Illas de Nova Siberia

Localización das Illas de Nova Siberia en Rusia

Mapa das Illas de Nova Siberia en Rusia

Localización das Illas de Nova Siberia en Rusia

As illas de Nova Siberia (Ruso: Новосиби́рские острова́) son un arquipélago de illas árticas, situado ao norte da costa de Siberia Oriental, entre o mar de Laptev e o mar de Siberia Oriental.

Administrativamente, pertencen á República de Sakha (Yakutia) da Federación Rusa.

Xeografía

As illas de Nova Siberia cobren unha área de aproximadamente 29.000 km² e divídense en tres grupos ou arquipélagos menores:

• illas Anzhu, no centro, coas seguintes illas:

• illas Kotelny/Faddeyevsky, un conxunto formado por illa Kotelny (о. Коте́льный) (11.700 km²) e illa Faddéyevsky (о. Фадде́евский) (5.300 km²), que están unidas por medio das terras do Bunge (земля́ Бу́нге) (6.200 km²) (ocasionalmente mergullado baixo o mar)
• illa de Nova Siberia (о. Но́вая Сиби́рь) 6.201 km²
• illa Belkovsky (о. Бельковский) 500 km²

• illas Lyakhovsky, con 6.100 km², ao sur, máis preto da costa siberiana, coas seguintes illas:

• illa Gran Lyakhovsky (о. Большо́й Ля́ховский) 5.157 km²
• illa Pequena Lyakhovsky (о. Ма́лый Ля́ховский) 1.325 km²
• illa Stolbovoy (о. Столбово́й) 170 km²
• illa Semyonovsky (о. Семёновский). Está illa está agora mergullada.

• illas De Long, con 228 km², ao nordés de Nova Siberia, un grupo de pequenas illas:

• illa Jeannette (о. Жанне́тты; Ostrov Zhanetta), un pequeno illote de 0,2 km², cunha altura máxima de 250 m e o 30% glaciarizado. Foi descuberto o 16 de maio de 1881 por William Dunbar a bordo da Jeanette. (76.47, 158.02)
• illa Henrietta (о. Генрие́тты; Ostrov Genriyetta), unha pequena illa de 7 km², cunha altura máxima de 340 m e o 40% glaciarizado. Foi descuberta o 20 de maio de 1881 por Thomas Wáshington De Long a bordo da Jeanette.(77.08, 156.50)

• illa de Bennett (о. Бе́ннетта) con 75 km², a illa máis grande do grupo, e cunha altura máxima de 448 m e o 60% glaciarizado. Foi descuberta o 15 de xullo de 1881 por Aneguin a bordo da Jeanette. (76.67, 149.08)

• illa Vilkítskogo (о. Вильки́цкого; Ostrov Vil'kitskogo), unha pequena illa de 2 km², cunha altura máxima de só 70 m, sen glaciarizar. Foi descuberta o 20 de agosto de 1913 por Aleksey Nikolayevich Zhokhov a bordo do quebraxeos Taymyr. (75.73, 155.55)

• illa Zhokhov (о. Жо́хова), unha pequena illa de 40 km², cunha altura máxima de 120 m, sen glaciarizar. Foi descuberta o 27 de agosto de 1914 por Per Alekseyevich Novopashennyy a bordo do quebraxeos Vaygach.(76.08, 152.45)

A maior parte do arquipélago é chairo e está formado por restos de sedimentos. O cume máis alto é o monte (Malakatyn-Tas en Kotelny) con 374 m.

Clima

O clima é ártico, a neve cobre as illas nove meses ao ano. A temperatura media en xaneiro: -28 °C a -31 °C. A temperatura en xullo: nas costas a auga ártica mantén a temperatura baixa, a temperatura máxima media rolda os 8 °C a 11 °C e a mínima -3 °C a 1 °C. No interior das illas, as temperaturas máximas en xullo son de 16 °C a 19 °C e a mínima de 3 °C a 6 °C.

Precipitación: ata 132 mm cada ano.

O permafrost atópase presente en todas as illas. Tamén se atopan cubertas por vexetación típica da tundra.

Historia

As primeiras noticias sobre a existencia destas illas chegaron a través dun Cosaco, Yákov Permyakov a principios do século XVIII. En 1712, unha unidade cosaca dirixida por M. Vagin alcanzou a illa Gran Lyákhovsky. A principios do século XIX, as illas foron exploradas por Yákov Sánnikov, Matvey Gedenschtrom e outros. viñeron sendo a localización de estacións permanentes de investigacións científicas desde 1930 aproximadamente. Aquí atópase a tundra desértica, cuberta de neve a maior parte do ano. Entre a súa fauna atópanse especies como o raposo ártico e o cervo do norte.