Juan Ruiz

Juan Ruiz
	;
Biografía
Nacemento	c. 1283 ; Alcalá de Henares, España
Morte	c. 1350 (66/67 anos)
Archpriest of Hita (en) archpriesthood of Hita (en)
Datos persoais
Relixión	Católico
Actividade
Ocupación	poeta, escritor, sacerdote católico
Xénero artístico	Poesía
Pseudónimo literario	Arcipreste de Hita
Obra
	Obras destacables (século XIV-1343) Libro de bo amor ;
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok, 2nd edition (en) ; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Library of the World's Best Literature

Juan Ruiz, nado en Alcalá de Henares cara a 1284 e finado cara a 1351, foi un sacerdote e escritor castelán, coñecido como arcipreste de Hita.

Traxectoria

Pouco é o que se coñece da súa vida. Probablemente estudou en Toledo, pasou na cadea varios anos entre 1337 e 1350 por orde do arcebispo de Toledo Gil Albornoz, e alí escribiu a súa única obra, o Libro de buen amor. Este libro encerra unha protesta polas posturas integristas daquel prelado, que pretendía estender á súa diocese a doutrina papal do celibato obrigatorio, fronte á tradición hispánica da barraganía, ou contrato de convivencia dun sacerdote cunha muller, máis asentada nun territorio multicultural como era a diocese de Toledo, na que xa se estendera a herexía do adopcionismo de Elipando. A súa postura aparece na "Cantiga dos clérigos de Talavera", que parece que foi a que motivou a orde de prisión do arcebispo. Esta postura crítica cara ao alto clero emparenta a Juan Ruiz coa literatura goliarda medieval, así como o restante contido desenfadado e crítico da obra. Estímase 1350 como data da súa morte porque ao ano seguinte era outro xa o arcipreste de Hita.

Juan Ruiz é considerado como o primeiro lírico español. Mostra unha cultura ampla e unha linguaxe rica, que gusta de acumular sinónimos parciais e de repetir o mesmo concepto de distintas maneiras, o que o relaciona coa técnica do sermón. A linguaxe é popular e coloquial, moi viva e creativa. Por outra banda, a súa obra mostra un coñecemento das paixóns humanas e caracterízase polo equilibrio entre a delicadeza e a desvergoña, que logra mediante unha intelixencia fina, ambigua e irónica, pese ao que a obra posúe brío e audacia.