Adolfo Bregua Mouriño
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 27 de setembro de 1906  A Coruña, España |
| Morte | valor descoñecido valor descoñecido |
| Actividade | |
| Ocupación | carpinteiro, militar |
| Cronoloxía | |
| 4 de xaneiro de 1937-7 de xaneiro de 1937 | evasión de La Libertaria
|
 | |
Adolfo Bregua Mouriño, nado na Coruña o 27 de setembro de 1906, foi un militar galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Caixonista. Foi delegado do Sindicato de Cajonistas y Aserradores La Libertad da Coruña, no que tamén ocupou os cargos de presidente e secretario. Foi detido en maio de 1934 con outros compañeiros da CNT por alteración da orde pública durante un mitin.[1] Participou en mitins en Corme, en abril de 1936, e Cariño e Espasante, en maio de 1936. Foi socio do Centro de Estudios Sociales Germinal.
Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 agochouse e contactou con outros militantes dispersos que non foran capturados. Grazas á colaboración dos militantes do Sindicato El Despertar Marítimo, logrou fuxir da Coruña a principios de xaneiro de 1937, na embarcación La Libertaria, coa que chegaron ao porto de Xixón o 7 de xaneiro de 1937. Loitou no exército republicano. En 1937 foi procesado e declarado rebelde polo Xulgado de Ordes xunto con Antonio Sánchez Veira, José Moreno Torres e Jesús Hermida Iglesias, e decretada a súa busca e captura.[2] Abríronlle expediente de responsabilidades políticas en 1941, que foi sobresido en abril de 1944.[3]
Coa derrota da República exiliouse en Francia. Entrou no hospital Saint-Louis Perpignan o 27 de agosto de 1939, procedente de Barcarès. Preso en Trier, foi deportado ao campo de concentración de Mauthausen-Gusen en decembro de 1940 e trasladado a Gusen en xaneiro do 1941. Sobreviviu por ser xogador de fútbol. Liberado en maio do 1945, marchou ao Brasil. Despois retornou ao seu barrio de Vioño.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou na Coruña con Rogelia Barba Rumbo en 1928.[4] Rogelia finou en Porto Alegre o 18 de xullo de 1982. Foron pais de Adolfo e Jaime Bregua Barba.[5]
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Fernández Fernández, Eliseo (2007). "Do paraíso ao inferno. A experiencia vital de Adolfo Bregua Mouriño". Casa da Gramática (28).
