Marolo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Marolo

Unha da valvas de Acanthocardia tuberculata de Sicilia no Museo Civico di Storia Naturale di Milano.
Clasificación científica
Xénero: Acanthocardia
Especie: tuberculata
Sinonimia
  • Acanthocardia (Rudicardium) tuberculata (Linnaeus, 1758)
  • Cardium rusticum Linnaeus, 1767
  • Cardium tuberculatum Linnaeus, 1758
  • Cardium tuberculatum var. mutica Bucquoy, Dautzenberg & Dollfus, 1892
  • Eucardium tuberculatum (Linnaeus, 1758)
  • Eucardium tuberculatum var. asperula Coen, 1915
  • Eucardium tuberculatum var. dautzenbergi Coen, 1915
  • Eucardium tuberculatum var. palaeomutica Coen, 1915
  • Eucardium tuberculatum var. picta Coen, 1915
  • Eucardium tuberculatum var. potens Coen, 1915

O marolo ou berberecho marolo (Acanthocardia tuberculata, Linnaeus 1758; antes Cardium tuberculatum) é un molusco bivalvo da familia dos Cárdidos (Cardiidae), da orde Veneroida.

Morfoloxía[editar | editar a fonte]

Semella un berberecho de gran tamaño. Ten unha cuncha forte, sólida, equivalva, cun perfil ovalado ou redondeado, lixeiramente inequilateral. Chega a medir 9–10 cm de diámetro e uns 4 cm de grosor.

Presenta 21-22 costelas radiais fortes e dotadas de espiñas romas -tamén descritas como nódulos- na zona próxima ás marxes, atenuadas na zona central. As liñas de crecemento son claramente visibles. No interior, a marxe está percorrida por sucos que corresponden coas costelas.

A cor é castaña que ás veces tira a avermellada, con bandas irregulares concéntricas máis escuras que a cor do fondo.

var. alba

Hábitat e bioloxía[editar | editar a fonte]

Distribúese pola costa europea do Atlántico, desde Escandinavia ata o estreito de Xibraltar, penetrando en boa parte do Mediterráneo.

Vive nas costas abertas, en áreas de fondos de limo ou cascallo, na franxa infralitoral e ata os 10 metros de profundidade.

É un molusco comestible pero moi escaso. As capturas que se poidan producir destínanse á elaboración de conservas co nome castelán de langostillo.

Co nome de marolo Ríos Panisse recolleu tamén outros moluscos cárdidos (coma o berberecho bravo (Acanthocardia echinata), o carneiro (Venus verrucosa) e outros). Todos eles, incluído a que nos ocupa, reciben tamén outros nomes comúns como carneiro, cascarneiro ou carneirolo.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • RAMONELL, Rosa: Guía dos mariscos de Galicia. Galaxia, Vigo 1985.
  • RÍOS PANISSE, M. Carmen: Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia (Invertebrados y peces). Anejo 7 (1977) de Verba.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]