Aecio: Diferenzas entre revisións
m r2.7.2+) (Bot: Engado: be:Флавій Аэцый |
|||
Liña 9: | Liña 9: | ||
[[Categoría:Historia de Italia]] |
[[Categoría:Historia de Italia]] |
||
[[Categoría:Roma antiga]] |
[[Categoría:Roma antiga]] |
||
[[ar:أيتيوس]] |
|||
[[be:Флавій Аэцый]] |
|||
[[bg:Флавий Аеций]] |
|||
[[bs:Flavijus Aecijus]] |
|||
[[ca:Aeci]] |
|||
[[cs:Aetius]] |
|||
[[cy:Flavius Aëtius]] |
|||
[[da:Flavius Aëtius]] |
|||
[[de:Flavius Aëtius]] |
|||
[[en:Flavius Aetius]] |
|||
[[es:Aecio]] |
|||
[[et:Aëtius]] |
|||
[[eu:Flavio Aezio]] |
|||
[[fa:فلاویوس آییتیوس]] |
|||
[[fi:Aëtius]] |
|||
[[fr:Aetius]] |
|||
[[fy:Aetius]] |
|||
[[he:פלביוס אאטיוס]] |
|||
[[hr:Flavije Aecije]] |
|||
[[hu:Flavius Aëtius]] |
|||
[[it:Flavio Ezio]] |
|||
[[ja:アエティウス]] |
|||
[[ka:აეციუსი]] |
|||
[[ko:플라비우스 아에티우스]] |
|||
[[lt:Flavius Aetius]] |
|||
[[ms:Flavius Aetius]] |
|||
[[nl:Flavius Aëtius]] |
|||
[[no:Flavius Aëtius]] |
|||
[[pl:Aecjusz Flawiusz]] |
|||
[[pt:Flávio Aécio]] |
|||
[[ro:Flavius Aetius]] |
|||
[[ru:Флавий Аэций]] |
|||
[[sah:Флавий Аэций]] |
|||
[[sh:Flavije Aecije]] |
|||
[[sk:Flavius Aetius]] |
|||
[[sr:Флавије Аеције]] |
|||
[[sv:Aëtius]] |
|||
[[tl:Flavius Aëtius]] |
|||
[[tr:Flavius Aetius]] |
|||
[[uk:Флавій Аецій]] |
|||
[[vi:Flavius Aetius]] |
|||
[[zh:埃提乌斯]] |
Revisión como estaba o 24 de marzo de 2013 ás 23:08
Flavio Aecio, Xeneral romano, morto no 454. Orixinario da provincia de Moesia, era filla do magister equitum Gaudencio e da dama Aurelia. Os primeiros anos de aprendizaxe pasounos como refén de Alarico I, o que lle permitiu coñecer o modo de pensar e loitar dos godos. Serve á súa vez como magister equitum nas Galias durante a xefatura militar de Félix, ata que no 433 alcanza el mesmo a dita maxistratura de magister militum.
Precedido por mediocres e efémeros predecesores, Aecio destaca no seu cargo por ser quen de poñer orde nun caótico Imperio de Occidente que está en proceso de derrube. Protexe Italia e detén a expansión dos bárbaros: frea aos visigodos na Galia e reduce aos burgundios en Savoia. Outras decisións son mal recibidas, pero inevitábeis, como o recoñecemento do asentamento vándalo no norte de África.
Pero a súa campaña máis notábel, a que lle ha valer para a historia o sobrenome de "o derradeiro romano", será a que dirixirá contra os hunos. Sentíndose insultado o seu caudillo Atila polo emperador Valentiniano III ante o rexeitamento da petición de man da súa irmá Honoria, lánzase a destruír Roma. Para isto convoca unha gran confederación de tribos escitas, sármatas, xépidas, ostrogodas, alanas, que se unen aos hunos na súa marcha. Pero Aecio dirixindo maxistralmente, a francos, vándalos, visigodos e as tropas romanas que quedan acada unha gran vitoria nos Campos Cataláunicos no ano 451: é a última gran batalla do Imperio de Occidente.
Para a súa desgraza, esta gran vitoria halle valer a envexa do emperador, que, abrigando sospeitas dunha hipotética pretensión ao trono, ordena matalo no 454. Posteriormente a intriga vólvese contra o propio Valentiniano, que é asasinado un ano despois por seguidores de Aecio.