Miguel Díaz-Canel
_(cropped).jpg)
Miguel Mario Díaz-Canel Bermúdez, nado en Placetas, Cuba, o 20 de abril de 1960, é un político, enxeñeiro e profesor universitario cubano. É o presidente do Consello de Estado de Cuba e presidente do Consello de Ministros desde o 19 de abril de 2018.[1] É o primeiro dirixente cubano nado despois da Revolución cubana que alcanzou devanditos postos.
Membro do Buró Político do Partido Comunista de Cuba (PCC) desde 1997, foi primeiro secretario do PCC nas provincias de Vila Clara (1994-2003) e Holguín (2003-2009). Foi ademais ministro de Educación Superior de 2009 a 2012 así como vicepresidente do Consello de Ministros entre 2012 e 2013.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Oriúndo da localidade de Placetas, na provincia de Vila Clara, naceu o 20 de abril de 1960. É fillo de Aída Bermúdez, mestra, e Miguel Díaz-Canel, traballador dunha planta mecánica en Santa Clara[2] e descendente dunha familia de Castropol.[3]
Graduado como Enxeñeiro electrónico en 1982 pola Universidade Central "Marta Abreu" de Las Villas, comezou a súa carreira profesional como oficial das Forzas Armadas Revolucionarias (FAR) na Unidade Militar 3875, onde se mantivo até 1985. En abril de devandito ano, ingresou como profesor na Universidade Marta Abreu, onde ademais se desempeñou como cadro profesional da Unión de Mozos Comunistas.
Entre 1987 e 1989 cumpriu misións internacionalistas en Nicaragua, onde foi Comisario Político da Sección UJC do MINFAR. Ao regresar, integrouse como dirixente da Unión de Mozos Comunistas (UJC) na provincia de Vila Clara. Elixido membro do Comité Nacional da UJC e posteriormente en 1991 como membro do Comité Central do Partido Comunista de Cuba, foi designado segundo secretario do Comité Nacional da UJC en 1993.
En 1994 foi designado primeiro secretario do Comité Provincial do Partido na provincia de Vila Clara.[4] Durante a súa etapa como máxima autoridade política en devandita provincia caracterizouse por impulsar importantes reformas dentro da vida cultural na provincia, entre elas a apertura e apoio ao centro cultural "El Mejunje" na cidade de Santa Clara, o primeiro local en acoller espectáculos de travestismo en Cuba.[5] En 2003 foi designado primeiro secretario do PCC en Holguín e elixido membro do Buró Político do Partido Comunista de Cuba a proposta de Raúl Castro.
En maio de 2009 foi designado polo presidente como ministro de Educación Superior, onde iniciou unha serie de reformas dentro do sector universitario. En marzo de 2012 culminou as súas funcións como ministro e relevou ao histórico dirixente José Ramón Fernández Álvarez como vicepresidente do Consello de Ministros á fronte das áreas de educación, ciencia, cultura e deporte.
Primeiro vicepresidente
[editar | editar a fonte].jpg)
O 24 de febreiro de 2013 foi elixido primeiro vicepresidente dos Consellos de Estado e de Ministros de Cuba, en substitución de José Ramón Machado Ventura, histórico dirixente partidista cubano, quen cedera o seu posto "en favor da promoción da nova xeración".[6]
Como número dous do goberno cubano, foi considerado durante o tempo que exerceu ese cargo como o posible sucesor de Raúl Castro.[7][8][9][10]
Presidente
[editar | editar a fonte]Miguel Díaz-Canel foi elixido presidente do Consello de Estado de Cuba entre o 18 e 19 de abril de 2018, cando se constituíu a IX Lexislatura da Asemblea Nacional de Cuba para o período 2018-2023. Castro, como anunciara anos atrás, deixou os cargos de presidente dos Consellos de Estado e de Ministros de Cuba, pero mantivo o de primeiro secretario do Partido Comunista de Cuba.
