Patricia S. Cowings

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaPatricia S. Cowings

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Patricia Suzanne Cowings Editar o valor em Wikidata
15 de decembro de 1948 Editar o valor em Wikidata (75 anos)
Nova York, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Grupo étnicoAfroamericano Editar o valor em Wikidata
EducaciónDavis University of California (pt) Traducir - psicoloxía (1970–1973)
Universidade Stony Brook (pt) Traducir - psicoloxía (1966–1970) Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpsicóloga , fisiólogo Editar o valor em Wikidata
EmpregadorNASA Ames Research Center (pt) Traducir
Universidade de California, Os Ánxeles Editar o valor em Wikidata
Premios

Patricia S. Cowings, nada no Bronx (Nova York) en 1948 é unha psicóloga aeroespacial. Foi a primeira muller estadounidense formada como astronauta científica pola NASA; [1] aínda que foi suplente para un voo espacial en 1979, non viaxou ao espazo.[2] É moi coñecida polos seus estudos sobre a fisioloxía dos astronautas no espazo exterior, así como por axudar a atopar curas para o mareo dos astronautas.[3][4]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Cowings era a única filla de Sadie B. e Albert S. Cowings. Sadie era profesora de preescolar. Albert era propietario dunha tenda de comestibles. Tivo outros tres irmáns que chegaron a ser un xeral de dúas estrelas do exército, un músico de jazz e un xornalista independente. Os seus pais facían fincapé na educación como "forma de saír do Bronx".[5]

Educación[editar | editar a fonte]

Patricia atopou o seu amor pola ciencia a unha idade temperá. Patricia dedicouse á danza africana e ao step e licenciouse en artes. A psicoloxía e máis tarde a psicofisiología mostráronlle como mellorar o potencial humano. A esta vocación contribuíu a súa tía psicóloga, á que consideraba unha profunda inspiración por obter un doutoramento. A asistencia a unha clase de enxeñería na escola de posgrao, na que participou no deseño dun transbordador espacial, animouna a traballar no campo da tecnoloxía espacial.[6]

Carreira[editar | editar a fonte]

Patricia Cowings, investigadora en psicoloxía na División Biomedica do Centro Investigador de Ames

Realizou a maior parte das súas investigacións no Centro de Investigación Ames da NASA. Alí desenvolveu e patentou un sistema de adestramento fisiolóxico chamado Autogenic- Feedback Training Exercise ( AFTE), que permite ás persoas aprender o autocontrol voluntario de ata 24 respostas corporais en seis horas. O seu traballo probouse por primeira vez en 1985 para o Spacelab-3 ( STS 51- b e STS 51 c) e a primeira misión do transbordador do Departamento de Defensa. Tamén probou o seu método de adestramento AFTE na misión Space J-Lab (a primeira misión xaponesa do transbordador), centrándose o seu traballo na eliminación do mareo do astronauta. Mae Jemison e o astronauta xaponés Mamoru Mohri foron adestrados co método AFTE. Máis tarde, adestrou a catro cosmonautas para controlar tanto o mareo como a presión arterial baixa tras seis meses no espazo a bordo da estación espacial MIR. Atopou o éxito cos seus métodos de biorretroalimentación, e continuou ensinando á xente para controlar o mareo por movemento, a mellorar o rendemento dos pilotos de procura e rescate, e a reducir os síntomas de varias poboacións de pacientes que sofren náuseas, mareos e desmaios. Colaborou na redacción de varias publicacións co seu marido, o Dr. William B. Toscano. Teñen un fillo, que viaxou con eles mentres adestraban ás tripulacións espaciais.

Na actualidade, segue traballando para axudar a previr o mareo dos astronautas no espazo, así como para axudar a controlar o mareo no seu regreso a casa.[7] É a investigadora principal dos Laboratorios de Investigación Psicofisiolóxica do Centro de Investigación Ames da NASA, e foi profesora adxunta de Psiquiatría na UCLA e de psicoloxía médica e clínica na universidade dos servizos uniformados. ( ARC).[8]

Premios e honras[editar | editar a fonte]

Ao longo da súa traxectoria gañou varios premios, incluíndo:[9]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Cowings, Patricia. "Patricia S. Cowings, Ph. D". thebannekerinstitute.org. The Benjamin Banneker Institute for Science and Technology. Arquivado dende o orixinal o 05 de xullo de 2013. Consultado o 19 de abril de 2021. 
  2. "Patricia Cowings, PhD, NASA psychopysiologist". American Psychological Association. Arquivado dende o orixinal o 10 febreiro 2015. 
  3. Wayne, Tiffany (2011). American Women of Science Since 1900. 130 Cremona Drive, P.O. Box 1911 Santa Barbara, California 93116 1911: ABC CLIO, LLC. pp. 320–321. ISBN 978-1-59884-158-9. 
  4. Notable Black American women. Smith, Jessie Carney, 1930-, Phelps, Shirelle. Detroit: Gale Research. 1996. ISBN 9780810391772. OCLC 24468213. 
  5. 1934-, Gubert, Betty Kaplan (2002). Distinguished African Americans in aviation and space science. Sawyer, Miriam., Fannin, Caroline M. Westport, Conn.: Oryx Press. ISBN 9781573562461. OCLC 47013254. 
  6. Cowings, Patricia. "Meet: Patricia Cowings, PhD". nasa.gov. NASA Quest. Arquivado dende o orixinal o 24 de xaneiro de 2015. Consultado o 19 de abril de 2021. 
  7. Cowings, Patricia. "Meet: Patricia Cowings, PhD". nasa.gov. NASA Quest. Arquivado dende o orixinal o 24 de xaneiro de 2015. Consultado o 19 de abril de 2021. 
  8. Cowings, Patricia. "Patricia S. Cowings, Ph. D". thebannekerinstitute.org. The Benjamin Banneker Institute for Science and Technology. Arquivado dende o orixinal o 05 de xullo de 2013. Consultado o 19 de abril de 2021. 
  9. American women of science since 1900. 2011. pp. 320–321. ISBN 978-1-59884-158-9. 
  10. "CANDACE AWARD RECIPIENTS 1982-1990, Page 2". National Coalition of 100 Black Women. Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2003. Consultado o 19 de abril de 2021. 
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 "Patricia S. Cowings". NASA Human Systems Integration Division. Arquivado dende o orixinal o 2 de decembro, 2016. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Zinthia Palomino e Nina Sefcik (2019). Mujeres negras en la ciencia. Editorial: Mujeres negras que cambiaron el Mundo. ISBN: 978-84-09-08025-0

Outros artigos[editar | editar a fonte]