Fallout (videoxogo)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Este artigo trata sobre o videoxogo de 1997. Para a saga homónima á que pertence véxase Fallout (serie).
Fallout
Desenvolvedor(es)Black Isle
Distribuidora(s)Interplay
Director(es)Feargus Urquhart
Produtor(es)Brian Fargo
Tim Cain
Deseñador(es)Christopher Taylor
David Hendee
Scott Everts
Escritor(es)Scott Campbell
Brian Freyermuth
Mark O'Green
Artista(s)Leonard Boyarsky
Jason D. Anderson
Gary Platner
Compositor(es)Mark Morgan
Lanzamento1997
XéneroRPG
Modos de xogoUn xogador
Clasificación+15
Plataforma(s)DOS, Windows, Macintosh
Formato(s)1 CD
RequisitosIntel Pentium 90 ; Microsoft Windows 95 ou posterior (no Windows NT), ou DOS 5.0 ou posterior; 16MB RAM; CD-ROM x2; DirectX 3.0a (para versión Windows); tarxeta gráfica de 1 MB; tarxeta de son Sound Blaster ou compatible
SerieFallout (serie)
Na rede
IMDB: tt0134648 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Fallout é un videoxogo de rol producido por Tim Cain e publicado por Interplay en 1997. Aínda que o videoxogo desenvólvese no século XXII, a historia e a estética están moi fortemente influenciados pola paranoia posnuclear dos anos 1950. O videoxogo (así como toda a saga) é considerado por algúns como unha secuela non oficial de Wasteland, aínda que non leva ese nome porque Electronic Arts posuía os dereitos sobre o mesmo, e, aínda que con algunhas referencias comúns, ambos videoxogos desenvólvense en universos diferentes.

Historia[editar | editar a fonte]

Fallout ten lugar nun escenario no que os Estados Unidos víronse envoltos nunha guerra nuclear mundial, o que dexenerou nun mundo postapocalíptico ao estilo de Mad Max.

O protagonista de Fallout é un habitante dun dos búnkeres antinucleares (coñecidos como Vaults) construídos por unha empresa de tecnoloxía chamada Vault-Tec coa idea de preservar a vida humana ata que o inverno nuclear pasara. O xogo desenvólvese no ano 2161 no sur de California. O Chip de Auga do búnker, que controla o bombeo e reciclado de auga, estragouse, e encoméndase ao protagonista a misión de buscar un novo.

Se o xogador consegue o novo chip antes de cumprirse 150 días de misión descubrirá que existe unha nova ameaza, e será enviado a dúas novas misións. Un mutante coñecido como O Mestre (anteriormente coñecido como Richard Grey) comezou a usar un virus xeneticamente modificado para crear unha raza de Súper-Mutantes. O xogador debe vencer ao Mestre e destruír a base dos Super-Mutantes. Unha vez superada esta proba, vese unha secuencia de animación e o xogador retorna automaticamente ao búnker 13, pero alí díselle que cambiou demasiado e que a súa presenza pode influír negativamente nos habitantes do búnker, xa que os máis rapaces quererán imitar as súas accións, e como única recompensa obtén o exilio. É importante aclarar que despois de 500 días de xogo, mostrarase o final malo, no que os mutantes atoparán e arrasarán o búnker 13, provocando o final do xogo. O límite redúcese a 400 días se a Caravana da Auga é enviada ao búnker (aínda que este xesto aumenta a 230 días o límite para atopar o Chip de Auga). O parche v1.1 eliminou este límite, aínda que mantén a opción de mandar a caravana. O vídeo que se mostra cando os mutantes arrasan o búnker 13 tamén se pode observar se se acepta ser convertido en mutante na base militar (por suposto, esta elección tamén provoca o final do xogo). Posiblemente, a imaxe máis memorable do xogo é o final "bo" (Destruíndo ao Mestre e ao seu exército de Super Mutantes), co xogador camiñando cara ao deserto mentres soa "Maybe".

Historia despois do xogo[editar | editar a fonte]

Despois de que o xogador (coñecido como "Vault Dweller") sexa expulsado do refuxio 13, comezou a vagar ata que se atopou cun grupo de habitantes do refuxio 13 que escaparon para seguilo. O seu pouco coñecemento do mundo faríaos morrer de non ser polo Vault Dweller que os guiou e protexeu ata que fundaron o pobo de Arroyo, entre canóns, lonxe do refuxio 13. É entón cando o Vault Dweller se quita o seu traxe do refuxio para nunca máis volvelo a pór.

80 anos despois (en Fallout 2), Arroio está a piques da extinción. O personaxe a utilizar é un descendente directo do Vault Dweller, quen é posto a proba no templo sagrado para saber se era merecedor do lendario traxe do refuxio 13, e de saír vitorioso encomendarlle a misión de buscar e traer o G.E.C.K. (Garden of Eden Creation Kit ou Kit de Creación do Xardín do Edén) para salvar á aldea da morte. O G.E.C.K. é un dispositivo distribuído a certos refuxios, para reconstruír o mundo cando a radiación desaparecese. Equipado só co traxe orixinal do Vault Dweller, un PipBoy 2000 e algo de diñeiro, comeza o xogo, onde o mapa cambiou e agora estamos máis ao norte dos Estados Unidos, descubrindo novas cidades e moita xente que coñeceu ao noso devanceiro (personaxe de Fallout 1). No camiño, o refuxio 13 e Arroyo son atacados polo Enclave, o sucesor do Goberno dos Estados Unidos, os do Enclave capturan algúns tribais e habitantes do refuxio 13 para probar un virus neles e ver que efecto ten, pero o xogador (chamado agora o Elixido) logra destruír a súa base, e ao final os sobreviventes usan o G.E.C.K. para reconstruír as proximidades de Arroyo.

