S Ori 70: Diferenzas entre revisións
Etiqueta: edición de código 2017 |
Etiqueta: edición de código 2017 |
||
Liña 74: | Liña 74: | ||
==Descubrimento== |
==Descubrimento== |
||
The σ Orionis [[open cluster]] has been the focus of Osorio's team observations due to the age of the cluster (approximately 3 to 8 million years). The cluster also has low [[Extinction (astronomy)|extinction]], its distance is convenient, and it is observed to be rich and dense. Using the {{convert|4.2|m|in|abbr=off|adj=on|sp=us}} [[William Herschel Telescope]] in a pencil-beam deep mini-survey measuring 55 [[Minute of arc|square minutes of arc]] at a sensitivity of 21 magnitudes in the [[Infrared astronomy|J and H Bands]]<ref name=martin>{{Cite arxiv |eprint=astro-ph/0410678 |title=S Ori 70: Still a strong cluster planet candidate |year=2004|last1=Martín |first=Eduardo L.}}</ref> allowed the team to find S Ori 70. The raw data collected was reduced to [[IRAF|IRAF (an acronym for Image Reduction and Analysis Facility)]], a standard technique used with near-infrared images; after subtracting the sky background and dark current, an extracted object spectrum was derived. It was the faintest and coolest member found in the cluster and was named S Ori 70. |
|||
O [[cúmulo aberto]] Sigma Orionis foi o foco das observacións do equipo de Osorio debido á idade do cúmulo (aproximadamente de 3 a 8 millóns de anos). O cúmulo tamén ten [[Extinción (astronomía)|extinción]] baixa, a súa distancia é conveniente, e obsérvase que é rico e denso. Usando o [[Telescopio William Herschel]] de 4,2 metros para unha mini-procura profunda cun radio de 55 [[Minuto de arco |minutos de arco ó cadrado]] e cunha sensibilidade de 21 magnitudes nas [[Astronomía infravermella|bandas J e H]],<ref name=martin> {{cita arXiv | eprint=astro-ph/0410678 | título= S Ori 70: Still a strong cluster planet candidate | ano = 2004 | autor= Martín, Eduardo L.}}</ref> permitiu ó equipo atopar S Ori 70. Os datos brutos recollidos reducíronse a [[IRAF|IRAF (un acrónimo en inglés para redución e análise de imaxes)]], unha técnica estándar empregada con imaxes de infravermellos próximos; despois de subtrae-lo fondo do ceo e a corrente escura, o espectro do obxecto extraído foi revelado. Éra o membro máis tenue e frío atopado no cúmulo e recibiu o nome de S Ori 70. |
|||
===Argument of the initial study=== |
===Argument of the initial study=== |
Revisión como estaba o 16 de xullo de 2021 ás 13:51
Este artigo está a ser traducido ao galego por un usuario desta Wikipedia; por favor, non o edite. O usuario Xabier Cancela (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 2 anos. Se o usuario non publica a tradución nun prazo de trinta días, procederase ó seu borrado rápido. |
S Ori J053810.1-023626 | |
Data de observación Época X2000 Equinoccio X2000 | |
---|---|
Constelación | Orión |
Ascensión recta | 05h 38m 10.10s[1] |
Declinación | -02° 36′ 00.0″[1] |
Características | |
Tipo espectral | T6[2][3] |
Magnitude aparente (H) | 20.07[4] |
Astrometría | |
Movemento propio (μ) | RA: 10[1] mas/ano Dec.: 5[1] mas/ano |
Distancia | 1,150[5] al (352[4] pc) |
Detalles | |
Masa | 3[6] MXup |
Gravidade superficial (log g) | 3,5[6] |
Idade | 3[6] Ma |
Outras denominacións | |
Referencias en bases de datos | |
SIMBAD | datos |
S Ori 70 ou S Ori J053810.1-023626 é un obxecto astronómico de tipo T no primeiro plano do Sigma Orionis, que está a aproximadamente 1.150 anos luz de Terra. Foi descuberto o 24 de novembro de 2002 polo equipo de M. R. Zapatero Osorio e E. L. Martin no Observatorio Roque de los Muchachos. Aínda non se determinou se é unha anana marrón ou un planeta de 3 millóns de anos que forma parte dun cúmulo. As imaxes da espectroscopía no infravermello próximo tomadas 3 anos despois do seu descubrimento levaron ás primeiras medidas do movemento do obxecto. O seu comportamento é significativamente diferente do que se podía esperar; ademais describiuse a súa atamosfera coma de 'baixa gravidade ou unha atmosfera con metalicidade. O pequeno movemento propio do obxecto suxire que está máis lonxe do esperado, se fose unha simple anana marrón.
