Harland and Wolff

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Logo da empresa Harland and Wolff

Harland and Wolff Heavy Industries Ltd., coñecida como Harland and Wolff, é unha empresa británica con sede en Belfast, Irlanda do Norte. A súa especialidade é a construción naval, creación de proxectos de enxeñaría e despedazamento de barcos. Foi no estaleiro de Harland and Wolff onde se construíron a maior parte dos barcos da White Star Line, entre os que están o RMS Titanic e os seus irmáns o RMS Olympic e o HMHS Britannic.

Historia[editar | editar a fonte]

Traballadores saíndo da grella de Queen's Road a comezos de 1911. O RMS Titanic pódese observar ao fondo.

Harland and Wolff creouse en 1861 a mans de Edward James Harland e Gustav Wilhelm Wolff.

Tras comprar a grella de Hickson, Harland fixo do seu asistente Wolff o seu socio na empresa. Wolff era sobriño de Gustavus Schwabe, un financeiro de Hamburgo, que encargou os tres primeiros barcos á nova empresa. Harland tivo éxito no negocio grazas a varias innovacións, destacando a substitución das cubertas superiores de madeira por outras de ferro que aumentaban a forza dos barcos e aumentaba a súa capacidade.

Cando Harland finou en 1894, William James Pirrie fíxose cargo da empresa ata a súa morte en 1924. Thomas Andrews fíxose xefe do departamento de elaboración en 1907, sendo neste período cando a compañía construíu o RMS Olympic xunto co RMS Titanic e o HMHS Britannic entre 1909 e 1914.

En 1912, a compañía adquiríu outra iarda en Glasgow, Escocia. Mercou o London & Glasgow Engineering & Iron Shipbuilding Co's Middleton o Govan New Shipyards en Govan e Mackie & Thomson's Govan Old Yard.

Os anos da guerra[editar | editar a fonte]

Durante a primeira guerra mundial, Harland and Wolff construíu monitores e cruceiros, entre os que está o HMS Glorious. En 1918 a empresa abriu un novo estaleiro na parte oriental da Canle de Musgrave, que foi nomeado o East Yard. Este estaleiro especializouse na produción masiva de buques segundo o modelo desenvolto durante a primeira guerra mundial.

A empresa iniciou unha filial subsidiaria para a fabricación de avións en 1936. O seu primeiro encargo foi o da construción de 189 bombardeiros Handley Page Hereford para a Royal Air Force.

Durante a segunda guerra mundial, o estaleiro estivo ocupado coa construción de 6 portaavións, 2 cruceiros (entre o que está o HMS Belfast) e outros 131 buques de guerra; tamén adicouse á reparación duns 22 000 barcos. O estaleiro de Queen's Island foi bombardeado pola Luftwaffe, entre abril e maio de 1941 causando danos nas instalacións de construción naval e destruíndo a factoría de avións.

Posguerra e declive[editar | editar a fonte]

Co aumento da potencia dos avións a reacción a finais de 1950, a demanda de barcos diminuíu. Isto, sumado a competencia dos estaleiros xaponeses, provocou algunhas dificultades na industria naval británica. O último barco que a empresa botou foi o MV Arlanza para a Royal Mail Line en 1960 mentres que o último barco construído foi o SS Canberra nese mesmo ano.

Na década de 1960, o Goberno Británico iniciou a promoción dos préstamos e subvencións aos estaleiros británicos para conservar postos de traballo. Parte deste diñeiro utilizouse no financiamento da modernización do estaleiro, o que permitía a construción do barco mercante máis grande xamais construído. Porén, tras varios problemas a empresa viuse obrigada a nacionalizarse en 1977 como parte de British Shipbuilders.

A finais da década dos 90, o estaleiro pasou a formar parte do equipo aeroespacial da Royal Navy.

Reestruturación[editar | editar a fonte]

O guindastre de Harland and Wolff en Belfast.

Ante as múltiples competencias, Harland and Wolff viuse obrigada a ampliar os seus negocios, centrándose menos na construción naval e máis no deseño e na enxeñaría estrutural, así como da reparación de barcos. Isto levou a Harland and Wolff á construción de numerosas pontes tanto no Reino Unido como en Irlanda, baseándose no éxito obtido coa súa primeira obra civil, a ponte de Foyle e outras como a restauración do Ha' Penny Bridge de Dublín.