Personaxe destacado: Harold[editar | editar a fonte]

Un dos personaxes máis ilustres da serie é Harold. En Fallout, atopámolo en The Hub. Harold ten unha especie de "árbore" sobre a súa cabeza, sobre a que fai unha broma recorrente: di que se chama Hebert, aínda que iso é unha broma, pois aparentemente o verdadeiro nome da árbore é Bob. En Fallout 2, acharemos a Harold en Gecko, e ao parecer Bob non deixou de crecer. Pero en Fallout 3, Harold e Bob chegaron ata a Costa Leste, pero Bob creceu ao punto de inmobilizar a Harold, e provocar un milagre: facer brotar árbores e arbustos verdes, no medio dunha paisaxe abatida (algo que outras cidades na Costa Oeste só lograron por medio da ciencia), con todo, Harold está algo canso, e desexa que o Trotamundos Solitario o mate.

Ao ollo inexperto, Harold é un Ghoul. Pero é mentira. Un Ghoul é produto da exposición masiva á radiación. Harold, con todo, estivo exposto ao Virus de Evolución Forzada (VEF), na base Bolboreta. A diferenza da xente que estivo exposta ao VEF, Harold non se converteu nun Super Mutante. A aparencia actual de Harold e Bob, é o resultado dunha combinación única de radiación, VEF e pura sorte. Harold non é un mutante, nin un Ghoul. Segundo Tim Cain, "Harold é especial".

A pesar da súa aparencia en certo modo fea, Harold é bastante amigable cos nenos, e está dotado ademais dun curioso sentido do humor. Foi ademais, o único personaxe en aparecer en todos os xogos de Fallout (En Fallout: Tactics é un recruta ghoul). Coñeceu ao tres principais protagonistas: ao Vault Dweller en Fallout 1; ao seu neto, o Elixido (The Chosen One), en Fallout 2; e ao Trotamundos Solitario (Lone Wanderer) en Fallout 3. Ademais, en Fallout 3 demóstrase o seu carisma cos nenos, pois en Oasis chegou a ter a Sapling Yew como a súa segunda mellor amiga, á parte do Trotamundos Solitario e por suposto, de Bob.

Influencias[editar | editar a fonte]

Existen no videoxogo moitas referencias a clásicos da ciencia ficción postapocalíptica. Unha das primeiras armaduras que aparecen é igual á que loce Mel Gibson na saga de Mad Max. Un xogador que leve esta armadura pode atopar en Junktown a un can chamado Dogmeat (o cal é o nome do can de Mad Max na película). En Fallout 2, se o xogador golpea ao can, un personaxe non xogador co sospeitoso nome de Mel aparecerá para defender ao can. Moitas das referencias aparecen en encontros aleatorios, como unha pegada de Godzilla. Outras son simples citas, como un tolo en The Hub que anda en círculos murmurando frases, unha das cales é: Xoguemos Guerra Termo-Nuclear Global, en clara referencia á película de 1983 Xogos de Guerra. Tamén hai referencias a outras películas como Robin Hood.

Fallout toma como fontes os magazines e os cómics de ciencia ficción e superheroes dos anos 50. Por exemplo, os computadores usan tubos de baleiro no canto de transistores, e existen armas de enerxía que lembran ás usadas por Flash Gordon. Os habitantes dos búnkeres visten un axustado traxe azul cunha liña horizontal amarela no peito, moi ao estilo do que na época se consideraba unha vestimenta futurista. A interface está deseñada para lembrar os anuncios e xogos da época. Por exemplo, os debuxos que acompañan á folla de caracteres son similares ao da caixa do Monopoly. A ausencia deste estilo retro-futurista foi unha das causas polas que os spin-offs do xogo foron criticados.

A serie Fallout é famosa polas súas chiscadelas. Mentres que o primeiro baséase principalmente en referencias á cultura pop dos anos 1950 e 1960 (Doutor Who, Godzilla, etc), en Fallout 2 hai moitas referencias a Star Trek, Guía do Autoestopista Galáctico, ou Monty Phyton. Moitos fans de Fallout quéixanse de que demasiadas referencias rompen a ambientación do xogo.

Fallout 3 contén numerosas chiscadelas ao grupo estadounidense Weezer. O androide Pinkerton, ten o mesmo nome que un disco da banda. Outro personaxe, chamado Jonas, parece ser que toma o seu nome da famosa canción do grupo My Name is Jonas. Outra referencia, faise co alimento "Porco con fabas", en inglés "Pork and beans", nome dunha canción da banda. Numerosos personaxes fan referencia a letras das súas cancións, Tired of sex, Island in the sun e Workers aren´t going home son algúns exemplos. A cidade River City pode tomar o seu nome do cantante Rivers Cuomo. Son algúns exemplos, que por si sós non terían sentido, pero ao ver tantas referencias, pódese asegurar que son chiscadelas á banda.

En Fallout, o xogador atópase cun personaxe chamado Tycho, que di ser Desert Ranger, e nas condicións adecuadas, fala do seu avó, quen lle falou de Fat Freddy, un personaxe das Vegas en Wasteland. Aínda que a xanela de tempo en que se desenvolve Wasteland é completamente diferente á de Fallout, e os desenvolvedores de Fallout negan que ambos os xogos teñan lugar no mesmo universo, esta é unha das referencias polas que Fallout é considerado por algúns como o sucesor espiritual de Wasteland.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]