Radsat
| Radsat | |
|---|---|
 Radsat | |
| Tipo | Tecnolóxico/científico |
| Organización | Forza Aérea dos Estados Unidos |
| Destino actual | En órbita terrestre, fóra de servizo.[1] |
| Data de lanzamento | 2 de outubro de 1972, 20:09 GMT[1][2][3][4] |
| Foguete portador | Atlas F[3][5] |
| Sitio de lanzamento | Base Vandenberg da Forza Aérea[3][6] |
| Obxectivo da misión | Medición da radiación no contorno terrestre e probas tecnolóxicas.[3][6] |
| NSSDC ID | 1972-076B |
| Masa | 208,0 kg[3] |
| Dimensións | Cilindro de 2,13 m de lonxitude e 1,37 m de diámetro[5] |
| Datos orbitais | |
| Semieixo maior | 7050 km[1] |
| Inclinación | 98,6 graos[1] |
| Apoapse | 687,2 km[1] |
| Periapse | 671,9 km[1] |
Radsat foi un satélite artificial da Forza Aérea dos Estados Unidos pertencente ó Programa de Probas Espaciais (Space Test Program) lanzado o 2 de outubro de 1972 mediante un foguete Atlas F desde a Base Vandenberg da Forza Aérea para medir a radiación arredor da Terra e facer diversas probas tecnolóxicas.[2][3][5][6]
Características[editar | editar a fonte]
A misión de Radcal foi medir a radiación gamma de fondo arredor da Terra no intervalo de enerxías entre 100 e 300 keV e a máis de 700 keV. Tamén se medíu o efecto do contorno espacial en varios revestimentos para control térmico e se fixeron medicións da radiación ultravioleta e dos ións de hidróxeno e helio.[3][5][6]
[editar | editar a fonte]
O satélite tiña forma de cilindro de 2,13 m de lonxitude e 1,37 m de diámetro. Pesaba 280 kg e estabilizábase mediante xiro cun período de 5 segundos. Foi lanzado nunha órbita heliosincrónica e dos extremos do cilindro estendíanse cadansúas antenas na dirección do eixo de xiro, cada unha cunha extensión de 2,74 m.[3][5][6]
Instrumentos[editar | editar a fonte]
Radsat levaba cinco insrumentos a bordo:[3][5][6]
- Un espectrómetro de raios gamma composto por un detector de 50 cm3 de xermanio-litio cunha área activa de 15 cm2 arrefecido por dióxido de carbono sólido.
- Un detector para o ultravioleta extremo.
- Dous detectores de partículas para baixa altitude.
- O instrumento de estudo dos revestimentos térmicos.
O detector de raios gamma detectou varios abrochos de raios gamma tamén detectados polos satélites Vela.[3][5][6]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "OPS 8180 (STP RADSAT)" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2016.
- ↑ 2,0 2,1 "Letter dated 15 January 1973 from the Permanent Representative of the United States of America addressed to the Secretary-General" (PDF) (73-01284). 18 de xaneiro de 1973: 2. Consultado o 19 de novembro de 2016.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 NASA (23 de agosto de 2016). "RADSAT" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2016.
- ↑ Claude Lafleur (2010). "Radcat" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 07 de setembro de 2012. Consultado o 19 de novembro de 2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Gunter Dirk Krebs (2016). Gunter's Space Page, ed. "Radsat (P72-1)" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2016.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Mark Wade (2011). "Radsat" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2016.
