Andoa anelada

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Andoa anelada

Andoa anelada
Clasificación científica
Reino: Fungi
División: Basidiomycota
Clase: Agaricomycetes
Orde: Boletales
Familia: Boletaceae
Xénero: Boletus
Especie: B. luteus
Nome binomial
'Boletus luteus'
L.: Fries) Gray
Sinonimia

synonyms= Suillus luteus (L. ex Fries)
Boletus annulatus (Pers.)

A andoa anelada ou andoa amarela[1] (Boletus luteus) é unha especie de boleto comestíbel da familia Boletaceae. A especie foi orixinalmente descrita en 1774 por Jacob Christian Schäffer[2]. Ás veces aparece co nome científico de Suillus luteus.

É un cogomelo moi común en toda Europa, tamén en Galiza. Non ten preferencia por ningún tipo de solo, mais medra baixo os piñeiros especialmente. O corpo frutífero abrolla dende o verán até o outono, tendo o seu apoxeo entre outubro e novembro en Galiza[3]. É un cogomelo comestíbel, aínda que a cutícula viscosa do chapeu pode ter fortes efectos laxantes en determinadas persoas, polo que cómpre tirala. O epíteto específico "luteus" significa "amarelo". Todas as especies do xénero Suillus son micorrizas de coníferas.

Morfoloxía[editar | editar a fonte]

O chapeu é de cor marrón e de forma convexa, cun diámetro entre 4 e 10 centímetros, podendo acadar até 12 centímetros de largura. A cutícula tírase de xeito doado, é viscosa e o seu bordo é enrolado, podendo presentar restos do veo. Os tubos son de cor amarela pálida e cando o exemplar é novo atópanse cubertos polo anel. Os poros son pequenos e angulosos, amarelos en fases iniciais e apardazados conforme o cogomelo vai envellecendo. En exemplares novos, poden segregar algunhas pingas leitosas, mais non en tanta cantidade coma no S. granulatus. O mide entre 3 e 8 centímetros de longo por entre 1 e 2,5 centímetros de largo, é rexo e abrancazado, cilíndrico e presenta un anel largo e membranoso. A esporada é de cor parda. A carne é branca amarelenta, de cheiro afroitado e sabor moi pouco marcado.

Posibilidades de confusión[editar | editar a fonte]

Os cogomelos maduros pódense confundir cos de Suillus granulatus, tamén comestíbel.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Nomes vulgares galegos en Diccionario das ciencias da natureza e da saúde (A-C) A Coruña, Deputación da Coruña, 2000
  2. Schäffer JC. (1774). "Fungorum qui in Bavaria et Palatinatu circa Ratisbonam nascuntur Icones" (en Latin) 4. Regensburg, Germany: Apud J.J. Palmium: 82. 
  3. Na web da Agrupación Micolóxica de Galiza- http://www.azarrota.org/index.php?option=com_content&task=view&id=62&Itemid=74 Arquivado 02 de outubro de 2013 en Wayback Machine.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Asociación Micológica Zamorana, 2005: Setas y Rutas Micológicas en Sanabria, Carballeda y los Valles. Ed. ADISAC LA VOZ.
  • Shelley Evans, Geoffrey Kibby, 2004: Guías de bolsillo. Hongos. Ed. Omega. ISBN 84-282-1089-6.