Abel Azcona

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Abel Azcona
El artista Abel Azcona, retratado en el Círculo de Bellas Artes de Madrid.jpg
Nome completoAbel Luján Gutierrez
Nacemento1 de abril de 1988
Lugar de nacementoMadrid
NacionalidadeEspaña
Relixiónateísmo
Alma máterEscuela de Arte de Pamplona
OcupaciónArtista, escritor
Coñecido porThe Death of The Artist, Empathy and Prostitution, The Fathers, The Shame, Amen or The Pederasty, File 09812, The Nine Confinements or The Deprivation of Liberty, The Streets, Spain Asks for Forgiveness, Buried, Eating e Political Disorder
Na rede
https://www.abelazcona.art
IMDB: nm5222128 Twitter: abelazcona Dialnet: 3655326 Editar o valor em Wikidata
FIRMA Abel Azcona (ARTISTA).jpg
editar datos en Wikidata ]
Azcona durante A Morte do Artista no Círculo de Belas Artes de Madrid.
Os Pais de Azcona realizada en Madrid.
Os Pais de Azcona realizada en Madrid.

Abel Azcona (Madrid , 1 de abril de 1988) é un artista español especializado en accións artísticas.[1] A súa obra, cun marcado aspecto autobiográfico, maniféstase en soportes artísticos que nacen do desempeño e evolucionan en instalacións, esculturas, videoarte, pintura[2] ou escritura, con obras literarias desde ensaios, ata textos literarios ou conmemorativos. [3] Os seus primeiros traballos versaron sobre a identidade persoal, a violencia e os límites da dor, evolucionando ata obras de carácter crítico, político e social.[4][5][6][7][8][9]

O seu traballo foi exposto en exposicións e galerías de todo o mundo, obtendo proxección internacional na Bienal de arte asiática en Dacca e Taipei, a Bienal de Lión, o Festival Internacional de Performance de Miami[10] ou a Bienal de Arte Viva de Bangladesh.[11][12][13] Ademais, Azcona está presente en varios museos e centros culturais nacionais e internacionais como o Centro de Arte Contemporánea de Málaga, o Museo de Arte Moderna de Bogotá, o Art League Houston, o Museo Leslie Lohman de Nova York[14] ou o Círculo de Belas Artes de Madrid.[7][15][16][17][18] O Museo de Arte Contemporánea de Bogotá[19] dedicoulle unha exposición retrospectiva en 2014.[20][21]

Carreira artística[editar | editar a fonte]

Abel Azcona exprésase a través de accións artísticas, coñecidas tamén como performances.[22][23] As primeiras obras de Abel Azcona foron creadas nas rúas de Pamplona a partir do ano 2005, sendo alumno da Escola de Arte de Pamplona.[24][25][26] Todas elas cun espírito crítico e co obxectivo de denuncia en temáticas como o abandono, a violencia, a identidade ou a sexualidade.[27][28] Azcona converte durante estes primeiros anos as experiencias traumáticas vividas en raíz das súas primeiras accións e obras artísticas.[29] Con todo até os anos 2011 e 2012[30] non realiza as súas primeiras exposicións e proxectos con maior relevancia.[1][31][32][33]

As obras de Azcona levan aos límites o seu corpo e adoitan estar relacionados con temáticas sociais.[34] Abel Azcona declara que o obxectivo das súas obras busca un fin máis aló do puramente estético.[35][36][37] A súa intención con cada acción artística é transformar internamente ao espectador e que con iso lle obrigue a reaccionar.[1] Así, a representación do seu propio corpo e obra son obxectos críticos e políticos.[8][24][38] As temáticas da maioría das súas performances son, no seu maior parte, autobiográficas e enfocadas a temas como o abandono, a violencia, o abuso e malos tratos infantís, a enfermidade mental, a privación de liberdade, a prostitución, a vida e a morte.[23][26][39]  

