Manuel Gutiérrez Abella

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaManuel Gutiérrez Abella
Biografía
Nacemento1912 Editar o valor em Wikidata (111/112 anos)
Paradaseca, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónmembro da resistencia Editar o valor em Wikidata

Manuel Gutiérrez Abella, nado en Paradaseca (Vilafranca do Bierzo) en 1912, foi un guerrilleiro antifranquista.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Militante do PCE. Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 desertou do exército rebelde e formou parte dun grupo de prófugos da zona de Casaio xunto cos irmáns Gutiérrez Alba e Amaro Pérez Poncellas cos que despois se uniu á guerrilla. En abril de 1942 participou no congreso de Ferradillo no que se fundou da Federación de Guerrillas de León-Galicia, organización que non abandonou pese ás ordes do PCE. Foi lugartenente de Edelmiro Alonso García subxefe da 3ª Compañía da I Agrupación da Federación que actuaba entre a estrada Ponferrada-Lugo, os límites das provincias de Lugo e Asturias, e o río Sil entre Ponferrada e Villablino.

En xullo de 1947 xunto con César Ríos, Serafín Fernández Ramón, Amadeo Fornelo a súa compañeira Antonia Rodríguez Ríos, Edelmiro Alonso e súa muller Adoración Campo, decidiu trasladarse a Francia. Reuníronse os sete o 27 de xullo preto de Pobladura, a poucos quilómetros de Ponferrada. Escondidos na casa dun enlace, foron avisados ​​pola noite da chegada da Garda Civil, e quedaron inmediatamente baixo os disparos dos gardas. Tres resultaron feridos, pero todos lograron fuxir e recuperar o seu punto de apoio. Pouco despois, un grupo de seis guerrilleiros cenetistas conseguiron saír do Bierzo e chegar a Bilbao desde onde foron evacuados por García Magdalena e outros militantes cenetistas. Aproveitando o partido de fútbol Atlético de Bilbao-Real Sociedad de San Sebastián, os guerrilleiros foron transportados a San Sebastián en trens repletos de simpatizantes, o que impediu o control rigoroso da policía. Despois trasladáronse a Francia.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Redondo Abal, Francisco Xavier (2006). Botarse ao monte. Censo de guerrilleiros antifranquistas na Galiza (1939-1965). Sada: Do Castro. p. 82. ISBN 84-8485-231-8. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]