Cancioneiro da Biblioteca Nacional: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 16 de agosto de 2021 ás 23:31

O Cancioneiro da Biblioteca Nacional ou Cancioneiro Colocci-Brancuti, coñecido coa sigla B (ou CB)^[1], é unha das tres colectáneas de lirismo trobadoresco galaico-portugués (cantigas de amigo, de amor e de escarnio e maldicir). Denomínase Cancioneiro da Biblioteca Nacional de Lisboa, xa que desde 1924 permanece na Biblioteca Nacional de Portugal.

Descrición

A compilación deste cancioneiro fíxose en Italia no final do século XV ou inicios do século XVI por encargo do humanista Angelo Colocci. Foi descuberto por Costantino Corvisieri e por Enrico Molteni na biblioteca familiar do conde Brancuti de Cagli; adquirido por Ernesto Monaci, foi cedido polos seus herdeiros ao goberno portugués, que o conserva na Biblioteca Nacional de Lisboa (1924).

Este cancioneiro é un manuscrito cartáceo formado por 355 folios (numerados por Molteni) dun tamaño de 280 por 210 mm con diversas lagoas. Son en total seis transcritores (incluído Colocci) quen traballarían no manuscrito; tradicionalmente supúñase que foran tres, mais os últimos estudos de Anna Ferrari indican que non foi así. Colocci transcribiu da súa propia man moitas rúbricas e apostilas marxinais, tamén algunhas razós esquecidas polos copistas, ademais de numerar progresivamente os textos, ou ben reproducir unha numeración precedente, presentando numerosas lagoas e duplicacións. Foi copiado en Italia por amanuenses ibéricos e italianos e compilado por Colocci a partir doutro(s) manuscrito(s) que non se conservan. Os modelos dos apógrafos italianos puideron chegar a Italia na embaixada enviada por Manuel I de Portugal ao papa León X (1514) en que figuraba Garcia de Resende. Alí serían copiados dende o orixinal ou os orixinais por Colocci e o seu equipo, creando os volumes que se conservan.

Trátase do cancioneiro máis abundante no número de composicións, pois contén 1567 cantigas dos tres grandes xéneros duns 150 autores^[2]^[3] Ademais, contén fragmentos dun tratado de poética trobadoresca, a Arte de trovar, e cinco lais narrativos.

Notas

↑ Tavani, G. (1998): A poesía lírica galego-portuguesa, 2ª ed. Ed. Galaxia, páxina 52.
↑ Monteagudo, H. et al. (1998): Tres poetas medievais da ría de Vigo. Ed. Galaxia, páxina 50
↑ Pena, X. R. (2002): Historia da literatura medieval galego-portuguesa. Sotelo Blanco, p. 105-106.

Véxase tamén

Bibliografía

Cancioneiro da Biblioteca Nacional (Colocci-Brancuti) Cód. 10991. Lisboa, Biblioteca Nacional / Imprensa Nacional - Casa da Moeda, 1982 (edición facsímile).

Outros artigos

Ligazóns externas

Cancioneiro da Biblioteca Nacional, no catálogo da BNP (en portugués).

[1] Tavani, G. (1998): A poesía lírica galego-portuguesa, 2ª ed. Ed. Galaxia, páxina 52.

[2] Monteagudo, H. et al. (1998): Tres poetas medievais da ría de Vigo. Ed. Galaxia, páxina 50

[3] Pena, X. R. (2002): Historia da literatura medieval galego-portuguesa. Sotelo Blanco, p. 105-106.

[1]

[2]

[3]

@@ Liña 1: / Liña 1: @@
 [[Ficheiro:Cancioneiro da Biblioteca Nacional de Lisboa 1525-1526 - 355 f (2 colns, 31-40 lin.) 28 cm.pdf|miniatura|page=29|Cancioneiro Colocci-Brancuti]]
-O '''Cancioneiro da Biblioteca Nacional''' ou '''Cancioneiro Colocci-Brancuti''', coñecido coa sigla B (ou CB)<ref>{{Versaleta|[[Giuseppe Gavani|Tavani, G.]]}} (1998): ''A poesía lírica galego-portuguesa'', 2ª ed. Ed. Galaxia, páxina 52.</ref>, é unha das tres colectáneas de lirismo [[trobadorismo|trobadoresco]] [[galaico-portugués]] ([[Cantiga de amigo|cantigas de amigo]], [[Cantiga de amor|de amor]] e de [[Cantiga de escarnio e maldicir|escarnio e maldicir]]). Denomínase '''Cancionero da Biblioteca Nacional''' de [[Lisboa]], xa que desde [[1924]] permanece na [[Biblioteca Nacional de Portugal]].
+O '''Cancioneiro da Biblioteca Nacional''' ou '''Cancioneiro Colocci-Brancuti''', coñecido coa sigla B (ou CB)<ref>{{Versaleta|[[Giuseppe Gavani|Tavani, G.]]}} (1998): ''A poesía lírica galego-portuguesa'', 2ª ed. Ed. Galaxia, páxina 52.</ref>, é unha das tres colectáneas de lirismo [[trobadorismo|trobadoresco]] [[galaico-portugués]] ([[Cantiga de amigo|cantigas de amigo]], [[Cantiga de amor|de amor]] e de [[Cantiga de escarnio e maldicir|escarnio e maldicir]]). Denomínase '''Cancioneiro da Biblioteca Nacional''' de [[Lisboa]], xa que desde [[1924]] permanece na [[Biblioteca Nacional de Portugal]].
 == Descrición ==