Anatoli Papanov

Anatoli Papanov

(1979)
Biografía
Nacemento	31 de outubro de 1922 Viazma, Rusia (pt)
Morte	5 de agosto de 1987 (64 anos) Moscova (Unión Soviética)
Causa da morte	Morte natural  (Infarto agudo de miocardio )
Lugar de sepultura	cemiterio Novodevichii
Datos persoais
País de nacionalidade	Unión Soviética
Educación	Russian Institute of Theatre Arts (en)
Actividade
Campo de traballo	Actuación
Ocupación	actor de teatro , actor , actor de cinema , profesor de teatro
Período de actividade	1946 - 1987
Empregador	Russian Institute of Theatre Arts (en)
Lingua	Lingua rusa
Carreira militar
Lealdade	Unión Soviética
Conflito	Fronte Oriental (segunda guerra mundial)
Familia
Cónxuxe	Nadezhda Karatayeva
Fillos	Jelena Anatoljewna Papanowa (pt)
Premios  Premio Estatal da URSS  Jubilee Medal "Forty Years of Victory in the Great Patriotic War 1941–1945" (en)  Medalla da vitoria sobre Alemaña na gran guerra patriótica 1941-1945  Medalla ao Traballador Veterano  Medalla Conmemorativa polo Centenario do Natalicio de Lenin  Jubilee Medal "Thirty Years of Victory in the Great Patriotic War 1941–1945" (en)  Medalla Conmemorativa do 20º Aniversario da Vitoria na Gran Guerra Patria de 1941-1945  Medalla do 50° Aniversario das Forzas Armadas da Unión Soviética  Medalla do 60º Aniversario das Forzas Armadas da Unión Soviética  Artista de Honor da RSFSR  Vasilyev Brothers State Prize of the RSFSR (en)  Artista do Povo da URSS (pt)  Orde da Revolución de Outubro  People's Artist of the RSFSR (en)  Orde da Guerra Patria de 1ª Clase  Bandeira Vermella do Traballo  Order of the Patriotic War 2nd class (en)  Wound stripe (en)

Anatoli Dmitrievich Papanov (en ruso Анато́лий Дми́триевич Папáнов), nado en Viazma o 31 de outubro de 1922 e finado en Moscova o 5 de agosto de 1987, foi un actor e director de teatro ruso da época soviética.

Traxectoria

Seu pai, Dmitri Filippovich Papanov era un militar destinado no cruzamento ferroviario de Viazma, entón parte da gubernia de Smolesk. Súa nai, Elena Boleslavovna Roskovskaia era unha modista polaca que ao casar se converteu á fe ortodoxa. Seu pai formaba parte dunha compañía teatral de afeccionados organizada por Nikolai Plotnikov e na que tamén actuaba Evgenia Luchesarskaia, antiga actriz nos teatros imperiais e dona do comandante da gornición de Viazma. Cando as pezas requirían nenos, Anatoli e súa irmá botaban unha man saíndo a escena.

En 1930, a familia trasladouse a Moscova. De mozo traballou nunha fábrica e con 17 anos principiou a estudar na escola de teatro no club da fábrica Kauchuk que organizaron actores do Teatro Evgeny Vakhtangov e que dirixía Vasilii Kuza, a quen Papanov consideraba o seu primeiro mestre. En 1937 apareceu por primeira volta nun filme, un pequeno papel como mariño en Lenin v oktyabre e logo aparecu noutros filmes como extra. En 1941 durante o inicio da guerra na URSS Papanov incorporouse á fronte como sarxento primeiro ao mando dun pelotón artillaría antiaérea. O 22 de marzo de 1942 nunha acción preto de Khárkiv cercárono as tropas inimigas e resultou ferido, con feridas graves na perna dereita e a perda de dúas dedas. Pasou seis meses nun hospital, logo con 21 anos declárono discapacitado de terceiro grao e durante uns anos tivo que usar cachaba.

Teatro e cine

En 1943 volveu a Moscova e ingresou no Instituto Estatal de Artes Teatrais Lunacharski, estudou so a guía de Vasili e Maria Orlov, do Teatro Artístico de Moscova. Entre as súas compañeiras de clase estaba Nadezhda Karataeva, con quen casou en 1945. Tras rematar os estudos en 1946 marchou a Klaipeda coa súa muller e os seus antigos compañeiros de curso como a compañía estable do recentemente reaberto Teatro Dramático de Klaipeda, o primeiro papel que interpretou na cidade lituana foi o de Sergei Tyulenin da peza Molodaya gvardiya, baseada na novela homónima de Fadeyev. En 1948 volveu a Moscova para se integrar no elenco do Teatro Académico da Sátira por suxestión do director Andrei Goncharov, e alí actuou durante case corenta anos en cincuentas montaxes. Algunhas desas obras graváronse para a televisión.

En cine o seu primeiro grande éxito foi en 1964 no papel do xeneral Serpilin no filme Zhivye i myortvye de Aleksandr Stolper baseado nunha novela de Konstantin Simonov, quen gabou a súa interpretación. En 1966 Eldar Ryazanov estreou Beregis Avtomobilya, no que Papanov compartía protagonismo co seu amigo Andrei Mironov, con Mironov como un moderno contrabandista, e Papanov como seu sogro, un veterano de guerra que se moquea del o tempo todo. A popularidade da parella levou en 1968 a Leonid Gaidai a elixilos para a comedia Brilliantovaïa rouka encarnando un par de contrabandistas que tentan quitarlle a "escaiola de diamantes" do heroe. O filme vírono máis de 76 millóns de espectadores no ano da súa estrea, converténdose no terceiro filme soviético máis popular de todos os tempos. En 1971, Gaidai escolleu de novo á parella para a súa adaptación da novela de Ilf e Petrov 12 stulyev mais despois optou por outros actores e foi na adaptación que realizou Mark Zakharov para a televisión da novela onde a parella se reuniu por derradeira volta.

Actuou en máis de setenta producións cinematográficas. Tamén foi moi recoñecido o seu labor como actor de voz para animación, participando en máis de cen producións, en especial salienta o lobo, protagonista de Nu, pogodi!, que se converteu en emblema do propio actor .

En 1987 dirixiu unha montaxe da peza Posledniye, drama de Gorki, e como crente quixo completar a obra cunha pregraria, e para evitar posibles prohibicións inseriu unha gravación de radio co cantante de ópera Fedoror Chaliapin executando unha oración