Ética feminista

Ética feminista é unha abordaxe ética que se basea na crenza de que, tradicionalmente, a teoría ética ten desvalorizado ou menosprezado a moral das mulleres e as súas experiencias e, polo tanto, escolle reinventar a ética a través dunha abordaxe e visión holística feminista.^[1]

Concepto[editar | editar a fonte]

As filósofas feministas critican a ética tradicional como preminentemente enfocada na perspectiva dos homes, con pouca consideración ó punto de vista das mulleres. Cuestións de coidado e moralidade na vida privada e familiar, as responsabilidades eran tradicionalmente consideradas como asuntos triviais. Xeralmente, as mulleres son retratadas como eticamente inmaturas e superficiais en comparanza cos homes. A ética tradicional premia trazos masculinos culturais como "a independencia, a autonomía, o intelecto, as ganas, a desconfianza, a xerarquía, a dominación, a cultura, a transcendencia, o produto, o ascetismo, a guerra e a morte",^[2] e dá menos peso a trazos culturalmente femininos como "interdependencia, comunidade, conexión, repartición, emoción, corpo, confianza, ausencia de xerarquía, a natureza, a imanencia, o proceso, a alegría, a paz e a vida."^[2] A ética tradicional é convencionalmente orientada ó "macho", e a razón moral é visualizada a través dun cadro de regras, dereitos, universalidades e imparcialidades. As abordaxes "femininas" para a razón moral enfatiza as relacións, responsabilidades, particularidades e parcialidades.^[2]

Ética do coidado[editar | editar a fonte]

Carol Gilligan e Nel Noddings son expoñentes dunha ética do coidado feminista que critica a ética tradicional como deficiente na medida en que carece, despreza, banaliza ou ataca os valores e virtudes culturais das mulleres. No século XX, as éticas feministas desenvolveron unha variedade de enfoques feministas da ética centrados no coidado, en comparación cos enfoques da ética non feministas centrados no coidado, as feministas tenden a apreciar máis plenamente o impacto das cuestións de xénero. As éticas feministas centradas no coidado notan as tendencias das sociedades patriarcais a non apreciar o valor e os beneficios das formas de amar, pensar, traballar e escribir das mulleres e tenden a ver ás mulleres como subordinadas.