Myosotis stricta
| Myosotis stricta | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Myosotis stricta en Baixa Franconia (Alemaña). | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| 'Myosotis strica' Link ex Roem. & Schult. | |||||||||||||||
Myosotis stricta é unha planta herbácea da familia das boraginaceae.
Descrición[editar | editar a fonte]
Distínguese de Myosotis discolor polas súas pequenas flores azuis, de aproximadamente 1 mm de diámetro, e superficie inferior das follas e base do talo con pelos ganchudos (sen pelos ganchudos en Myosotis discolor). Anual, moi ramosa dende a base, de até 30 cm, con pelos no talo apuntando cara a arriba. Cáliz con pelos ganchudos, densos e adpresos, lóbulos do cáliz pechados, que non caen. Núculas marróns, con bordo quillado no ápice. Florece na primavera.[1]
Hábitat[editar | editar a fonte]
Lugares secos e arenosos.
Distribución[editar | editar a fonte]
Toda Europa, excepto Gran Bretaña e Irlanda.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Mimophytum stricta foi descrita por Link ex Roem. & Schult. e publicada en Systema Vegetabilium 4: 104. 1819.[2]
- Etimoloxía
Myosotis: nome xenérico que deriva do grego: mys, myos, que significa "ratonciño" e otos, que significa "orella", aludindo á forma da folla nalgunhas das especies do xénero.[3]
stricta: epíteto latíno que significa "erecta"[4]
- Sinonimia
- Lithospermum tenellum Raf.
- Myosotis arenaria Schrad.
- Myosotis micrantha Pall. ex Lehm.
- Myosotis vestita Velen.[5]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Polunin, O. (1989). Guía fotográfica de las Flores Silvestres de España y de Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
- ↑ "Myosotis stricta". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 11 de junio de 2015.
- ↑ En Flora de Canarias
- ↑ En Epítetos Botánicos
- ↑ "Myosotis stricta". The Plant List. Consultado o 11 de junio de 2015.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Abrams, L.R. 1951. Geraniums to Figworts. 3: 866 pp. In L.R. Abrams (ed.) Ill. Fl. Pacific States. Stanford University Press, Stanford.
- Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., Nova York.
- Marticorena, C. & M. Quezada. 1985. Catálogo de la Flora Vascular de Chile. Gayana, Bot. 42: 1–157.
- Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
- Voss, E. G. 1996. Michigan Flora, Part III: Dicots (Pyrolaceae-Compositae). Cranbrook Inst. of Science, Ann Arbor.
- Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las plantas vasculares del Cono Sur. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1–3): i–xcvi, 1–3348.