Pelomyxa
| Pelomyxa | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Pelomyxa palustris | |||||||||
| Clasificación científica | |||||||||
| |||||||||
Pelomyxa é un xénero de amebas xigantes do grupo dos Amoebozoa, que xeralmente miden entre 500 e 800 μm pero nalgúns casos poden chegar aos 5 mm de lonxitude. Unha especie notable do xénero é P. palustris;[1] outras especies que foron descritas poden ser sinónimos, ou foron cambiadas ao xénero non relacionado Chaos. Encóntranse nos fondos lodosos de correntes de auga e lagoas.
Características[editar | editar a fonte]
Pelomyxa ten moitos núcleos,[2] que van desde dous a varios miles nalgúns raros casos. Unha célula en movemento é de forma cilíndrica, cun só pseudópodo hemisférico na parte anterior e unha proxección semipermanente chamada uroide na parte posterior, a cal está cuberta de pequenos flaxelos non móbiles. Carecen de mitocondrias e doutros orgánulos como peroxisomas e aparato de Golgi. Consome unha ampla variedade de comida, e ten moitos vacúolos que conteñen calquera partícula que fose fagocitada, desde comida inxerida, como diatomeas, ata sedimentos, como area.
Clasificación[editar | editar a fonte]
A clasificación de Pelomyxa foi suxeito de considerable discusión nas últimas décadas.
Pelomyxa carece de mitocondrias e outros orgánulos que son típicos dos eucariotas e durante unha época críase que tampouco tiña flaxelos e non podía facer a mitose. Como células nucleadas que carecen de "case todas as outras inclusións celulares dos eucariotas"[3], os Pelomyxa foron, durante un tempo, considerados como "proto-eucariotas" superviventes [4], que se situaban nalgún punto entre as bacterias e as células modernas. En 1973, propúxose que os devanceiros de Pelomyxa palustris se ramificaron da liña dos eucariotas antes da adquisición das mitocondrias [5] En 1976, Jean M. Whatley escribiu que Pelomyxa palustris "pode con toda xustiza ser considerado o organismo eucariótico máis primitivo que está vivo hoxe".[6] Como tal, o organismo era un potencial análogo moderno dun eucariota ancestral que, de acordo coa teoría endosimbiótica, incorporou no seu interior un simbionte bacteriano que máis tarde evolucionou á mitocondria das células modernas. A especie sabíase que hospedaba varias bacterias simbiontes. Aínda que a función destas bacterias non estaba clara, Whatley argumentou que podían proporcionar un útil exemplo evolutivo, que indica as "maneiras como puido ter lugar a transformación de bacteria a mitocondria".[6]
En 1982, Lynn Margulis creou a subclase Caryoblastea (ou Pelobiontidae) para as "amebas anaeróbicas que carecen de undulipodios", e asignou Pelomyxa a el como o único membro do grupo.[7] O seguinte ano, Cavalier-Smith incluíu o xénero, xunto con outros varios ameboides amitocondriados "primitivos", nun novo grupo taxonómico: as Archamoebae.[8] As Archamoebae foron, á súa vez, situadas no novo reino Archezoa, xunto con outros eucariotas amitocondriados, as Metamonada e os Microsporidia.
