Lovers (1678), unha traxedia sobre Dido e Eneas, a Charles Sackville, sexto conde de Dorset. Esta obra foi adaptada para o libreto da ópera Dido and Eneas, de Henry Purcell. The Loyal General, con prólogo de Dryden, foi representada no teatro-xardín de Dorset o ano 1680.

Daquela, Tate comezou a facer unha serie de adaptacións de dramas isabelinos. A súa versión de Richard II, de William Shakespeare, alterou os nomes dos personaxes e cambiou o texto de xeito que cada escena estaba, nas súas propias palabras, "chea de respecto pola maxestade e a dignidade das Cortes". Porén, malia estas precaucións, The Sicilian Usurper (1681), como se nomeaba a súa versión, foi suprimida na terceira actuación por causa dunha posible interpretación política.

En 1681, Thomas Betterton representou a versión de Tate de King Lear, que omitía completamente o personaxe do Parvo e acababa de xeito feliz co casamento entre Cordelia e Edgar. Aínda que Joseph Addison protestou contra esta mutilación de Shakespeare, Samuel Johnson defendeu a xustiza poética da adaptación de Tate. Coriolanus converteuse en The Ingratitude of a Commonwealth, representada no Teatro Real o ano 1682. A farsa de Tate Duke and no Duke imitaba Trappolin suppos'd a Prince, de Aston Cockayne. Tate continuou esta serie ata o ano 1707.