Asplenium septentrionale
| Asplenium septentrionale | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Asplenium septentrionale | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Asplenium septentrionale é unha especie de fento da familia das aspleniáceas.
Descrición[editar | editar a fonte]
É un fento, aínda que o seu aspecto non sexa o típico. É unha planta pequena, de 5-15 cm, cuxas láminas verde escura, brillantes, medran agrupadas, indivisas ou bifurcándose 1-3 veces sucesivamente de dúas en dúas. Os soros en que se agrupan as esporas, que se dispersan durante o verán, son alongados, marrón moi escuro e situados por baixo das láminas.[1]
Distribución e hábitat[editar | editar a fonte]
En Europa e Gran Bretaña.[2]
No centro da Península Ibérica aparece nas fisuras temporalmente húmidas das rochas graníticas.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Asplenium septentrionale foi descrita por (Carl von Linné) Hoffm. e publicada en Deutschland Flora 2: 12–13. 1795.[3]
- Citoloxía
Número de cromosomas de Asplenium septentrionale (Fam. Aspleniaceae) e taxóns infraespecíficos: 2n=144[4]
- Etimoloxía
Ver: Asplenium
septentrionale: epíteto latino que significa que pertence ao norte.[5]
- Sinonimia
- Acrostichum septentrionale L. basónimo
- Amesium sasaki Hayata
- Asplenium bifurcatum Opiz
- Asplenium septentrionale subsp. septentrionale (L.) Hoffm.
- Scolopendrium septentrionale (L.) Roth
- Trichomanes petraeum Bubani[6]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ García Muñoz, B. (2004). Plantas de Ávila, mi ciudad. Ávila:Obra Social Caja de Ávila. ISBN 84-96264-09-2.
- ↑ Blamey, M.; Fitter R.; Fitter A. (2003). Wild Flowers of Britain & Ireland. London:A&C Black. ISBN 0-7136-5944-0.
- ↑ "Asplenium septentrionale". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 23 de setembro de 2012.
- ↑ Cytotaxonomy of spanish plants. I. Introduction. Pteridophyta and Gymnospermae. Löve, A. & E. Kjellqvist (1972) Lagascalia 2(1): 23-35
- ↑ en Epítetos Botánicos
- ↑ "Asplenium septentrionale". Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado o 23 de setembro de 2012.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Mexico City
- Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson
- Cronquist, A. J., A. H. Holmgren, N. H. Holmgren & Reveal. 1972. Vascular Plants of the Intermountain West, Ou.S.A. 1: 1–271. In A. J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York
- Flora of Chinesa Editorial Committee. 1988-2013. Fl. China Unpaginated. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
- Flora of North America Editorial Committee, e. 1993. Pteridophytes and Gymnosperms. 2: i–xvi, 1–475. In Fl. N. Amer. Oxford University Press, New York
- Great Plains Flora Association. 1986. Fl. Great Plains i–vii, 1–1392. University Press of Kansas, Lawrence
- Lellinger, D. B. 1985. A Field Manual of the Ferns and Fern Allies of the United States and Canada. 389 pp.
- Mickel, J. T. & A. R. Smith. 2004. The Pteridophytes of Mexico. Mem. New York Bot. Gard. 88: 1–1054
- Munz, P. A. 1968. Suppl. Calif. Fl. 1–224. University of California Press, Berkeley
- Taylor, T. M. C. 1970. Pacific Northwest Ferns and Their Allies. 247 pp.