O proceso de elección tomou dous días.[11] No primeiro, o 18, foi presentada e votada polos deputados unha lista para conformar o Consello de Estado encabezada por Díaz-Canel como presidente e Salvador Valdés Mesa como vicepresidente. O 19 foron anunciados os resultados e tomaron posesión os novos funcionarios escollidos entre os deputados elixidos nos comicios 2017-2018.[12][13]
No seu primeiro discurso como presidente, Díaz-Canel ofreceu dar continuidade á Revolución: "A política exterior cubana manterase inalterable e Cuba non fará concesións nin aceptará condicionamentos"[14] e que Raúl Castro "encabezará as decisións para o presente e futuro da nación".[14][15][16]
En 2018 promoveu o proxecto dunha nova Constitución cubana, que finalmente foi sometida a referendo o 24 de febreiro de 2019 e aprobada co 86,85% dos votos.[17] Entrou en vigor en abril de 2019, substituíndo á Constitución de 1976.[18]
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Díaz-Canel ten dous fillos coa súa primeira esposa, Marta Villanueva. Na actualidade está casado con Lis Cuesta Peraza, unha profesora universitaria e funcionaria da axencia turística cultural Paradiso.[7][19]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Miguel Díaz-Canel, novo presidente de Cuba: "Seremos fieis ao legado de Fidel Castro"". Faro de Vigo. 19 de abril de 2018. Consultado o 9 de xaneiro 2019.
- ↑ "Díaz-Canel, otro presidente de un país americano descendiente de emigrantes". La Voz de Galicia (en castelán). 22 de abril de 2018. Consultado o 9 de xaneiro de 2019.
- ↑ "El nuevo presidente de Cuba mete a Castropol en el mapa". La Voz de Asturias (en castelán). 20 de abril de 2018. Consultado o 9 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Los candidatos del pueblo". www.granma.cu (en castelán). Consultado o 9 de xaneiro de 2019.
- ↑ "El traspaso generacional". BBC (en castelán). 28 de febreiro de 2013. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Raúl Castro: “La mayor satisfacción es la tranquilidad y serena confianza que sentimos al ir entregando a las nuevas generaciones la responsabilidad de continuar construyendo el socialismo”" (en castelán). 24 de febreiro de 2013. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ 7,0 7,1 "Miguel Díaz-Canel, el heredero designado de los Castro" (en castelán). 25 de febreiro de 2013. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Raúl Castro pospone su marcha y dejará el poder el 19 de abril de 2018" (en castelán). Axencia EFE. 22 de decembro de 2017. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Parlamento cubano extiende mandato de actual legislatura hasta el 19 de abril de 2018" (en castelán). 21 de decembro de 2017. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Adelantan inicio de sesión constitutiva de la Asamblea Nacional para el 18 de abril" (en castelán). 16 de abril de 2018. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "El Parlamento cubano propone a Miguel Díaz-Canel como sucesor de Raúl Castro". El País (en castelán). 19 de abril de 2018. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Díaz-Canel sucede a Raúl Castro en Cuba". CNN. 19 de abril de 2018. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "¿Cómo fue el proceso electoral en Cuba hasta escoger presidente?" (en castelán). 17 de abril de 2018. Arquivado dende o orixinal o 01 de maio de 2019. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ 14,0 14,1 "15 frases del primer discurso de Díaz-Canel como presidente" (en castelán). 19 de abril de 2019. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Miguel Díaz-Canel, en su primer discurso: «Raúl encabezará las decisiones en Cuba»". ABC (xornal) (en castelán). 19 de abril de 2018. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Miguel Díaz-Canel: La Revolución no termina con sus guerrilleros" (en castelán). 19 de abril de 2018. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
- ↑ "Nueva Constitución cubana fue aprobada con 86,85% de los votos" (en castelán). 1 de marzo de 2019. Arquivado dende o orixinal o 02 de agosto de 2019. Consultado o 2 de agosto de 2019.
- ↑ "Entra en vigor nueva Constitución de Cuba" (en castelán). 10 de abril de 2019. Arquivado dende o orixinal o 12 de setembro de 2019. Consultado o 2 de agosto de 2019.
- ↑ "Quién es Miguel Díaz-Canel, el nuevo presidente de Cuba" (en castelán). 20 de abril de 2018. Consultado o 11 de xaneiro de 2019.
