Germano Almeida
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 31 de xullo de 1945 (78 anos) Illa de Boa Vista, Cabo Verde |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Cabo Verde |
| Educación | Universidade de Lisboa (1911-2013) - xurisprudencia (1972–1975) |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Mindelo (1979–) |
| Ocupación | escritor , editor , avogado |
| Período de actividade | 1982 - |
| Lingua | Lingua portuguesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
Premios | |
 | |
Germano Almeida, nado en Boa Vista en 1945, é un escritor caboverdiano.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Naceu na ilha da Boa Vista, en Cabo Verde, nunha zona intermedia entre rural e urbana. Aos sete anos case morreu afogado na praia. En 1965 fixo o servizo militar en Angola, nunha zona de enfrontamento. Recibiu unha bolsa da Gulbenkian para estudar Dereito na Universidade de Lisboa en 1970[2]. Regressando a Cabo Verde en 1977, dedicouse á avogacía na illa de San Vicente. Foi deputado electo polo Movemento para a democracia de Cabo Verde e exerceu o cargo de Procurador Xeral da República de Cabo Verde.
No campo literario foi un dos cofundadores da revista literaria Ponto & Vírgula (1983-1987).[3] Fundou Ilhéu Editora en 1989 e publicou máis de 20 libros[4]. Gañou o Premio Camões en 2018, sendo o segundo escritor Cabo Verdiano en recibir tal mérito.[5]
Recibiu dúas condecoracións de Portugal: en 1997 o grau de Comendador da Ordem do Mérito, e en 2019 o grau de Grande-Oficial da Ordem do Infante D. Henrique.[6]
O seu estilo caracterízase por utilizar maxistralmente o humor e a sátira, ao tempo que denuncia a hipocrisía da sociedade caboverdiana, asfixiada durante os primeiros anos da independencia por un réxime de partido único. Un bo exemplo do seu mordaz humor é a novela O meu Poeta, obra de longo alento onde o autor satiriza con refinados sarcasmos a realidade de Cabo Verde.
Tem obras publicadas no Brasil, Francia, España, Italia, Alemaña, Suecia, Holanda, Noruega, Dinamarca, Cuba, Estados Unidos, Bulgaria, Suíza.[7]
Obra[editar | editar a fonte]
- O dia das calças roladas (1982). Ed. de 1999 Editorial Caminho.
- O Meu Poeta (1990). Editorial Caminho.
- O testamento do Sr. Napumoceno da Silva Araújo (1991). Ed. de 2018 en Ed. Leya. Ed. 2019 en Editorial Caminho.
- A Ilha Fantástica (1994). Ed. de 2019 en Editorial Caminho.
- Os Dois Irmãos (1995). Ed. de 2019 en Editorial Caminho.
- Estórias de dentro de Casa (1996). Ed. de 2019 en Editorial Caminho.
- A morte do meu poeta (1998). A morte do meu poeta
- A Família Trago (1998). Editorial Caminho.
- Estórias contadas (1998). Editorial Caminho.
- Dona Pura e os Camaradas de Abril (1999). Ed. de 2019 en Editorial Caminho.
- As memórias de um espírito (2001). Editorial Caminho.
- Cabo Verde - Viagem pela história das ilhas (2003). Editorial Caminho.
- O mar na Lajinha (2004). Editorial Caminho.
- Eva (2006). Editorial Caminho.
- A morte do ouvidor (2010). Editorial Caminho.
- De Monte Cara vê-se o mundo (2014). Editorial Caminho.
- Regresso ao Paraíso (2016). Editorial Caminho.
- O Fiel Defunto (2018). Editorial Caminho.
- O último mugido (2020). Editorial Caminho.
As súas obras en Cabo Verde están editadas en Ilheu.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Infopédia. "Germano Almeida - Infopédia". Infopédia - Dicionários Porto Editora (en portugués). Consultado o 2020-04-10.
- ↑ "Revista E n.º 2378 (26 de Maio de 2018) , pág. 16.".
- ↑ "I Anais do Simpósio de Literaturas Africanas de Língua Portuguesa - SILALP". www2.assis.unesp.br. Consultado o 2020-04-10.
- ↑ "Editorial Caminho - Germano Almeida". web.archive.org. 2009-01-17. Archived from the original on 17 de xaneiro de 2009. Consultado o 2020-04-10.
- ↑ Cipriano, Rita. "Cabo-verdiano Germano Almeida vence Prémio Camões 2018". Observador (en portugués). Consultado o 2020-04-10.
- ↑ "ENTIDADES ESTRANGEIRAS AGRACIADAS COM ORDENS PORTUGUESAS - Página Oficial das Ordens Honoríficas Portuguesas". www.ordens.presidencia.pt. Consultado o 2020-04-10.
- ↑ "Germano Almeida. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-04-10.
