Illa Hashima

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaIlla Hashima
端島 (ja)
軍艦島 (ja-hani) Editar o valor em Wikidata
Vista aérea
Imaxe

Localización
lang=gl Editar o valor em Wikidata Mapa
 32°37′40″N 129°44′18″L / 32.627777777778, 129.73833333333Coordenadas: 32°37′40″N 129°44′18″L / 32.627777777778, 129.73833333333
EstadoXapón
PrefecturasPrefectura de Nagasaki
Cidade núcleoNagasaki Editar o valor em Wikidata
Poboación
Poboación0 (1975) Editar o valor em Wikidata (0 hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie0,063 km² Editar o valor em Wikidata
Medición0,16 (ancho) × 0,48 (lonxitude) km
Bañado porGotō Sea (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Fuso horario
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data2015 (39ª Sesión)
Identificador1484-018
Sitio histórico do Xapón

Sitio webgunkanjima-nagasaki.jp Editar o valor em Wikidata
Sitios da revolución industrial de Meiji do Xapón: ferro e aceiro, construción naval e mineiría de carbón
O pequeno peirao do porto
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País Xapón
LocalizaciónPrefectura de Nagasaki
TipoCultural
CriteriosII, IV
Inscrición2015 (39ª sesión)
Rexión da UNESCOAsia
Identificador1484

Illa Hashima (端島 ou simplemente Hashima-shima é un sufixo xaponés para illa?), communmente chamada Gunkanjima (軍艦島; significa Illa acoirazado), é unha illa abandonada situada a uns 15 quilómetros da cidade de Nagasaki, no sur do Xapón. É unha das 505 illas deshabitadas da prefectura de Nagasaki. As características máis notables da illa son os seus edificios abandonados de formigón, sen perturbacións nin ruídos, salvo os da natureza e o ruído do mar. Mentres a illa é un símbolo da rápida industrialización do Xapón, tamén é un recordatorio da súa historia como un lugar de traballos forzados antes e durante a segunda guerra mundial.[1][2]

A illa de 6,3 hectáreas era coñecida polas súas minas de carbón submarinas, descubertas en 1887, que operaron durante a industrialización do Xapón. A illa alcanzou unha poboación máxima de 5 259 habitantes en 1959. En 1974, coas reservas de carbón achegándose ao esgotamento, a mina foi pechada e todos os residentes partiron pouco despois, deixando a illa efectivamente abandonada durante as seguintes tres décadas. O interese por ela volveu a aparecer nos anos 2000 debido ás súas ruínas históricas e converteuse gradualmente nunha atracción turística. Algúns muros exteriores colapsados ​​foron restaurados e abriron Hashima para os turistas o 22 de abril de 2009. O aumento do interese pola illa provocou unha iniciativa de protección como lugar de patrimonio industrial.

A illa foi aprobada formalmente como un Patrimonio da Humanidade da UNESCO en xullo de 2015, como parte dos Sitios da Revolución Industrial Meiji do Xapón: Ferro e Aceiro, Construción naval e minería de carbón do Xapón.[3][4]

Etimoloxía[editar | editar a fonte]

Illa acoirazado é unha tradución do alcume xaponés para a illa Hashima, Gunkanjima (gunkan que significa acoirazado, jima é a forma rendaku de shima, que significa illa). O alcume da illa proviña do seu parecido co acoirazado xaponés Tosa.[5]

Historia[editar | editar a fonte]

Un bloque de apartamentos na illa, circa 1930.
Hashima Meiji-era, postal antiga de Nagasaki feita a man.
Hashima circa 1930.
Vista da illa en 2009.

O carbón descubriuse por primeira vez na illa ao redor de 1810, e a illa habitouse continuamente desde 1887 ata 1974 como unha mina submarina. Mitsubishi Goshi Kaisha comprou a illa en 1890 e comezou a extraer o carbón das minas submarinas, mentres foron construídos diques e recheos de terra (que triplicaron o tamaño da illa[Cómpre referencia]). Á súa vez construíronse catro pozos mineiros principais (ata chegar a 1 km de profundidade), un dos cales se conectaba a unha illa veciña. Entre 1891 e 1974, ao redor de 15,7 millóns de toneladas de carbón foron extraídas das minas con temperaturas de 30 °C e un 95% de humidade.

En 1916, a empresa construíu o primeiro grande edificio de concreto reforzado do Xapón (un bloque de apartamentos de 7 pisos),[6] para dar cabida á súa crecente cantidade de traballadores. O formigón foi usado especificamente para protexerse contra a destrución dos tifóns. Durante os seguintes 55 anos construíronse máis edificios, incluíndo bloques de apartamentos, escola, xardín de infancia, hospital, concello e centro comunitario. Construíronse un club, cine, baño común, piscina, xardíns no tellado, tendas e un salón pachinko para o entretemento dos mineiros e as súas familias.

