Saltar ao contido

Louis Couturat

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaLouis Couturat

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento17 de xaneiro de 1868 Editar o valor en Wikidata
9.º arrondissement de Paris, Francia (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte3 de agosto de 1914 Editar o valor en Wikidata (46 anos)
Ris-Orangis, Francia Editar o valor en Wikidata
Causa da morteaccidente de tráfico Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturacemiterio de Laroche-Saint-Cydroine 47°58′10″N 3°27′58″L / 47.9694481, 3.4660511 Editar o valor en Wikidata
ResidenciaFrancia Editar o valor en Wikidata
EducaciónÉcole Normale Supérieure
Universidade de París Editar o valor en Wikidata
Tese académicaQ64171982 Traducir Editar o valor en Wikidata (1896 Editar o valor en Wikidata)
Actividade
Campo de traballoInterlingüística Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfilósofo, profesor universitario, idista, historiador das matemáticas, matemático, lingüista, esperantista Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de Toulouse (pt) Traducir
Collège de France (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
ProfesoresAlphonse Darlu Editar o valor en Wikidata
Influencias

BNE: XX1128039

Louis Couturat, nado en Ris-Orangis o 17 de xaneiro de 1868 e finado en Melun o 3 de agosto de 1914, foi un filósofo, lóxico, lingüista e matemático francés.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Estudou Filosofía e Matemáticas na École Normale Supérieure e máis tarde foi profesor na Universidade de Tolosa e no Colexio de Francia.

Foi en Francia un dos precursores da lóxica simbólica, que comezara a estenderse neste país pouco antes da primeira guerra mundial grazas ás obras de Charles Peirce, Giuseppe Peano e especialmente os Principia Mathematica de Alfred North Whitehead e Bertrand Russell, este último amigo persoal de Couturat. Concibiu a lóxica simbólica como un instrumento para o perfeccionamento das matemáticas e da filosofía, integrando así a corrente chamada loxismo; a este respecto, opúxose a Henri Poincaré, que á súa vez anticipou o intuicionismo de Brouwer. Couturat tamén contribuíu ao desenvolvemento da lingua artificial ido, unha variante do esperanto.

Morreu nun accidente de tráfico.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • 1896 De Platonicis mythis Thesim Facultati Litterarum Parisiensi proponebat Ludovicus Couturat, Scholae Normalae olim alumnus. Parisiis: Edebat Felix Alcan Bibliopola. MDCCCXCVI. 120 p.
  • 1896. De l'Infini mathématique. Republished 1975, Georg Olms.
  • 1901. La Logique de Leibniz. Republished 1961, Georg Olms. Donald Rutherford's English translation in progress.
  • 1903. Opuscules et Fragments Inédits de Leibniz. Republished 1966, Georg Olms.
  • 1903. Histoire de la langue universelle. Paris: Hachette. With Léopold Leau. Republished 2001, Olms.
  • 1905. Les Principes des Mathematiques: avec un appendice sur la philosophie des mathématiques de Kant. Rupublished 1965, Georg Olms.
  • 1905. L'Algèbre de la logique. Jourdain, P.E.B., trans., 1914. The Algebra of Logic. Open Court. Project Gutenberg.
  • 1907. Les nouvelles langues internationales. Paris: Hachette. With Léopold Leau. Republished 2001, Olms.
  • 1910. Étude sur la dérivation dans la langue internationales. Paris: Delagrave. 100 p.
  • 1910. Louis Couturat, O. Jespersen, R. Lorenz, Wilhelm Ostwald and L.Pfaundler, International Language and Science: Considerations on the Introduction of an International Language into Science", Constable and Company Limited, London.
  • 1915. Dictionnari Français-Ido. Paris: Chaix. Avec Louis de Beaufront. 586 p.
  • 1983. L'oeuvre de Louis Couturat. Presses de l'Ecole Normale Supérieure. Proceedings of a conference.
  • Ivor Grattan-Guinness, 2000. The Search for Mathematical Roots 1870-1940. Princeton Uni. Press. Bibliography contains 27 items by Couturat.