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 (López Landabaso 2017, p. 379)
  2. "Abel Azcona critica la manca de drets humans en una nova exposició a Sant Fruitós". 22 de febrero de 2019. Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019. 
  3. Molina Ruiz 2016, p. 151.
  4. "Las últimas horas de Abel Azcona". Plataforma de Arte Contemporáneo. 25 de abril de 2016. Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  5. "Abel Azcona inaugura Donostiartean". Makma Revista de Artes Visuales y Cultura Contemporánea. 7 de agosto de 2014. Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  6. "El Gallery Weekend Santander se despide este sábado en Enclave Pronillo". Europa Press. 17 de diciembre de 2013. Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  7. 7,0 7,1 (Muñoz Clemente 2016, p. 266)
  8. 8,0 8,1 Criado Santos, Brezo (28 de junio de 2019). "Abel Azcona: "España es un país de tabúes”". Cadena Ser (en español) (España). Consultado o 3 de noviembre de 2019. 
  9. (Peñuela 2017, p. 71)
  10. "Miami Performance Festival". 31 de junio de 2013. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de octubre de 2019. 
  11. Enamul Hoque Chowdhury (7 de septiembre de 2018). "Performance Art Mesmerises Audience At 18th Asian Art Biennale". Consultado o 23 de octubre de 2019. 
  12. Carolina Gómez (17 de febrero de 2013). "Abel Azcona: artista o héroe". Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de octubre de 2019. 
  13. Anna Adell (enero de 2017). "Abel Azcona, la empatía como materia artística". Arquivado dende o orixinal o 21 de setembro de 2019. Consultado o 21 de septiembre de 2019. 
  14. "Someone Else - Abel Azcona in New York". 20 de septiembre de 2014. Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019. 
  15. "Performance “I'm Lovin It” con Abel Azcona". 23 de enero de 2013. Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de octubre de 2019. 
  16. Jesús Fragozo Caro (noviembre de 2014). "Las aventuras de Abel Azcona". El Espectador. Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2019. Consultado o 25 de septiembre de 2019. 
  17. Bill Davenport (26 de febrero de 2014). "Lone Star Performance Explosion: Some of Night 2". Arquivado dende o orixinal o 24 de outubro de 2019. Consultado o 23 de octubre de 2019. 
  18. "Abel Azcona". Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019. 
  19. Marc Caellas (29 de octubre de 2014). "Abel Azcona: artes vivas en el Museo de Arte Contemporáneo de Bogotá". Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2019. Consultado o 21 de septiembre de 2019. 
  20. Juan David Quintero Arbeláez (octubre de 2014). "Abel Azcona. No deseado. Una visión retrospectiva del artista". MAC. Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2019. Consultado o 21 de septiembre de 2019. 
  21. Oscar García García (octubre de 2014). "Retrospectiva de Abel Azcona en el Museo de Arte Contemporáneo de Bogotá". Plataforma de Arte Contemporáneo. Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2019. Consultado o 25 de septiembre de 2019. 
  22. Huerta 2019, p. 111.
  23. 23,0 23,1 Cano Martínez, María Jesús. Escondido tras la piel. Representaciones y afrontamos del dolor y el sufrimiento desde el arte de acción (en Española). Granada. ISBN 978-84-9163-954-1. 
  24. 24,0 24,1 Lapidario, Josep (Septiembre de 2015). "Abel Azcona: "Un artista cómodo no me vale, no es contemporáneo, no es nada"". Jotdown (en español) (España). Consultado o 25 de septiembre de 2019. 
  25. "Abel Azcona, arte en acción". Noticias de Navarra. 13 de octubre de 2012. Arquivado dende o orixinal o 12 de decembro de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  26. 26,0 26,1 "Abel Azcona". Consultado o 3 de noviembre de 2019. 
  27. "El artista Abel Azcona se tatúa esto la zona perianal para protestar contra Trump". marzo de 2017. Consultado o 21 de noviembre de 2019. 
  28. Pérez, Ignacio (6 de febrero de 2015). "Abel Azcona, performatizar la infancia (II)". Zero Grados (en español) (España). Archived from the original on 28 de novembro de 2015. Consultado o 25 de septiembre de 2019. 
  29. Silva 2018.
  30. "Abel Azcona: "Para mí la faceta artística va por delante de lo personal"". Negratinta. Arquivado dende o orixinal o 29 de agosto de 2019. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  31. "Entrevista a Abel Azcona". Beis Art Magazine. 15 de abril de 2014. Arquivado dende o orixinal o 26 de setembro de 2020. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  32. "Abel Azcona muestra en la sala de la plaza Serapio Esparza 'Desenterrados'". Diario de Navarra. 20 de noviembre de 2015. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  33. "Abel Azcoma trae a Valencia su performance sexual más extrema". Cultur Plaza. 20 de octubre de 2016. Consultado o 11 de diciembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)
  34. Molina Ruiz. "3.2 Autorretrato al límite". El autorretrato como canalizador del dolor (tesis doctoral) (en español). Granada. ISBN 978-84-9125-814-8. 
  35. Raggi, Adriana (9 de octubre de 2015). "Abel Azcona: Empathy and Prostitution". Las Disidentes (en español) (España). Consultado o 25 de septiembre de 2019. 
  36. Guisado, Paula (17 de agosto de 2013). "Un artista termina en urgencias tras 42 días emulando la vida en una placenta". El Mundo (en español) (España). Consultado o 3 de noviembre de 2019. 
  37. Cotorro, Paula (19 de junio de 2019). "Abel Azcona: "Me siento más hijo de prostituta o enfermo mental que artista"". El Confidencial (en español) (España). Consultado o 10 de noviembre de 2019. 
  38. José Luis Romo (10 de noviembre de 2017). "Abel Azcona: "No hay nada más sexual que lo político"". 
  39. "Abel Azcona: “Que me llamen “hijo de puta” me parece bello"". Diario 16. 25 de noviembre de 2016. Consultado o 7 de noviembre de 2019.  |first1= sen |last1= in Authors list (Axuda)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]