A partir da década de 1930 e ata o final da segunda guerra mundial, os cidadáns reciclados coreanos e prisioneiros de guerra chineses foron obrigados a traballar baixo condicións moi duras e tratamentos brutais nas instalacións de Mitsubishi como traballadores forzados baixo as políticas xaponesas de mobilización durante a guerra.[1][7][8][9] Durante este período, estímase que preto de 1 300 deses traballadores recrutados forzosamente morreron na illa debido a diferentes perigos, incluíndo accidentes subterráneos, esgotamento e desnutrición.[10][11]

En 1959, a poboación da illa de 6´3 hectáreas alcanzou o seu pico de 5 259 habitantes, cunha densidade de poboación de 835 persoas por hectárea (83 500 hab./km²) na illa, ou 1 391 por hectárea (139 100 hab./km²) no barrio residencial.[12]

Como o petróleo substituíu o carbón no Xapón nos anos 60, as minas de carbón comezaron a pecharse en todo o país e as de Hashima non foron unha excepción. Mitsubishi pechou oficialmente a mina en xaneiro de 1974, e a illa foi despexada de habitantes en abril. Hoxe en día as súas características máis notables son os edificios de vivendas de concreto abandonados e case aínda intactos, o dique e a súa distintiva forma de perfil. A illa foi administrada como parte da cidade de Nagasaki desde a fusión coa antiga cidade de Takashima en 2005. As visitas a Hashima foron autorizadas o 22 de abril de 2009, logo de 35 anos de peche.

Status actual[editar | editar a fonte]

Ruínas da mina, 2011

A illa foi propiedade de Mitsubishi ata 2002, cando foi transferida voluntariamente á cidade de Takashima. A cidade de Nagasaki, que absorbeu Takashima en 2005, exerce a xurisdición sobre a illa. O 23 de agosto de 2005 o concello permitiu a visita aos xornalistas. Naquela época, a cidade de Nagasaki planeaba a restauración dun peirao para os desembarcos turísticos en abril de 2008. Ademais, planeábase unha calzada de visitantes de 220 metros de lonxitude e prohibiuse a entrada a áreas inseguras. Debido ao atraso na construción do desenvolvemento, con todo, a finais de 2007 a cidade anunciou que o acceso público se atrasaba ata a primavera de 2009. Ademais, a cidade atopou problemas de seguridade derivados do risco de colapso dos edificios na illa debido ao significativo envellecemento.

Calcúlase que o desembarco de turistas só sería factible durante menos de 160 días por ano debido ao clima extremo da zona. Por razóns de eficacia de custo, a cidade considerou cancelar plans para ampliar a pasarela de visitantes aínda máis a uns 300 metros cara a parte oriental da illa e aproximadamente 190 metros cara á parte occidental da illa despois de 2009.[Cómpre referencia] Unha pequena porción da illa foi finalmente reaberta para o turismo en 2009, pero máis do 95% da illa está estritamente prohibida para as visitas.[13] A reapertura completa da illa requiriría un investimento substancial en seguridade e desvirtuaría o estado histórico dos envellecidos edificios.

A illa recibe cada vez máis atención internacional non só polo seu actual patrimonio rexional, senón tamén polos restos complexos de vivendas non perturbadas que representan o período desde o período Taishō ata o período Shōwa. Tornouse nun tema frecuente de discusión entre os entusiastas das ruínas. Dado que a illa abandonada non tivo labores de mantemento, varios edificios derrubáronse, principalmente por danos causados polos tifóns e outros edificios están en perigo de colapso. No entanto, algúns dos muros exteriores colapsados foron restaurados con formigón.[14]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "Battleship island – a symbol of Japan's progress or reminder of its dark history?". The Guardian. 2015-07-03. Consultado o 2015-09-12. 
  2. "Dark history: A visit to Japan's creepiest island". CNN. 2013-06-13. Consultado o 2015-09-17. 
  3. "UNESCO World Heritage Centre - New Inscribed Properties (2015)". Whc.unesco.org. Consultado o 1 de xaneiro de 2018. 
  4. https://www.theguardian.com/world/2015/jul/03/battleship-island-a-symbol-of-japans-progress-or-reminder-of-its-dark-history
  5. Kawamoto, Yashuhiko. "Deserted 'Battleship Isle' may become heritage ghost ship," Arquivado 09 de agosto de 2010 en Wayback Machine. The Japan Times. 17 de febreiro de 2009.
  6. "Der Spiegel" (Article) (en German). DE. 
  7. "1999 report of the Committee of Experts on the Application of Conventions and Recommendations" (PDF). the International Labour Organization. 1999. Consultado o 2015-09-16. 
  8. "Japan's 007 island still carries scars of wartime past, Compulsory Mobilization". Edition.cnn.com. 2013-06-13. Consultado o 2013-08-22. 
  9. "Hashima ― forgotten island of tragedy". The Korea times. 2012-10-04. Consultado o 2015-09-11. 
  10. Burke-Gaffney, Brian (1996). "Hashima: The Ghost Island". Crossroads: a Journal of Nagasaki History and Culture 4: 33–52. Consultado o 2016-11-21. 
  11. Gunkel, Christoph (2009-11-27). "Vergessene Orte - Geisterstadt im Ozean". Der Spiegel. Consultado o 2017-07-29. 
  12. "Japan's 007 island still carries scars of wartime past". Edition.cnn.com. 2013-06-13. Consultado o 2013-08-22. 
  13. Bender, Andrew. "The Mystery Island From 'Skyfall' And How You Can Go There". Forbes. Forbes, Inc. Consultado o 26 de maio de 2014. 
  14. Pulin. 昔の思い出 昭和末期の長崎の端島(いわゆる軍艦島)のこと (en Japanese). Consultado o 16 de agosto de 2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]