Produción[editar | editar a fonte]

Entre os barcos construídos por Harland and Wolff están:[1][2]

  • SS Venetian (1860)
  • RMS Oceanic (1870)
  • SS Adriatic (1871)
  • SS Celtic (1872)
  • SS Coptic
  • SS Michigan, 1890
  • SS Mississippi, 1890
  • SS Massachusetts, 1891
  • SS Manitoba, 1892
  • SS Mohawk, 1892
  • SS Mobile, 1893
  • SS Gothic
  • SS Minnewaska
  • SS Canada, 1896
  • RMS Oceanic (1899)
  • SS Commonwealth, 1900
  • SS Minnehaha, 1900
  • SS Celtic, 1901
  • RMS Walmer Castle, 1901
  • SS Athenic, 1901
  • SS Cedric (1902)
  • RMS Kenilworth Castle, 1903
  • SS Mamari, 1904
  • RMS Aragon, 1905
  • USS Republic, 1907
  • RMS Edinburgh Castle, 1910
  • SS Pakeha, 1910
  • SS Nomadic, 1911
  • RMS Olympic, 1911
  • SS Zealandic, 1911
  • RMS Arlanza, 1911
  • RMS Titanic, 1912
  • SS Ceramic, 1912
  • SS Katoomba, 1913
  • HMHS Britannic 1914
  • SS Justicia, 1914
  • RMT Almanzora, 1914
  • SS Venusia, 1918
  • SS Varentia, 1918
  • RMMV Arundel Castle, 1919
  • RMS Mooltan, 1923
  • RMS Maloja, 1923
  • SS Minnewaska, 1923
  • RMMV Asturias, 1925
  • RMMV Carnarvon Castle, 1926
  • RMMV Llangibby Castle, 1929
  • RMMV Winchester Castle, 1929
  • MS Achimota, 1929
  • RMMV Warwick Castle, 1930
  • MV Highland Patriot, 1932
  • MV Waipawa, 1934
  • MV Wairangi, 1935
  • RMMV Stirling Castle, 1935
  • RMMV Athlone Castle, 1935
  • RMMV Dunnottar Castle, 1936
  • RMMV Dunvegan Castle, 1936
  • MV Walmer Castle, 1936
  • RMMV Cape Town Castle, 1937
  • RMMV Durban Castle, 1938
  • RMS Andes, 1939
  • RMMV Pretoria Castle, 1939
  • RFA Black Ranger, 1940
  • RFA Brown Ranger, 1940
  • MV Empire Grace, 1941
  • INS Vikrant, 1943
  • MV Empire Abercorn, 1944
  • MV Durango, 1944
  • MV Waiwera, 1944
  • SS Athenic, 1946
  • RMS Pretoria Castle, 1947
  • RMS Edinburgh Castle, 1947
  • RMS Parthia, 1948
  • RMS Magdelena, 1949
  • MV Bloemfontein Castle, 1949
  • SS Rhodesia Castle, 1951
  • SS Kenya Castle, 1951
  • SS Braemar Castle, 1952
  • MV Cedric, 1952
  • MV Cretic, 1953
  • SS Iberia, 1954
  • SS Loch Gowan, 1954
  • SS Southern Cross, 1954
  • SS Reina Del Mar, 1955
  • SS Loch Loyal, 1957
  • RMS Pendennis Castle, 1957
  • RMMV Amazon, 1959
  • RMMV Aragon, 1959
  • SS Canberra, 1960
  • RMMV Arlanza, 1960
  • Knock An, 1996
  • Glas Dowr, 1996
  • Schiehallion, 1997
  • Bideford Dolphin, 1998
  • Borgland Dolphin, 1999
  • Glomar CR Luigs, 2000
  • Glomar Jack Ryan, 2000
  • Portaavións
  • Cruceiros
  • Petroleiros
    • British Destiny, Red Ensign British Tanker Company, 1937
    • British Fidelity, Red Ensign British Tanker Company, 1938
    • British Integrity, Red Ensign British Tanker Company, 1937
    • British Merit, Red Ensign British Tanker Company, 1942
    • British Might, Red Ensign British Tanker Company, 1945
    • British Patience, Red Ensign British Tanker Company, 1943
    • British Power, Red Ensign British Tanker Company, 1936
    • British Security, Red Ensign British Tanker Company, 1937
    • British Trust, Red Ensign British Tanker Company, 1939
    • British Vigilance, Red Ensign British Tanker Company, 1942

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Passenger lists and Emigrant ships from Norway-Heritage - Shipyard: Harland & Wolff
  2. Experience of a UK Shipyard in the 1990s Offshore Market, J. MacGregor, RINA, W272, 2001

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]