José Figueroa Alcorta
| José Figueroa Alcorta | |
|---|---|
 | |
| Presidente da Arxentina | |
| Período | 12 de marzo de 1906 - 12 de outubro de 1910 |
| Antecesor | Manuel Quintana |
| Sucesor | Roque Sáenz Peña |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 20 de novembro de 1860 |
| Córdoba | |
| Falecemento | 27 de decembro de 1931 |
| Buenos Aires | |
| Organización | Partido Autonomista Nacional |
| Cónxuxe | Josefa Julia Bouquet |
| Alma máter | Universidade de Buenos Aires |
| Profesión | avogado e político |
| Na rede | |
  | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
José Figueroa Alcorta, nado en Córdoba o 20 de novembro de 1860 e finado en Buenos Aires o 27 de decembro de 1931, foi un avogado arxentino, que ocupou o cargo de presidente da Arxentina entre 1906 e 1910. Asumiu a presidencia da Arxentina en 1906 ante o falecemento de Manuel Quintana, de quen era vicepresidente.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Tivo serios problemas para lograr apoio no Congreso, o que finalmente conseguiu en 1908. Buscou un achegamento cos radicais, indultando aos detidos pola tentativa de golpe de estado de 1905 e preparou o camiño para os cambios electorais de Roque Sáenz Pena. Os grupos anarquistas mostráronse activos en numerosos atentados, chegando a matar ao xefe de policía Ramón Falcón, asasinado por un anarquista en 1909 como vinganza pola criminal represión exercida pola policía durante as protestas do 1 de maio.
En relacións internacionais, merecen destacarse as tensións co Brasil.
Durante o seu mandato descóbrese petróleo en Comodoro Rivadavia, no sur arxentino, e se ditou a primeira lei de regulación da explotación. Correspondeulle presidir a celebración do primeiro centenario da Revolución de Maio.
Anos máis tarde, sendo ministro da Corte Suprema de Xustiza, foi o único xuíz que propuxo renunciar como resposta ao golpe de Estado de 1930.
| Presidente da Arxentina | ||
|---|---|---|
Segue a: Manuel Quintana |
José Figueroa Alcorta | Precede a: Roque Sáenz Peña |
| Partido Autonomista Nacional | ||
