Saltar ao contido

Lingua laurentiana

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Laurentiano
Outros nomes:Iroqués de San Lourenzo
Falado en: Canadá
Rexións: río San Lourenzo
Extinción: finais do século XVI
Familia: Americana
 Iroqués
  Laurentiano
Escrita: Alfabeto latino
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: ---
ISO 639-3: lre
Mapa
Status

O laurentiano está clasificado como extinto polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[1]

A lingua laurentiana é unha lingua morta que pertence á familia iroquesa e que foi falada outrora polo pobo laurentiano. Falouse até finais do século XVI ao longo das beiras do río San Lourenzo nos actuais Quebec e Ontario, no Canadá. Crese que desapareceu coa extinción do pobo iroqués de San Lourenzo, probablemente como resultado da guerra cos mohawk, a nación máis poderosa dos Haudenosaunee ou da Confederación Iroquesa ao sur, na actualidade o estado de Nova York nos Estados Unidos.

Vocabulario[editar | editar a fonte]

En 1545 Jacques Cartier publicou un diario das súas viaxes, incluíndo a primeira lista de palabras laurentianas. A continuación amósanse algúns exemplos (números e partes do corpo humano), escritos por Cartier:

Galego Laurentiano
un segada
dous tigneny
tres asche
catro honnacon
cinco ouiscon
cabeza aggourzy
ollos hegata
orellas ahontascon
boca escahe
dente esgougay
lingua osvache
vila canada

Unha segunda lista de vocabulario máis curta foi anexa ao seu diario da súa primeira viaxe, que foi publicado moito máis tarde, primeiro en italiano e máis tarde en inglés e francés.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Jacques Cartier. (1545). Relation originale de Jacques Cartier. París: Tross (1863 edition). (Vocabulary list on pages 46 to 48)
  • Floyd G. Lounsbury. (1978). "Iroquoian Languages," Handbook of North American Indians. Volume 15. Pages 334-343.
  • Juan Francisco Maura. (2009). "Nuevas aportaciones al estudio de la toponimia ibérica en la América Septentrional en el siglo XVI". Bulletin of Spanish Studies 86. 5 (2009): 577-603.
  • Marianne Mithun. (1979). "Iroquoian," in Lyle Campbell and Marianne Mithun, The Languages of Native America. Austin: University of Texas Press. Pages 140-141. ("Laurentian")
  • Marianne Mithun. (1981). The Mystery of the Vanished Laurentians, in Papers from the 5th International Congress on Historical Linguistics (Anders Ahlquist, ed.). Amsterdam: John Benjamins. Pages 230-242.
  • Marianne Mithun. (1999). The languages of Native North America. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-23228-7 (hbk); ISBN 0-521-29875-X.
  • James F. Pendergast. (1998). "The Confusing Identities Attributed to Stadacona and Hochelaga", Journal of Canadian Studies. Volume 32. Pages 149-167.
  • Bruce G. Trigger e James F. Pendergast. (1978). "Saint Lawrence Iroquoians", Handbook of North American Indians. Volume 15. Pages 357-361.
  • Bruce G. Trigger. (1976). The Children of Aataentsic: a History of the Huron People to 1660. Montreal: McGill-Queen's Press. pp. 214–228. ("The Disappearance of the St. Lawrence Iroquoians")