Arístides Quintiliano

Arístides Quintiliano

Biografía
Nacemento	(grc) Ἀριστείδης Κοϊντιλιανός século II Mísia (pt)
Morte	século III Mísia (pt)
Datos persoais
Residencia	Smyrna (en)
País de nacionalidade	Roma Antiga
Actividade
Ocupación	teórico da música
Período de tempo	Imperio Romano
Período de actividade	(Con vida en: século III )
Lingua	Grego antigo

Arístides Quintiliano (grego: Ἀριστείδης Κοϊντιλιανός) foi un teórico da música grego, de formación non só musicolóxica senón filosófica, de cuxa vida apenas sabemos nada, agás que tivo que vivir nunha época posterior a Cicerón (século -I), ao que menciona, e anterior a Marciano Capella (século V), quen utiliza pasaxes da obra de Arístides. Foi autor dun tratado musical, Perì musikês (Περί Μουσικῆς, Sobre a música) no que pretendeu mostrar todos os aspectos concernentes á música, tanto os especificamente técnicos, como os filosóficos, tentando conciliar a teorización aristoxenista e a pitagórica. A primeira edición da súa obra e a súa tradución ao latín foi realizada por Marcus Meibomius (Antiquae Musicae Auctores Septem, 1652).

Sobre a música

O tratado ten un carácter enciclopédico e presenta unha visión totalizadora da música. O interese da obra reside en que nos proporciona abundante información sobre a música na Antigüidade, tanto sobre a práctica musical, como sobre a súa teoría. Na música teórica distingue entre a música da arte (teoría harmónica, rítmica e métrica) e a música da natureza (matemática musical e constitución musical do universo). Na música da arte inclúe a danza, a poesía e a interpretación escénica. No libro I fai unha descrición detallada do sistema musical grego no seu conxunto, expondo a Harmónica, a Rítmica e a Métrica. Xunto a iso transmítenos as escalas en uso na época de Damón (as mencionadas por Platón n'A República). No libro II ocúpase da música práctica ou educativa, explicando a importancia da música na educación e na formación do éthos, así como na terapia das paixóns. Transmite a teoría de Damón sobre a influencia da música na alma. Así mesmo, proporciona unha explicación de carácter pitagórico-platónico para xustificar a acción da música sobre a alma, baseada na teoría da resonancia (co exemplo da corda da lira que soa por resonancia sen ser pulsada directamente) e na afinidade dos instrumentos musicais coa constitución adquirida pola alma no seu descenso a través das rexións celestes. Xunto a iso ofrécenos unha descrición da práctica do solfexo na música antiga. No libro III dedícase aos aspectos matemáticos da música, é dicir, ás relacións numéricas que constitúen os intervalos musicais (proporcións aritmética, xeométrica e harmónica) e á súa extrapolación á astronomía da súa época, o que el chama a música da natureza.

Véxase tamén

Bibliografía

• Quintiliano, Arístides. Sobre la música. Introducción, traducción y notas de Luis Colomer y Begoña Gil. Revisada por J. García López. Madrid: Editorial Gredos. ISBN 978-84-249-1797-5. 
• Quintilianus, Aristides. On Music in three Books. Traducción de Thomas J. Mathiesen. New Haven-London. 
• Quintiliani, Aristidis. De musica libri tres. Edición del texto griego por R. P. Winnington-Ingram. Leipzig. 

Ligazóns externas

• Extracto do tratado de música: pasaxe referente ao número nupcial de Platón.
  • Texto grego, con introdución e comentarios en francés, no sitio de Philippe Remacle (1944 - 2011).