Bartolomé Mostaza
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 14 de setembro de 1907  Santa Colomba de Sanabria, España (en)  |
| Morte | 2 de abril de 1982 (74 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Salamanca |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , escritor , político |
| Lingua | Lingua castelá |
 | |
Bartolomé Mostaza Rodríguez, nado en Santa Colomba de Sanabria (Zamora) o 14 de setembro de 1907 e finado en Madrid o 2 de abril de 1982, foi un político, escritor e xornalista español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Joaquín Mostaza Rodríguez e descendente da familia Rodríguez de Medio, foi o terceiro de nove irmáns. O seu pai morreu cando tiña once anos. Graduado en filoloxía clásica e dereito na Universidade de Salamanca, empezou a exercer o xornalismo en 1932, sendo redactor de El Debate.
Durante o período republicano evolucionou cara ao falanxismo. Tras o inicio da Guerra Civil, foi xefe provincial de Prensa e Propaganda de Falange en Ourense onde fundou e dirixiu o xornal Rumbo. Foi xuíz municipal de Ourense e tenente de Estado Mayor. Foi nomeado director de Arco en xuño de 1939[1]. Durante o franquismo, tras dirixir varias cabeceiras de provincias e a revista falanxista Fotos, chegou á subdirección do tamén falanxista Arriba. Posteriormente pasou a Ya, onde foi xefe da sección internacional, crítico literario e subdirector. Entre 1970 e 1977 foi o seu director. Tamén foi o representante da redacción de Ya no consello de administración de Editorial Católica, propietaria do xornal. Foi tamén censor oficial de teatro.
Destacou pola súa faceta docente: Foi un dos profesores da escola de xornalismo de El Debate, membro do claustro da Escola de Xornalismo da Igrexa e director da Escola Oficial de Xornalismo.
Escribiu obras relacionadas coa doutrina da igrexa católica, como Comentarios a las encíclicas Mater et Magistra e Pacem in terris; tamén abordou o ensaio político: Comunicación social e integración europea e Europa como espacio geopolítico; e a poesía Búsqueda (1949), La vida en vilo (1952) e En esta tierra. Durante os últimos anos da súa vida, traballou en Poesía española del siglo XIII al siglo XX, unha obra de investigación e crítica. Obtivo en dúas ocasiones o Premio Nacional de Periodismo.
Dous dos seus irmáns Miguel Mostaza Rodríguez e Antonio Mostaza Rodríguez alcanzaron certa relevancia no ámbito eclesiástico español do século XX.
Obras[editar | editar a fonte]
- A corazón abierto, 1997.
- Panorama de la poesía española en castellano, 1981.
- Nuevo derecho parroquial, 1984.
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou en Ourense con Sara Martínez Fernández en febreiro de 1939.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Necrolóxica, en El País.
