Mikoyan-Gurevich MiG-15
| Mikoyan-Gurevich MiG-15 | |
|---|---|
 | |
| Tipo | familia de aeronaves  |
| Subclase de | caças de primeira geração (pt)  e land-based fighter monoplane (en) |
| Uso | Caza |
| Produción | |
| País de orixe | Unión Soviética |
| Fabricante | Mikoyan |
| Total producido | 15.560 |
| Características | |
| Impulsado por | RD-45 (en) e Klimov VK-1 (pt) |
| Velocidade de cruceiro | 840 km/h |
| Datas | |
| Entrada en servizo | 1949 |
| Primeiro voo | 30 de decembro de 1947 |
| Retiro do servizo | 2006 |
| Dimensións | |
| Altura | 3,6 m |
| Lonxitude | 10,08 m |
| Envergadura | 10,08 m |
| Persoas e organizacións | |
| Desenvolvedor | Mikoyan |
Operador/a
| |
| [ Wikidata ] | |
O Mikoyan MiG-15 (designación OTAN: Fagot) foi un caza deseñado para os roles de superioridade aérea e cazabombardeiro na Unión Soviética por Artem Mikoyan e Mikhail Gurevich. O MiG-15 foi un dos primeiros cazas a reacción con á en frecha, e conseguiu fama nos ceos de Corea, onde superou de sobra a todos os cazas inimigos coa excepción do F-86 Sabre.
O MiG-15 tamén serviu como punto de partida para o desenvolvemento do máis avanzado MiG-17, que foi aínda unha ameaza efectiva para os cazas estadounidenses na Guerra do Vietnam. O MiG-15 foi un dos avións máis fabricados da historia, ao producirse ao redor dos 12.000 exemplares e uns 6.000 máis baixo licenza.
Produción
[editar | editar a fonte]
A Unión Soviética fabricou ao redor de 12.000 MiG-15 en todas as súas variantes. Tamén se produciron baixo licenza en Checoslovaquia (como S-102 e S-103) e Polonia (como Lim-1 e Lim-2, e os biprazas SB Lim-1 e SB Lim-2).
A principios dos anos 50 a Unión Soviética entregou centos de MiG-15s a China, onde recibiron a designación J-2. Os soviéticos tamén enviaron case un cento de enxeñeiros e especialistas do avión a China, onde axudaron á fabricación do adestrador MiG-15UTI (designado JJ-2) na factoría de avións de Shenyang. China nunca produciu unha versión monopraza do caza, só o bipraza JJ-2.
A designación "J-4" non é clara; algunhas fontes afirman que os observadores occidentais designaron erroneamente ao MiG-15bis chineses como "J-4", mentres que a Forza Aérea Chinesa asegura que nunca usou esta designación. Outras din que "J-4" é usado para o MiG-17F, mentres que "J-5" é usado para o MiG-17PF. Outra fonte afirma que a Forza Aérea Chinesa usou "J-4" para os MiG-17A de fabricación soviética, que foron rapidamente substituídos polos construídos baixo licenza MiG-17Fs (J-5). O que é seguro, é que as vidas de servizo dos J-2 e J-4 na China foron curtas, sendo substituídos polos máis capaces J-5 e J-6.
