Yvette Cauchois
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 19 de decembro de 1908  París, Francia |
| Morte | 19 de novembro de 1999 (90 anos) París, Francia |
| Causa da morte | Doenza infecciosa |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Educación | Universidade de París |
| Director de tese | Jean Baptiste Perrin |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Espectroscopia |
| Ocupación | física |
| Empregador | Universidade de París |
| Lingua | Lingua francesa |
Premios
| |
Lista
| |
Yvette Cauchois, nada o 19 de decembro de 1908 e finada o 19 de novembro de 1999, foi unha física francesa coñecida polas súas contribucións á espectroscopia de raios X e á óptica de raios X, e por ser pioneira na investigación do sincrotrón en Europa.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Cauchois estudou en París e fixo estudos de licenciatura na Sorbona, onde obtivo a súa licenciatura en ciencias físicas en xullo de 1928. Cauchois realizou estudos de posgrao no Laboratorio de Química Física co apoio dunha bolsa da National Endowment for Science. O seu doutoramento en 1933 foi o seu traballo sobre o uso de cristais curvos para a análise de raios X de alta resolución.[1]
Carreira académica[editar | editar a fonte]
Despois de rematar os seus estudos de doutoramento, Cauchois foi nomeada axudante de investigación no laboratorio de Jean Perrin no Centro Nacional de Investigacións Científicas (CNRS). Foi ascendida a investigadora asociada en 1937, e nese mesmo ano participou na posta en marcha do Palais de la Découverte.[1][2]
En xaneiro de 1938 Cauchois foi nomeada xefa do Laboratorio de Química Física da Facultade de Ciencias de París.[2] Cando estalou a segunda guerra mundial, Cauchois mantivo a continuidade no Laboratorio, actuando como Xefa de Estudos cando Jean Perrin tivo que fuxir aos Estados Unidos.[3] Asumiu a cátedra de Física Química en 1954, sucedendo a Edmond Bauer para facerse cargo do laboratorio.
Co número de investigadores superando o espazo dispoñible no Laboratorio, Cauchois fundou o Centro de Química en Orsay en 1960. Dirixiu esta organización durante dez anos, mentres continuaba o seu traballo na Sorbona. Foi incorporada á Universidade de París VI en 1971 despois da división da Sorbona.[2][3]
Cauchois presidiu a Sociedade Francesa de Química Física no período 1975-1978. Foi a segunda muller en facelo despois de Marie Curie . Desde 1978 ata a súa xubilación en 1983, Cauchois foi profesora emérita da Universidade de París VI.[2] Cauchois aínda estaba realizando investigacións de laboratorio activas ata 1992, aos 83 anos.[4] Ao longo da súa vida realizou máis de 200 publicacións, que aínda hoxe se citan.[5]
Investigación sobre raios X e cristais[editar | editar a fonte]
A principios da década de 1930, Cauchois estableceu os principios fundamentais dun novo espectrómetro de raios X que, ademais de ser doado de usar, tiña alta resolución, cumprindo a Lei de Bragg. O novo tipo de espectrómetro recibiu o seu nome, e a partir de 1934 utilizouno para observar emisións de gases e multipletes (representación dunha estrutura matemática por exemplo de liñas espectrais). A nova técnica utilizouse en todo o mundo na análise de raios X e raios gamma e levou a unha expansión dos estudos de radiación. Cauchois foi pioneira no desenvolvemento da imaxe de raios X e observou que a radiación de raios X podía enfocarse usando cristais curvos para o seu uso en monocromadores e na difracción de raios X.[1] O traballo de Cauchois na microscopia de raios X constituíu os primeiros pasos na determinación de espectros de fotoabsorción. Cauchois utilizou a radiación reflectida para estudar a estrutura electrónica dos materiais.[3][5]
Cauchois estudou sistematicamente os espectros de raios X de metais pesados e actínidos. En 1936, Cauchois e Horia Hulubei afirmaron que descubriron o elemento 85 da táboa periódica mediante análise de raios X, realizando máis investigacións e publicando máis estudos en 1939.[1] Cauchois, Sonia Cotelle e Hulubei demostraron a presenza de polonio e neptunio, e Cauchois foi posteriormente pioneira nos estudos dos espectros dos elementos transuránicos.[6]
A fascinación de Cauchois pola astrofísica levouna a estudar a radiación de raios X extraterrestres, en particular o espectro de raios X do Sol mediante o uso de experimentos con mísiles.[3] En 1970 Cauchois produciu imaxes de raios X do Sol.[4]
Sincrotrón[editar | editar a fonte]
A partir de 1962, Cauchois comezou un programa de investigación en colaboración co Istituto Superiore di Sanità no Laboratori Nazionali di Frascati para explorar as posibilidades da investigación do sincrotrón. Foi a primeira persoa en Europa en comprender o potencial da radiación emitida polos electróns que xiran no sincrotrón como fonte para comprender as propiedades da materia.[1][3][4] A principios dos anos 70, Cauchois realizou os seus experimentos no LURE ( Laboratoire pour l'utilisation des radiations électromagnétiques, Laboratorio para a utilización das radiacións electromagnéticas).[4]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Cauchois estaba especialmente interesada en axudar aos mozos e desfavorecidos. Tamén lle gustaba a poesía e a música, e era unha hábil pianista.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Christiane (1 de abril de 2001). "Yvette Cauchois" 54 (4): 88–89. Bibcode:2001PhT....54d..88B. doi:10.1063/1.1372125. Consultado o 13 de agosto de 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Cauchois Yvette" (en francés). Consultado o 13 de agosto de 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Apotheker, Jan; Simon Sarkadi, Livia (2011). European Women in Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH Verlag. ISBN 9783527329564.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "Quelques portraits - Cauchois Yvette" (en francés). Académie de Poitiers. Consultado o 13 de agosto de 2016.
- ↑ 5,0 5,1 Stahl; Hamermesh, Bernard; Bonnelle, Frieda. "Cauchois, Yvette". University of California. Consultado o 13 de agosto de 2016.
- ↑ Williams, Gary (2006). "Chapter 20: Yvette Cauchois (1908-1999)". Out of the shadows: contributions of twentieth-century women to physics (Reprinted ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521821971. Consultado o 13 de agosto de 2016.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Yvette Cauchois, de la espectroscopía de rayos X a la utilización del sincrotrón no blog de Mujeres con Ciencia.
