Celso Fernández Sanmartín
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 8 de setembro de 1969 (55 anos) Lalín, España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta, contacontos |
  | |
Celso Fernández Sanmartín, coñecido como Celsiño, nado en Lalín o 8 de setembro de 1969, é un poeta e contacontos galego.[1][2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Licenciado en Filosofía pola Universidade de Santiago de Compostela, traballou dez anos na residencia da terceira idade de Lalín. É contacontos, recolledor e reinventor de historias, contos e memorias ligadas á tradición oral galega e tamén á europea.[3] Participou durante un tempo no Luar da TVG e colaborou en Grial.[4] É promotor de FoCuCu (Foro de Cultivos Culturais).[5]
Obra
[editar | editar a fonte]Poesía
[editar | editar a fonte]- Divagacións iú (1991). Edición de autor. ISBN 978-84-404-8538-0.
- O tigre das cenorias (1994). Edición de autor.
- (sen título) (1995). Edición de autor.
- Propiamente son captivo (1997). Letras de Cal. ISBN 978-84-922620-0-7.
- Fucsia, talladas, estampados, boca (2001). Imprenta Librería Alvarellos. ISBN 978-84-607-3464-2.
- Gratas e boas novas (2011). I. Alvarellos. ISBN 978-84-15045-05-2.
- Ten (2011). Alvarellos. 11 páxs. ISBN 978-84-15045-08-3.
- Dúas caras atentas (2013). Alvarellos. ISBN 978-84-15045-14-4.
- A cama do meu avó Manuel Sanmartín Méndez (2018). Apiario. ISBN 978-84-947389-3-7.
- A cousa eterna (2023). Apiario. ISBN 978-84-124530-5-8.
Obras colectivas
[editar | editar a fonte]- I Certame Mundanal de Contos Ultralixeiros (Além-Parte, 1999). Relatos.
- Novas voces da poesía galega: recital (Consello da Cultura Galega, 2000). Poesía.
- 9ª Xuntanza Obradoiro Internacional das Artes Plásticas "A Solaina de Piloño", 2008, Xunta de Galicia. Coeditor.
- Letras novas (Asociación de Escritores en Lingua Galega, 2008). Poesía.
- Arroz en branco con corazós cocidos, 2010, Amastra-N-Gallar. Poesía.
- Actas das IV Xornadas de Literatura de Tradición Oral. Lendas urbanas: mitos e ritos dos tempos modernos (Asociación de Escritores en Lingua Galega, 2011).
- Cociñando ao pé da letra (Galaxia, 2011). Colaboración con varios autores sobre poesía e cociña.
- Poesía Hexágono. Ollada e Experiencia. Proposta e resposta nas aulas (Apiario, 2014).
- De Cantares Hoxe. Os Cantares Gallegos de Rosalía de Castro no século XXI (Fundación Rosalía de Castro/Radio Galega, 2015).
- E de súpeto o inverno (Agalir, 2017).
Recoñecementos e premios
[editar | editar a fonte]- En 2019 foi nomeado Lalinense do ano.[6]
- Premio Rebulir da Cultura Galega 2022 na categoría de artes escénicas por "preservar e difundir a tradición oral galega desde o respecto e levar os contos do rural a diferentes escenarios, pondo en valor a creatividade propia".[7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Celso Fernández Sanmartín". Palabras al vuelo (en castelán). Consultado o 21/12/2019.
- ↑ "Biografía Celso Sanmartín" (PDF). cndm.mcu.es.
- ↑ "Celso F. Sanmartín – Festival Atlántica". Consultado o 2024-01-18.
- ↑ Fernández Sanmartín, Celso (xaneiro, febreiro, marzo 2022). "a poma". Grial LX (233): 101–103. ISSN 0017-4181.
- ↑ "Celso Fernández Sanmartín - Apiario". apiario.eu. Consultado o 2019-12-21.
- ↑ "Celso Fernández Sanmartín, premio Lalinense do Ano". La Voz de Galicia. 2019-12-20. Consultado o 2019-12-21.
- ↑ "Méndez Ferrín, Fuxan os Ventos e Celso Fernández Sanmartín, premios Rebulir da Cultura Galega 2022". Galicia Confidencial. Consultado o 2022-07-29.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Santorum, Gracia (2009). Dicionario de escritores de Deza. A Estrada: Fervenza. p. 32. ISBN 978-84-96368-00-2.
