Bandeira de Cantabria

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bandeira de Cantabria
Bandeira de Cantabria
Características
Uso
Proporción2:3
Adopción22 de decembro de 1984
Cores     Branco      Vermello

A bandeira de Cantabria é un dos símbolos de Cantabria, unha comunidade autónoma de España. As cores da bandeira oficial foron estabelecidas no seu Estatuto de Autonomía. Componse de dúas franxas horizontais iguais, sendo a branca a superior e a vemella a inferior, co escudo da comunidade no seu centro xeométrico.

Historia[editar | editar a fonte]

Cando, por Real Orde de 30 de xullo de 1845, se asignaron as bandeiras que corresponderían ás diferentes matrículas das provincias marítimas de España, todas elas recibiron como contrasinal deseños aleatorios[1] nas cores azul, vermello, amarelo e branco. Algúns autores defenden que non foi así para a provincia marítima de Santander, na cal se respectou a súa bandeira branca e vermella.[2] Segundo as teses dos historiadores que apoiaron a asunción do estandarte branco e vermello da provincia marítima de Santander pola comunidade autónoma de Cantabria, o seu contrasinal é o único en España anterior á Real Orde de 30 de xullo de 1845 que respectou a súa bandeira branca e vermella empregada cando menos dende o século XVIII por barcos e tropas cántabras.[2] Porén, non existe unanimidade ao respecto xa que as evidencias achegadas sobre o seu uso antes da Real Orde foron refutadas por diversos autores con posterioridade.[1][3]

Recreación contemporánea do lábaro cántabro.

En calquera caso, a bandeira foi amplamente asumida como emblema na rexión, até o punto que a propia cidade de Santander, que posuía bandeira propia branca e azul, chegou a substituíla pola da matrícula marítima, até que na segunda década do século XX, un informe de Fresnedo de la Calzada propiciou un deslinde dos campos, pasándose a usar a branca e azul para a capital e a branca e vermella pola daquela deputación provincial;[2] sendo posteriormente asumida pola comunidade autónoma cántabra.

No ano 2016, atendendo ás reivindicacións de diversos colectivos tanto sociais como políticos, recoñeceuse oficialmente como símbolo representativo e identitario do pobo cántabro unha segunda bandeira que fora desestimada no proceso autonómico, o lábaro cántabro.[4][5]

Outras bandeiras históricas[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 Sánchez Badiola, Juan José (2010). Vision Net, ed. Símbolos de España y de sus regiones y autonomías: emblemática territorial española (1ª ed.). Madrid. p. 490. 9788498869637. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Casado Soto, José Luis (1985). "Bandera de Cantabria". En Jesús Pindado Usle. Gran Enciclopedia de Cantabria (en castelán) I. Santander: Editorial Cantabria. p. 231. ISBN 84-87934-21-8. 
  3. Enrique Gutiérrez Cuenca y José Ángel Hierro Gárate (2015). "Mitos de la historia de Cantabria (2): banderas de nuestros padres" (en castelán). Consultado o 24 de febreiro de 2017. 
  4. Boletín Oficial del Parlamento de Cantabria Página 2128 15 de marzo de 2016 Núm. 85
  5. El lábaro es reconocido como símbolo del pueblo cántabro
  6. "Primeras enseñas españolas (Asturias y León)". Armada Española. Consultado o 28 de decembro de 2008. 
  7. Banderas de España - José Luis Calvo, Luis Grávalos 1983 Madrid Ed. Sílex
  8. "Debido a que o escudo de Santander aparece no centro do seu pano e o lábaro cantábrico nas súas esquinas, non cabe dúbida de que esta bandeira pertenceu a algún dos distintos Corpos que, baixo o nome de "Cantabria". ", formado D. Juan Díaz Porlier a partir de 1809." Trofeos, bandeiras e estandartes do Museo do Exército 1700-1843 - Luis Sorando

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • VV.AA.: Gran Enciclopedia de Cantabria. Santander: Cantabria, 1985 (8 tomos) e 2002 (tomos 9, 10 e 11). ISBN 84-86420-00-8

Outros artigos[editar | editar a fonte]