Mosteiro de Alcobaça
| ||||
| Tipo | mosteiro cistercense patrimonio cultural  | |||
|---|---|---|---|---|
| Localización | ||||
| División administrativa | Alcobaça e Vestiaria, Portugal | |||
| Localización | Alcobaça (pt)  | |||
| ||||
| Composto por | ||||
| Características | ||||
| Superficie | 0,98 ha zona de protección: 85,78 ha | |||
Patrimonio da Humanidade  | ||||
| Tipo | Patrimonio cultural → Europa-América do Norte | |||
| Data | 1989 (13ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (iv) e (ii) | |||
| Identificador | 505 | |||
| Monumento nacional de Portugal | ||||
| Identificador | 70185 | |||
| Historia | ||||
| Data de creación ou fundación | 1187 | |||
| Data de disolución, retirada ou demolición | 1833 | |||
| Actividade | ||||
| Visitantes anuais | 193.881 (2022) | |||
| Páxina web | mosteiroalcobaca.pt | |||
.jpg)
O Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça, tamén coñecido como Real Abadía de Santa Maria de Alcobaça ou sinxelamente como Mosteiro de Alcobaça, é a primeira obra plenamente gótica erguida en chan portugués. Foi comezado en 1178 polos monxes do Císter, e continuado entre os séculos XIII e XVI. Está clasificado como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO e como Monumento Nacional, dende 1910, IPPAR.[1][2] O 7 de xullo de 2007, foi elixido como unha das sete marabillas de Portugal. En 1834, os monxes foron forzados a abandonar o mosteiro, por mor do decreto de supresión de tódalas ordes relixiosas de Portugal, promulgado por Joaquim António de Aguiar, ministro dos negocios eclesiásticos e da xustiza do goberno da rexencia de Pedro, Duque de Bragança.
Sepulcro da rainha póstuma de Portugal
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Inés de Castro.
.jpg)
Inés de Castro Cando Pedro I de Portugal ascendeu ao trono en 1357, após executar coas súas propias mans a dous dos asasinos de Inés, probabelmente a instancias do seu pai Afonso IV, afirmou que casara en segredo con ela. Ordenou que a enterrasen xunto a el, na igrexa do Mosteiro de Alcobaça, e encargou a construción dos seus sepulcros. En 1362, o corpo de Inés foi exhumado e transportado nun cortexo fúnebre desde Coimbra até Alcobaça, onde foi coroada raíña de Portugal, e enterrada para descansar alí en paz.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Patrimonio de Portugal". Instituto de Gestão do Património Arquitectónico e Arqueológico.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Centro del Patrimonio Mundial -". UNESCO World Heritage Centre (en castelán). Consultado o 2023-06-25.
- ↑ López, Víctor (2022-10-14). "Inés de Castro, a galega que reinou despois de morta". GCiencia. Consultado o 2023-06-25.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Mosteiro de Alcobaça  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Maria Augusta Pablo Trindade Ferreira. Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça. ELO-IPPAR. 2nd edition, 1993. (en portugués)
 | Centro histórico de Angra do Heroísmo (1983) · Mosteiro dos Xerónimos e Torre de Belén (1983) · Mosteiro de Batalha (1983) · Convento de Cristo (1983) · Centro histórico de Évora (1986) · Mosteiro de Alcobaça (1989) · Paisaxe cultural de Sintra (1995) · Centro histórico do Porto (1996) · Arte rupestre do val do Côa e de Siega Verde1 (1998) · Laurisilva de Madeira (1999) · Centro histórico de Guimarães (2001) · Rexión viñateira do Alto Douro (2001) · Paisaxe vitícola da illa do Pico (2004) · Gornición fronteiriza e fortificacións da cidade de Elvas (2012) · Universidade de Coímbra: Alta e Sofía (2013) · Real Edificio de Mafra: Palacio, basílica, convento e Tapada Nacional de Mafra (2019) · Santuario do Bom Jesus do Monte (2019)
|  | |
