Fidelio

Fidelio oder die eheliche Liebe; Fidelio ou o amor conxugal
	Cartel dunha representación en 1814.
Forma	Ópera
Actos e escenas	2 actos
Idioma orixinal do libreto	Alemán
Libretista	J. Sonnleithner – revisado por S. von Breuning e G. F. Treitschke
Fontes literarias	Léonore ou L’amour conjugal de Jean-Nicolas Bouilly (1789)
Estrea	20 de novembro de 1805
Teatro da estrea	Theater an der Wien
Lugar da estrea	Viena
Duración	2 horas 25 minutos
Música
Compositor	Ludwig van Beethoven
coro	Participación destacable
Personaxes
	Leonore (soprano dramática); Florestan (tenor dramático); Rocco (baixo); Don Pizarro (baixo ou barítono); Marzelline (soprano); Jacquino (tenor lixeiro); Don Fernando (baixo (barítono)

Fidelio oder die eheliche Liebe (en galego Fidelio ou o amor conxugal) é unha ópera en 2 actos con música de Ludwig van Beethoven e libreto en alemán de Joseph Ferdinand Sonnleithner baseado no libreto anterior en francés de Jean-Nicolas Bouilly que fora empregado en 1798 para a ópera Léonore, ou L’amour conjugal de Pierre Gaveaux e en 1804 para a ópera Leonora de Ferdinando Paer (Beethoven tiña a partitura desta). A súa estrea tivo lugar no Theater an der Wien de Viena o 20 de novembro de 1805.

Personaxes[editar | editar a fonte]

Personaxe	Tesitura	Elenco na estrea, 20 de novembro de 1805 (Director: Ignaz von Seyfried)	Elenco na estrea, versión final, 23 de maio de 1814 (Director: Michael Umlauf)
Florestan, un prisioneiro	tenor	Friedrich Christian Demmer	Giulio Radichi
Leonore, súa muller	soprano	Anna Milder	Anna Milder
Rocco, carceleiro	baixo	Rothe	Carl Friedrich Weinmüller
Marzelline, súa filla	soprano	Louise Müller	Theresa Bondra
Jaquino, axudante de Rocco	tenor	Caché	Früwald
Don Pizarro, gobernador da prisión	baixo-barítono	Sebastian Mayer	Johann Michael Vogl
Don Fernando, ministro do rei	baixo	Weinkopf	Ignaz Saal
Dous prisioneiros	tenor e baixo	Descoñecidos	Descoñecidos
Soldados, prisioneiros, cidadáns^[2]

Nota: a segunda versión da ópera estreouse o 29 de marzo de 1806 co mesmo elenco que a primeira estrea, a excepción de Joseph August Röckel no papel de Florestan. A única outra representación da segunda versión tivo lugar o 0 de abril de 1806.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Roger Alier, Marc Heilbron e Fernando Sans Rivière: La discoteca ideal de la ópera, Editorial Planeta, S. A., 1995. ISBN 84-08-01285-1.
↑ Martín Triana, José María (1992). El libro de la ópera (en castelán) (2.ª ed.). Alianza Editorial, S.A. pp. 276 e 277. ISBN 84-206-0284-1.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.

[1] Roger Alier, Marc Heilbron e Fernando Sans Rivière: La discoteca ideal de la ópera, Editorial Planeta, S. A., 1995. ISBN 84-08-01285-1.

[2] Martín Triana, José María (1992). El libro de la ópera (en castelán) (2.ª ed.). Alianza Editorial, S.A. pp. 276 e 277. ISBN 84-206-0284-1.

[1]

[2]