Penarrubia, Baralla: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot:Iniciais dos modelos en maiusculas |
retiro texto extraído da páxina web da ligazón externa |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
{{Galicia en progreso}} |
|||
{{Atención}} |
|||
'''Santa María de Penarrubia''' é unha parroquia do concello [[provincia de Lugo|lugués]] de [[Baralla]]. |
|||
A súa igrexa parroquial, atópase na actualidade nun mal estado de conservación. Inclúe un retablo [[barroco]] de 1767 e outro [[neoclásico]]. |
|||
Igrexa de Penarrubia. ([[Baralla]]) |
|||
| ⚫ | |||
Áchase na actualidade nun estado lamentábel de conservación. Consta do corpo da igrexa e [[torre]]. O seu conxunto externo está presidido polo equilibrio arquitectónico, que se consegue coa sucesión de volumes a varias alturas e coa disposición harmónica dos vans. No exterior, as paredes encaladas ocultaron desde hai moitos anos a [[cantería]] e a cachotaría. Actualmente, con motivo das obras de restauración do [[tellado]], descubríronse algúns dos seus [[muro]]s da capela maior e da torre. |
|||
| ⚫ | |||
'''Torre''' |
|||
Organízase en tres corpos: o inferior, cúbico e robusto, presenta tres accesos a ras de chan nas súas caras norte, sur e oeste, que serven de acceso a un reducido e funcional pórtico resgardado da intemperie desde o que se accede á nave central da igrexa a través dunha porta alintelda. |
|||
O corpo medio, de vans alintelados nas caras norte e sur e fiestras xemelgas con arcos de medio punto nas caras oeste e leste, alberga a maquinaria dun reloxo de pesas. Até hai poucos anos este corpo remataba nunha [[balaustrada]], que non se reconstruíu cando, por iniciativa dos propios veciños, se realizaron as obras necesarias por mor do seu estado ruinoso. |
|||
O terceiro corpo, recentemente reconstruído, remata nun chapitel de liñas arquitectonicas foráneas, coas paredes de tixolo sen recebar. Os vans leste e oeste, ambos en arco de medio punto, soportan cadansúa campá: a occidental, de maior tamaño, é a que se emprega habitualmente para convocar ao culto; a oriental, toca as horas que marca o reloxo. Na cara leste do chapitel loce a esfera horaria. |
|||
'''Interior''' |
|||
O interior ofrece planta de tres naves: a central, case de duplo tamaño que as laterais, está recuberta de bóveda de canón, mentres que as laterais son de aresta. Lonxitudinalmente, o lado norte consta de catro tramos separados por piares sobre os que descansan pilastras que soportan os arcos faixóns e os formeiros, rompéndose a simetría no lado sur, que consta de tres tramos. O presbiterio, elevado, solemne e cuberto no exterior a catro augas, no seu interior prolonga a bóveda de canón da nave central e o seu perímetro está unido por unha imposta corrida. |
|||
O [[retablo]] da capela maior é neoclásico. Nos primeiros anos da década dos sesenta foi repintado por mans totalmente inexpertas con xaspeados de mal gusto. No seu ático ofrece unha [[pintura]] dun crucificado ao óleo sobre madeira tamén lamentabelmente estragada polo mesmo pintor que coloreou o retablo. A única talla que merece algún interese é unha santa Lucía, situada sobre unha peaña enriba da porta sur que dá acceso á sancristía. |
|||
O retablo da nave sur é unha boa manifestación barroca. Foi pintado no ano [[1767]]. Está dourado e consérvase en bo estado malia o deterioro prolongado da teitume que veu filtrando augas e humidades desde hai moitos anos. Presenta estípites como elementos substentantes e consta dun corpo de tres fornelas e un ático. As tallas que o compoñen son de boa calidade: unha Virxe do Carme, que preside, un santo Alberte Magno, que, polo deterioro presenta o toco da súa man esquerda, e un san Franco de Siena, cabaleiro disoluto que é castigado coa cegueira polos seus pecados e que, unha vez conseguido o perdón, peregrina a [[Santiago de Compostela|Compostela]] e ingresa na orde carmelita. No sagrario hai dous gravados que representan as ánimas do purgatorio. |
|||
O retablo da nave norte, máis sobrio, tamén con estrutura de tres fornelas e un ático, presenta elementos [[barroco]]s mesturados con algúns indicios xa [[neoclásico]]s. Está presidido pola talla de santo Antonio. As outras imaxes son as de san Ramón e san Roque, todas elas de menor interese artístico. Lamentabelmente, á talla de San Roque fáltalle desde hai pouco tempo o cadelo que lle lambía a chaga da perna. |
|||
Na parte superior estaban as imaxes dos santos Pedro e Paulo, tamén desaparecidas. Tamén se recorda entre os veciños a existencia da talla de San Blas, actualmente en paradoiro descoñecido. |
|||
Nos pés da igrexa, adosada ao primeiro piar, na última arcada que separa a nave central da norte, localízase unha fermosa a pía bautismal decorada con figuras xeométricas na cunca e con figuras antropomórficas no pequeno fuste que a sostén. |
|||
Até principios dos anos sesenta do [[século XX|século pasado]] tamén existía un púlpito de pedra, situado no lado do evanxeo do presbiterio, que foi desmontado. Algunha das súas pezas aínda se poden localizar no [[adro]]. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
{{Lp Penarrubia}} |
{{Lp Penarrubia}} |
||
{{Baralla}} |
{{Baralla}} |
||
[[Categoría:Baralla]] |
[[Categoría:Baralla]] |
||
[[Categoría:Artigos sen imaxes]] |
|||
Revisión como estaba o 19 de xullo de 2008 ás 05:03
|
Este artigo sobre Galicia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
Santa María de Penarrubia é unha parroquia do concello lugués de Baralla.
A súa igrexa parroquial, atópase na actualidade nun mal estado de conservación. Inclúe un retablo barroco de 1767 e outro neoclásico.
Ligazóns externas
| Lugares da parroquia de Penarrubia no concello de Baralla (Lugo) | |
|---|---|
|
A Barrosa | Carballedo | Casar de Monín | Castrolanzán | Cernadas | Fonte dos Poios | Papín | A Pena | Penarrubia | A Revolta | Teixeira de Abaixo | Teixeira de Arriba | Val | Veiga |