Condado de Nantes

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Conde de Nantes»)

O condado de Nantes foi unha xurisdición feudal que formaba ao principio unha marca fronteiriza de Francia con Bretaña, ata a incorporación do condado á Bretaña.

Historia[editar | editar a fonte]

En 799 o prefecto e conde Guido de Nantes conquistou Bretaña. Entre 814 e 818, Lamberto I de Nantes sucedeu ao seu pai Guido como prefecto da marca da Bretaña e conde de Nantes. Debido ás revoltas de 811 e 818, Lois I o Piadoso nomeou a Nominoe, o xefe bretón, como conde de Vannes no 819 e máis tarde duque (ducatus ipsius gentis) dos bretóns no 831. A revolta do 824, dirixida por Wiomarc'h, foi de tal magnitude que Lois I o Piadoso tivo que intervir persoalmente acompañado dos seus fillos Pipino I de Aquitania e Luís o Xermánico. En 831, estableceuse o ducado da Bretaña e Lamberto I de Nantes, partidario de Lotario I, foi enviado ao exilio a Italia pouco despois. En 841 o condado foi dado a Renaldo de Herbauges. En 843 Nantes foi saqueada polos normandos e Lamberto II, un nobre aliado de Nominoe, fillo de Lamberto I, tomou posesión da cidade á súa saída. A batalla de Ballon foi unha nova vitoria para Nominoe sobre Carlos o Calvo e marcou a independencia da Bretaña no 845, plasmada nun tratado no 846. No mesmo ano, Carlos o Calvo conseguiu impoñer a un tal Amalarico como conde de Nantes e prefecto da marca. Tres anos despois Lamberto II recuperou o control do condado.

O condado foi conquistado por Nominoe (o primeiro gran soberano da Bretaña) e o seu fillo Erispoe no 851, sendo recoñecido aos bretóns polo Tratado de Angers. Salomón da Bretaña estendeu as conquistas bretoas, pero debido aos ataques normandos os bretóns tiveron que retirarse ás áreas de poboación bretoa. A principios do século X o condado de Nantes estaba baixo a protección do conde de Anjou; os normandos ocuparon a cidade e a rexión de 919 a 937 ata que Alan II da Bretaña a conquistou de novo polos bretóns e formou un feudo da Bretaña cuxos titulares disputaron o título de duque cos condes de Rennes. Nantes recibiu o apoio de Anjou mentres que Rennes recibiu o apoio de Blois. Por matrimonio pasou da familia condal de Cornualla aos Plantagenets, ata que foi incorporado aos dominios ducais baixo Artur I da Bretaña.

Lista de condes de Nantes[editar | editar a fonte]

Condes francos[editar | editar a fonte]

Condes bretóns[editar | editar a fonte]

Condes de Anjou e Nantes[editar | editar a fonte]

Ocupación normanda[editar | editar a fonte]

  • 914-919: Ottar e Hroald.
  • 919 -vers 930: Rognväld.
  • vers 930-937: Incon (Håkon ou Inge ? ).

Condes de Nantes[editar | editar a fonte]

Dinastía Plantagenet[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Noël-Yves Tonnerre, Naissance de la Bretagne. Géographie historique et structures sociales de la Bretagne méridionale (Nantais et Vannetais) de la fin du VIIIe à la fin du s. XII, Presses de l'Université d'Angers Angers (1994) ISBN 2903075581.
  • Gérard Mellier (alcalde de Nantes), Essai sur l'Histoire de la Ville et du Comté de Nantes". Manuscrit publicat per Léon Maitre Nantes (1872) ⇒ a Gallica
  • Chronique de Nantes ⇒ en Gallica
  • Bruno Renoult Les Vikings en Bretagne Éditions Bretland (1985) ISBN 84-7633-005-7