Tatiana Huezo

Tatiana Huezo
	;
Biografía
Nacemento	9 de xaneiro de 1972 (52 anos); San Salvador, O Salvador
Datos persoais
Residencia	Cidade de México
País de nacionalidade	México
Educación	Centro de Capacitación Cinematográfica (en) ; Universidade Pompeu Fabra
Actividade
Ocupación	directora de cinema , directora de documentais , documentalista , guionista

Tatiana Huezo Sánchez, nada en San Salvador o 9 de xaneiro de 1972, é unha directora de cinema salvadoreña que reside en México. O seu primeiro filme, El lugar más pequeño (2011), un documental sobre a guerra civil salvadoreña, foi galardoado internacionalmente. En 2016, estreou Tempestad, a historia de dúas mulleres que padecen as consecuencias do tráfico humano en México. En 2016, recibiu o Premio Fénix ao mellor documental.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nada no Salvador, Tatiana Huezo viviu en México dende os catro anos de idade.^[1] Graduouse no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC), onde imparte clases dende entón.^[2] En 2004, realizou un máster en creatividade de documentais pola Universidade Pompeu Fabra de Barcelona.^[3]

En 1997, rodou a curtametraxe Tiempo cáustico. A súa primeira longametraxe foi El lugar más pequeño, que se estreou no ano 2011, un testemuño das experiencias da guerra civil no Salvador. Recibiu numerosos premios e foi exposto en máis de 50 festivais de todo o mundo.^[3]

En 2015, Huezo presentou Ausencias, unha curtametraxe de 27 minutos que conta a dor de Lulu, unha nai que perde o seu marido e o seu fillo, desaparecidos polo crime organizado.^[4]

Na súa obra, retratou a impunidade das persoas ante a xustiza e as institucións, humanizando ás vítimas. Sobre Tempestad, Huezo dixo:

Fronte ao vómito de figuras, imaxes e discursos que invisibilizan as vítimas, converténdoas en números, semella imprescindible volver aos rostros, ao xesto íntimo, á súa historia e complexidade, volver ás persoas, aos seus soños, dores e esperanzas. Quizais entón a partir de aí poidamos volver á empatía, á capacidade de movernos.^[1]

Tempestad, que no 2016 recibiu o Premio Fénix ao mellor documental,^[5] conta as historias reais de Miryam Carvajal, unha muller mexicana que pasou case un ano no cárcere de Matamoros acusada de tráfico humano, un crime que non cometeu, e de Aldela Alvarado, que busca a súa filla desaparecida.^[6] "O que pasa en México está preto da guerra civil que se está a dar en Centroamérica", explica Huezo.

Os mecanismos do terror [no Salvador] son moi similares aos que se dan na actualidade en México. [...] Comezamos a ver cadáveres sen cabezas, o desenvolvemento do feminicidio na fronteira cos Estados Unidos. [...] Lamentablemente en América Latina atopamos unha corrupción xeneralizada, e a impunidade segue exercendo sobre a base dunha profunda desigualdade económica entre as persoas.^[6]