José Queizán Hermida
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | xuño de 1910  Vigo, España |
| Morte | 14 de agosto de 1938 (28 anos) Vilanova de la Barca, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | avogado |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Fillos | María Xosé Queizán |
José Queizán Hermida, nado en Vigo en xuño de 1910 e finado en Vilanova de la Barca (provincia de Lleida) o 14 de agosto de 1938, foi un avogado galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou Dereito na Universidade de Santiago de Compostela (onde coñeceu a Ricardo Carvalho Calero, Luís Tobío Fernández e Francisco Fernández del Riego), e fixo as prácticas en Vigo con Roberto González Pastoriza. Despois traballou como pasante de Valentín Paz-Andrade.
En 1931 foi un dos promotores e secretario xeral da Federación Universitaria Escolar, que editaba a revista Resol. Publicou algún artigo en El Pueblo Gallego.
Durante o servizo militar, en 1933, foi ascendido a sarxento de complemento. Deste xeito, tras o alzamento nacional -xa como alférez de complemento- foi destinado ao rexemento nº 36 de Mérida. Despois como tenente foi destinado como avogado militar en consellos de guerra en Vigo, entre eles os do sindicalista Manuel del Río Vázquez, Jesús Gato Figueiras, o médico Francisco Bustelo Bustelo, a conserveira Flora de Dios Rodríguez, o garda forestal Jaime Martínez Estévez, o xastre Miguel Gómez Pardo ou a mestra Josefa García Segret. En 1937 foi destinado á fronte de guerra coa unidade de infantaría dos Tiradores de Ifni, na fronte de Aragón. Faleceu na batalla del Segre o 14 de agosto de 1938,[1] e foi soterrado no cemiterio de Pereiró.
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Fillo do industrial vigués José Queizán Vila e da pontevedresa Carme Hermida Pérez, o 7 de outubro de 1935 casou con Concepción Vilas García. O fotógrafo da voda foi Luís Casado. En xullo de 1936 tiveron unha filla, (Concepción, finada o 11 de febreiro de 1938). Morreu cando a súa muller estaba embarazada doutra nena, María Xosé Queizán.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ El Pueblo Gallego, 15-8-1939, p. 1.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Queizán, M. X. (2018): Vivir a galope. Vigo: Ed. Xerais. ISBN 9788491214533. Páx. 24; 30-60.