Conan I da Bretaña

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Conan.

Conan I
Duque da Bretaña
Falecemento	27 de xuño de 992 Conquereuil
Cónxuxe/s	Ermengarda Gerberga de Anjou
Proxenitores	Judicael Berengario
Na rede

Conan I, finado o 27 de xuño de 992, e alcumado Le Tort (o malo) foi duque da Bretaña dende 990 até a súa morte. Era o fillo de Judicael Berengario, sucedendo ó seu pai como conde de Rennes en 970.

Traxectoria

Asumiu i título de duque da Bretaña na primavera de 990 despois do seu ataque a Nantes e a posterior morte do conde Alan. Como duque, o seu goberno logrou a Rexencia que gobernaba Bretaña durante a vida de Drogón da Bretaña e a fractura da Bretaña trala morte de Drogón polos seus irmáns Hoel e Guerech. O fracturado goberno sobre Bretaña deu como resultado unha curta vacante ó título de duque da Bretaña; Conan I tivo que aliarse co conde de Blois para derrotar a Judicael Berengario antes de poder asumir o título de duque.

Nunha carta datada do 28 de xullo de 990, Conan I deu as terras de Villamée, Lillele e Passille ó Monte Saint-Michel, as cales máis tarde pasaron a formar parte do señorío de Fougères.

Conan I casou con Ermengarda Gerberga de Anjou, no ano 973, filla de Godofredo I de Anjou e Adela de Vermandois.

A alianza de Conan I co conde Eudes I de Blois axudouno a derrotar a Judicael Berengario, e máis tarde para librarse da influencia de Blois, asinou un pacto con Ricardo I de Normandía, que pola primeira vez estabeleceu firmes vínculos bretóns-normandos. Ricardo casara coa filla de Hugo o Grande, e despois deste casamento reafirmara o reclamo de seu pai como Señor Supremo do ducado bretón. O pacto de Conan I con el, fortaleceu esa afirmación, pero a documentación histórica da reclamación de Señor Supremo segue sendo dubidosa, xa que aparece en gran medida só en escrituras autorizadas menores de Dudo de Saint-Quentin.

Conan morreu loitando contra o seu cuñado Fulque Nerra, conde de Anjou na batalla de Conquereuil o 27 de xuño de 992. Conan está soterrado na abadía do Monte Saint-Michel.

Descendencia

Coa súa esposa Ermengarda tivo os seguintes fillos:

1. Godofredo (c.980-1008), o eventual herdeiro.
2. Xudite da Bretaña (982-1017), casou con Ricardo II de Normandía.
3. Judicael, conde de Porhoët (morreu en 1037).
4. Hernod

Véxase tamén

Bibliografía

• Alexander, Jonathan James Graham (1970). Norman illumination at Mont St Michel, 966-1100. Oxford, UK: Clarendon Press.
• Bachrach, Bernard S. (1993). Fulk Nerra, the neo-Roman consul, 987-1040: A Political Biography of the Angevin Count. Berkeley e Os Ánxeles: University of California Press.
• Delumeau, Jean (1969). Histoire de la Bretagne. Toulouse, France: Edouard Privat editeur; Jean Delumeau, directeur, with contributing authors P-R Giot, J L'Helgouach, J Briard, J-B Colbert de Beaulieu, L Pape, P Rache, G Devailly, H Touchard, J Meyer, A Mussat, and G Le Guen (chapters do not specify individual authors).
• Keats-Rohan, K.S.B. (1994). 'Two Studies in North French Prosopography', Journal of Medieval History Vol. 20.
• Price, Neil S. (1989). The Vikings in Brittany. Saga-Book XXII 6.