Gianfranco Bedin
| Bedin | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Gianfranco Bedin | ||
| Nacemento | 24 de xullo de 1945 | ||
| Lugar de nacemento | San Donà di Piave | ||
| Altura | 175 centímetros | ||
| Posición | centrocampista | ||
| Carreira xuvenil | |||
| Inter de Milán | |||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1964–1974 | Inter de Milán | 225 | (20) |
| 1974–1978 | Sampdoria | 112 | (6) |
| 1978–1979 | Varese | 21 | (0) |
| 1979–1980 | Livorno | 27 | (2) |
| 1980–1981 | Rondinella | 19 | (2) |
| Selección nacional | |||
| 1966–1972 | Italia | 6 | (0) |
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Gianfranco Bedin, nado en San Donà di Piave, Venecia, o 24 de xullo de 1945, é un exfutbolista italiano que xogaba como centrocampista. É lembrado principalmente pola súa pertenza ao Grande Inter de Helenio Herrera, o equipo do Inter de Milán que gañou numerosos títulos na década de 1960. Militou durante unha década no club, co que gañou tres ligas italianas, unha Copa de Europa e dúas Copas Intercontinentais. Foi internacional coa selección italiana.[1][2]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Formouse na canteira do Inter de Milán e debutou co primeiro equipo en 1964, da man do adestrador Helenio Herrera. Militou no club lombardo ata 1974, disputando un total de 310 partidos e marcando 23 goles. Gañou tres títulos da Serie A, unha Copa de Europa e dúas Copas Intercontinentais. Foi titular en dúas finais da Copa de Europa, a gañada en 1965 ante o Benfica e a perdida en 1967 contra o Celtic de Glasgow.[3] Tras deixar o Inter, xogou catro anos na Sampdoria e a continuación pasou polo Varese, o Livorno e o Rondinella antes de retirarse en 1981.[1][2][4]
Selección italiana[editar | editar a fonte]
Foi 6 veces internacional coa selección de Italia entre 1966 e 1972.[5][6][7]
Estilo de xogo[editar | editar a fonte]
Especialista en roubos de balón, destacaba tamén pola súa anticipación, resistencia, ritmo, marcaxe dos rivais e pola súa habilidade para ler o xogo como mediocentro defensivo ou todocampista, o que lle permitía apoiar de xeito defensivo aos seus compañeiros máis creativos e ofensivos. Xogador moderno e bidireccional, tamén era capaz de iniciar xogadas de ataque e de alcanzar boas posicións ofensivas tras recuperar a posesión.[1][2][8]
Palmarés[editar | editar a fonte]
- Inter de Milán
- Serie A (3): 1964/65, 1965/66, 1970/71.
- Copa de Europa (1): 1964/65.
- Copa Intercontinental (2): 1964, 1965.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Vernazza, Sebastiano (6 de agosto de 2009). "Bedin, vita da mediano "Quando marcavo Pelé e Rivera"". La Gazzetta dello Sport (en italiano). Consultado o 30 de abril de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Gianfranco Bedin: l’orgoglio del mediano" (en italiano). Consultado o 30 de abril de 2022.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 10 de novembro de 2013. Consultado o 30 de abril de 2022.
- ↑ "Gianfranco Bedin". national-football-teams.com (en italiano). Consultado o 30 de abril de 2022.
- ↑ "Convocazioni e presenze in campo". Federación Italiana de Fútbol (en italiano). Consultado o 30 de abril de 2022.
- ↑ "Italy - International Matches 1960-1969". rsssf.com (en inglés). Consultado o 30 de abril de 2022.
- ↑ "Italy - International Matches 1970-1979". rsssf.com (en inglés). Consultado o 30 de abril de 2022.
- ↑ Nassetti, Filippo (31 de marzo de 2016). ""Bagni: "I miei 5 mediani scudettati per 50 anni di Inter"". Consultado o 30 de abril de 2022.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Datos do xogador no sitio web do Inter de Milán (en italiano). Arquivado dende o orixinal o 10 de novembro de 2013.
| Control de autoridades |
|
|---|