Descubrimento
O cúmulo aberto Sigma Orionis foi o foco das observacións do equipo de Osorio debido á idade do cúmulo (aproximadamente de 3 a 8 millóns de anos). O cúmulo tamén ten extinción baixa, a súa distancia é conveniente, e obsérvase que é rico e denso. Usando o Telescopio William Herschel de 4,2 metros para unha mini-procura profunda cun radio de 55 minutos de arco ó cadrado e cunha sensibilidade de 21 magnitudes nas bandas J e H,[6] permitiu ó equipo atopar S Ori 70. Os datos brutos recollidos reducíronse a IRAF (un acrónimo en inglés para redución e análise de imaxes), unha técnica estándar empregada con imaxes de infravermellos próximos; despois de subtrae-lo fondo do ceo e a corrente escura, o espectro do obxecto extraído foi revelado. Éra o membro máis tenue e frío atopado no cúmulo e recibiu o nome de S Ori 70.
Argument of the initial study
Adam J. Burgasser[9][10] examined the claims of Osorio's T-type brown dwarf discovery and its spectroscopically verified low-mass. A comparison of the J band spectrum between S Ori 70 and other field objects was done. The J band spectrum revealed a distinct triangular-shaped spectral morphology which was previously explained by Osorio and Martin was due to the surface's low gravity. In order to see if similar discrepancies occurred in the T dwarf's behavior, Burgasser's team compared data from the claims of Osorio to that of standard COND models. Identical wavelength scales interpolated through both empirical and model spectra were Gaussian smoothed; this showed that best-fit spectral models can yield skewed gravities for late-type field T dwarfs which resulted in the underestimation of age and mass. Burgasser concluded that S Ori 70 is not a member of the Sigma Ori cluster but is rather a foreground field brown dwarf. Further study of the object suggest that the low gravity was not from the field T dwarf but rather a nearby background star.[9] As of 2009 no direct scientific data have dispelled nor confirmed either conclusion.
It could be the first "free floating" non-stellar planet discovered[5] with a mass of 3 MJ, but needs confirmation.
Notas
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Faherty, Jacqueline K.; Burgasser, Adam J.; Cruz, Kelle L.; Shara, Michael M.; Walter, Frederick M.; Gelino, Christopher R. (2009). "The Brown Dwarf Kinematics Project I. Proper Motions and Tangential Velocities for a Large Sample of Late-Type M, L, and T Dwarfs". The Astronomical Journal 137 (1): 1. Bibcode:2009AJ....137....1F. doi:10.1088/0004-6256/137/1/1.
- ↑ Zapatero Osorio, M. R.; Béjar, V. J. S.; Bihain, G.; Martín, E. L.; Rebolo, R.; (2008). "New constraints on the membership of the T dwarf S Ori 70 in theσ Orionis cluster". Astronomy & Astrophysics 477 (3): 895–900. Bibcode:2008A&A...477..895Z. arXiv:0710.2776. doi:10.1051/0004-6361:20078600.
- ↑ 4,0 4,1 Peña Ramírez, K.; Zapatero Osorio, M. R.; Béjar, V. J. S.; Martin, E. L.; Rebolo, R. (2015). "Characterization of the known T-type dwarfs towards the σ Orionis cluster". Astronomy and Astrophysics 574: A118. Bibcode:2015A&A...574A.118P. arXiv:1411.3370. doi:10.1051/0004-6361/201424816.
- ↑ 5,0 5,1 "Mysterious Object Might be First Extrasolar Planet Photographed". Silver Star Academy. Consultado o 08-02-2010.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Martín, Eduardo L. (2004). "S Ori 70: Still a strong cluster planet candidate". arXiv:astro-ph/0410678.
- ↑ Kenyon, M. J.; Jeffries, R. D.; Naylor, Tim; Oliveira, J. M.; Maxted, P. F. L. (2005). "Membership, binarity and accretion among very low-mass stars and brown dwarfs of the σ Orionis cluster". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 356 (1): 89. Bibcode:2005MNRAS.356...89K. doi:10.1111/j.1365-2966.2004.08455.x.
- ↑ Burgasser, Adam J.; Geballe, T. R.; Leggett, S. K.; Kirkpatrick, J. Davy; Golimowski, David A. (2006). "A Unified Near-Infrared Spectral Classification Scheme for T Dwarfs". The Astrophysical Journal 637 (2): 1067. Bibcode:2006ApJ...637.1067B. doi:10.1086/498563.
- ↑ 9,0 9,1 Burgasser, Adam J.; Kirkpatrick, J. Davy; McGovern, Mark R.; McLean, Ian S.; Prato, L.; Reid, I. Neill (2004). "S Orionis 70: Just a Foreground Field Brown Dwarf?". The Astrophysical Journal 604 (2): 827. Bibcode:2004ApJ...604..827B. doi:10.1086/382129.
- ↑ "T dwarfs". MIT.edu. Consultado o 2010-02-08.