Samuel Eiján: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
mSen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Samuel Eiján Lorenzo''' |
'''Samuel Eiján Lorenzo''', nado en [[San Clodio, Leiro|San Clodio]] o [[27 de xullo]] de [[1876]] e finado en [[Santiago de Compostela]] en [[1945]], foi un [[sacerdote]] [[franciscano]] e escritor [[Galicia|galego]]. |
||
==Traxectoria== |
|||
Samuel Eiján foi [[superior]] do [[convento do Santo Sepulcro]] en [[Xerusalén]], [[procurador xeral]] de [[Terra Santa]], [[definidor provincial]], ministro provincial e [[custodio]] da provincia de [[Ourense]]. Foi membro da [[Real Academia Galega]], [[correspondente]] do [[Instituto Histórico do Minho]], membro nato da Xunta do Padroado da Obra Pía dos Santos Lugares e cabaleiro comendador con placa da [[orde de Isabel a Católica]]. |
Samuel Eiján foi [[superior]] do [[convento do Santo Sepulcro]] en [[Xerusalén]], [[procurador xeral]] de [[Terra Santa]], [[definidor provincial]], ministro provincial e [[custodio]] da provincia de [[Ourense]]. Foi membro da [[Real Academia Galega]], [[correspondente]] do [[Instituto Histórico do Minho]], membro nato da Xunta do Padroado da Obra Pía dos Santos Lugares e cabaleiro comendador con placa da [[orde de Isabel a Católica]]. |
||
Revisión como estaba o 22 de xuño de 2009 ás 23:33
Samuel Eiján Lorenzo, nado en San Clodio o 27 de xullo de 1876 e finado en Santiago de Compostela en 1945, foi un sacerdote franciscano e escritor galego.
Traxectoria
Samuel Eiján foi superior do convento do Santo Sepulcro en Xerusalén, procurador xeral de Terra Santa, definidor provincial, ministro provincial e custodio da provincia de Ourense. Foi membro da Real Academia Galega, correspondente do Instituto Histórico do Minho, membro nato da Xunta do Padroado da Obra Pía dos Santos Lugares e cabaleiro comendador con placa da orde de Isabel a Católica.
Escribiu unha extensa obra literaria na que tocou varios xéneros (poesía, narrativa, teatro,...). Colaborou en revistas e dirixiu El Eco Franciscano. A súa obra, en galego e castelán, inspírase na relixión e no sentimento da terra.
Obra
- Barnabé d’Alsace, OFM, Nueva guía de Tierra Santa, tr. Samuel Eiján (Barcelona-Vich: Tipografía Franciscana, 1908).
- Mágoas. Versos gallegos, (1902; 2 ed. 1913). (poemario).
- Narraciones y leyendas del oriente Barcelona, (1910).
- D'a y'-alma. Versos gallegos, (1915). (poemario).
- Historia de Ribadavia y sus alrededores, 1920. Editorial Alvarellos, Edic. facsímil, (1981), ISBN 84-85311-40-X. (ensaio historiográfico).
- Froliñas de San Francisco. Romanceiro seráfico galicián, (1926). (poesía).
- España mirando a Tierra Santa: Nuevas anotaciones históricas, Santiago de Compostela, Tipografía de “El Eco Franciscano,” (1934).
- Hispanidad en Tierra Santa; actuación diplomática, Madrid, Imprenta de Galo Sáez, (1943).
- El Patronato Real de los Santos Lugares en la historia de Tierra Santa (Madrid: Ibarra, 1945–1946).
|
Este artigo sobre unha personalidade galega é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |