Xia Wanchun

Xia Wanchun
夏完淳
	; Retrato de Xia Wanchun xunto ao seu pai, Xia Yuyi.
Nome póstumo	忠毅 e 節愍
Biografía
Nacemento	4 de outubro do 1631
Morte	16 de outubro do 1647
Causa da morte	Pena de morte
Datos persoais
País de nacionalidade	Dinastía Ming
Actividade
Ocupación	Poeta, soldado
Período de actividade	Dinastía Ming
Xénero artístico	Poesía
Lingua	Chinés clásico
Familia
Pai	Xia Yunyi
	Lista pena de morte ;

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Xia Wanchun (chinés tradicional e simplificado: 夏完淳; pinyin: Xià Wánchún; Wade-Giles: Hsia⁴ Wan²-ch'un²), nado o 4 de outubro do 1631 e finado o 16 de outubro do 1647, foi un poeta e soldado de finais da dinastía Ming (1368-1644). Neno prodixio, faleceu aos 17 anos de idade durante as invasións manchús que derrocaron aos Ming.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Xia Wanchun foi recoñecido como poeta dende moi novo. Comezou a escribir aos 7 anos, e foi discípulo de Chen Zilong (1608-1647). Aos 9, xa sabía compoñer fu no estilo antigo.^[1] Os seus poemas ci son famosos polo seu "entusiasmo e pathos".^[1]

Aos 15 anos alistouse no exército para enfrontarse aos Qing, xunto co seu pai, Xia Yunyi (1596-1645). Sobre os soldados dos Ming caídos, escribiu: "Os sabios dispérsanse como as nubes, o estado está en ruínas! Compuxen dezaoito jueju cun espírito que excede ao de calquera longo lamento".^[2] Do mesmo xeito que o seu pai, foi executado polos soldados manchús.^[1]

Poema de despedida[editar | editar a fonte]

O seu poema de morte ten moita sona. Nel, reflexiona sobre a guerra e a proximidade do seu falecemento. A peza é a seguinte:^[1]

三年羈旅客
今日又南冠
無限山河淚
誰言天地寬
已知泉路近
欲別故鄉難
毅魄歸來日
靈旗空際看

Camiño pola senda da guerra dende hai tres anos
e agora son un prisioneiro.
As bágoas asolagan montañas e ríos,
quen diría que o ceo e a terra son vastos?
Sei que a miña morte se aproxima,
é difícil despedirse do fogar,
o día que a miña alma regrese
espero ver aos manchús derrotados.