Maria Limanskaya
| Mariya Limanskaya | |
|---|---|
| Nome nativo | Мария Филипповна Лиманская |
| Nome completo | Mariya Limanskaya |
| Distincións | Orde da Guerra Patriótica 2ª clase |
Mariya Filippovna Limanskaya (en ruso: Мария Филипповна Лиманская) nada o 12 de abril de 1924 é un antiga membro do Exército Vermello, membro das unidades de control de tráfico que serviu durante tres anos durante a Segunda guerra mundial. Deuse a coñecer como unha das mulleres rusas que dirixían o tráfico na Porta de Brandenburgo en 1945 despois da Batalla de Berlín. Desde entón converteuse nun símbolo da vitoria aliada sobre a Alemaña nazi, pero moitas veces é confundida con Lydia Spivak (moitas fotos en liña de Limanskaya son en realidade Spivak).[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Primeiros anos de vida e servizo militar[editar | editar a fonte]
Uniuse ao Exército Vermello en 1942, no auxe da Segunda guerra mundial, tendo ela tiña 18 anos.[2][3] Nese momento o Stavka soviético ("alto mando") carecía cada vez máis de reservas adestradas para reforzar os 2000 km de fronte, e como resultado comezou a recrutar nenos e nenas menores de idade.[4] Case 800.000 mulleres acabaron por servir no Exército Vermello durante a guerra.[5] Pouco se sabe sobre a carreira militar de Limanskaya, salvo en varias ocasións nas que case morreu. Nun momento dado, abandonou un edificio uns segundos antes de que fose arrasado por un ataque con bomba. Tamén contraeu malaria.[2][3]
Porta de Brandenburgo e icona da vitoria[editar | editar a fonte]
Despois de que a Batalla de Berlín rematase a principios de maio de 1945, Limanskaya foi asignada para dirixir o tráfico na Porta de Brandenburgo durante a Conferencia de Potsdam a finais de xullo. Mentres realizaba as súas funcións, foi fotografada, filmada e tamén entrevistada por Yevgeny Khaldei, un xornalista empregado por TASS, unha axencia estatal de noticias. A súa imaxe foi amplamente publicada en xornais e revistas de todo o mundo e converteuse rapidamente nunha imaxe icónica da vitoria sobre a Alemaña nazi. Non obstante, todo isto é posibelmente confusión con Lydia Spivak, outra reguladora que en realidade foi filmada e entrevistada na porta de Brandenburgo.[6] Ademais, Limanskaya mantivo unha breve conversación co líder británico Winston Churchill mentres o seu séquito pasaba pola porta de camiño a Potsdam.[2][3] Limanskaya dixo máis tarde sobre o seu encontro con Churchill, "parecía exactamente como o imaxinaba eu, fumando un puro".[3]
Vida posterior e matrimonio[editar | editar a fonte]
Despois da guerra, Limanskaya volveu á vida civil e casou. O matrimonio non durou e ela viuse obrigada a criar dúas fillas por si mesma. Limanskaya volveu casar máis tarde, esta vez cun compañeiro veterano chamado Victor co que permaneceu durante 23 anos, até a morte del.[2] Debido á confusión con Lydia Spivak, a miúdo é coñecida por erro como "Anna Pavlova" nos documentais de televisión e outras presentacións nos medios.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "The Brandenburg Gate Ballerina - The Ukrainian Soviet Soldier Who Became a WW2 Star". Consultado o 2023-05-10.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Mark Simner 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Kulikov 2004.
- ↑ Goldstein 2003.
- ↑ Goldstein 2003, p. 65.
- ↑ https://www.youtube.com/watch?v=2LXbH8W0hes
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Rusia |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Ucraína |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Segunda Guerra Mundial |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Goldstein, Joshua (2003). War and Gender: How Gender Shapes the War System and Vice Versa (en inglés). Nova York: Cambridge University Press. ISBN 978-0521001809.