O carácter primitivo de Pelomyxa empezou a poñerse en dúbida en 1988, cando Joe I. Griffin publicou un estudo estrutural de Pelomyxa palustris que indicaba que a especie en realidade posuía flaxelos rudimentarios, e podía facer a mitose. Griffin concluíu que "Pelomyxa nin é primitivo nin diferente das formas relacionadas, unha vez que nos decatamos de que os seus parentes son flaxelados ameboides".[9] En 1995, o caso contra o primitivismo de Pelomyxa fortaleceuse cando as análises moleculares revelaron que os antepasados de Pelomyxa palustris probablemente posuían mitocondrias.[10] Ao final da década, estaba claro que todos os membros das Archamoebae de Cavalier-Smith descendían de células con mitocondrias. Noutras palabras, non eran unha póla temperá de eucariotas "primitivos", senón máis ben "protistas dexenerados" que perderan os orgánulos que os seus devanceiros posuían.[11]
Consecuentemente, Pelomyxa e as outras Archamoebae foron reasignados ao filo Amoebozoa, dentro do subfilo Conosa (no que están tamén os Mycetozoa ou mofos mucosos).[12] O reino Archezoa foi eliminado completamente.[13]
En 2004 unha engadiuse unha nova especie ao xénero: Pelomyxa corona. Segundo o seu descubridor, aseméllase a Pelomyxa palustris pero presenta, entre outras diferenzas, unha coroa hialina nítida no pseudópodo anterior.[14]
Vídeos[editar | editar a fonte]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Milyutina IA, Aleshin VV, Mikrjukov KA, Kedrova OS, Petrov NB (2001). "The unusually long small subunit ribosomal RNA gene found in amitochondriate amoeboflagellate Pelomyxa palustris: its rRNA predicted secondary structure and phylogenetic implication". Gene 272 (1–2): 131–9. PMID 11470518. doi:10.1016/S0378-1119(01)00556-X.
- ↑ Daniels, E.; Pappas, G. (1994). "Reproduction of nuclei in Pelomyxa palustris". Cell biology international 18 (8): 805–812. DOI:10.1006/cbir.1994.1113. PMID 7804157.
- ↑ Margulis, Lynn (1982, 1988, 1998). Five kingdoms: an illustrated guide to the phyla of life on earth. 4th ed. W. H. Freeman co. pp. 120. ISBN 0-7167-3026-X.
- ↑ Whatley, Jean M. et al. (abril de 1979). "From Extracellular to intracellular: the establishment of mitochondria and chloroplasts." Proceedings of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences. 204(155):51)
- ↑ Bovee, E. C., and T. L. Jahn. 1973. "Taxonomy and phylogeny." Pages 38–76 in K. W. Jeon, ed. The biology of amoeba. Academic Press, New York; cited in Roger, Andrew J. (1999) "Reconstructing Early events in Eukaryotic Evolution." The American Naturalist. 154(S4):S147
- ↑ 6,0 6,1 Whatley, Jean M. (1976). "Bacteria and Nuclei in Pelomyxa Palustris: Comments on the Theory of Serial Endosymbiosis". New Phytologist 76 (1): 111–120. JSTOR 2431427. doi:10.1111/j.1469-8137.1976.tb01443.x.
- ↑ Margulis, Lynn (1982, 1988, 1998). Five kingdoms: an illustrated guide to the phyla of life on earth. 4th ed. W. H. Freeman co. pp. 130. ISBN 0-7167-3026-X.
- ↑ Cavalier-Smith, T. 1983. "A 6-kingdom classification and a unified phylogeny." In W. Schwemmler and H. E. A. Schenk (ed.), Endocytobiology II. de Gruyter, Berlin. pp. 1027-1034.
- ↑ Griffin, Joe I. (1988) "Fine Structure and Taxonomic Position of the Giant Amoeboid Pelomyxa palustris." J. Protozool. 35(2):300-315
- ↑ Morin, L., and J.-P. Mignot. 1995. Are Archamoebae true Archezoa? the phylogenetic position of Pelomyxa sp. as inferred from large subunit ribosomal RNA sequencing. European Journal of Protistology 31:402.
- ↑ Edgcomb VP, Simpson AG, Zettler LA; et al. (2002). "Pelobionts are degenerate protists: insights from molecules and morphology". Mol. Biol. Evol. 19 (6): 978–82. PMID 12032256.
- ↑ T. Cavalier-Smith. A revised six-kingdom system of life. Biological Reviews (1998). 73:203-266.
- ↑ Keeling, PJ (1998). "A kingdom's progress: Archezoa and the origin of eukaryotes". BioEssays 20 (1): 87–95. doi:10.1002/(sici)1521-1878(199801)20:1<87::aid-bies12>3.0.co;2-4.
- ↑ Frolov, Alexander 0.; et al. (2004). "A new pelobiont protist Pelomyxa corona sp. n. (Peloflagellatea, Pelobiontida)" (PDF). Protistology 3 (4): 233–41. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 25 de abril de 2012. Consultado o 23 de xullo de 2012.
