Laurence Tubiana

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaLaurence Tubiana

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento5 de xullo de 1951 Editar o valor em Wikidata (72 anos)
Orán, Alxeria Editar o valor em Wikidata
Presidente do comitê executivo (pt) Traducir French Development Agency (en) Traducir
2013 –
Presidente Institute for Sustainable Development and International Relations (en) Traducir
2002 – 2014 – Teresa Ribera → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Editar o valor em Wikidata
EducaciónInstituto de Estudos Políticos de París (–1973)
Universidade Paris 1 Panthéon-Sorbonne (pt) Traducir - economía Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupacióneconomista , profesora universitaria Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Participou en
22 de maio de 2022World Economic Forum Annual Meeting 2022 (en) Traducir
17 de xaneiro de 2017World Economic Forum Annual Meeting 2017 (en) Traducir
20 de xaneiro de 2016World Economic Forum Annual Meeting 2016 (en) Traducir
21 de xaneiro de 2015World Economic Forum Annual Meeting 2015 (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

Laurence Tubiana, nada en 1951 en Orán (Alxeria), economista, universitaria e diplomática francesa. É unha das arquitectas do Acordo de París.[1]

Profesora asociada desde 2003 ao Instituto de Estudos Políticos de París, onde é responsable da cátedra de desenvolvemento sustentable, é tamén presidenta do Consello de administración da Axencia francesa do desenvolvemento desde 2013 e de Expertise France desde 2018. Foi embaixadora para as negociacións da Conferencia das Nacións Unidas sobre o Cambio Climático de 2015 (COP21), e dirixe desde 2017 a Fundación Europea para o Clima.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Laurence Tubiana naceu no seo dunha familia pieds-noirs. O seu pai, orixinario dunha familia xudía alxerina, era xurista e traballaba na industria do tabaco e o cine. A súa nai, nada nunha familia de emigrantes gregos católicos, estivo, coa súa avoa, a primeira importadora de mobles escandinavos en Alxeria en 1958.[2] A súa familia chegou a Francia en 1962, despois da independencia.[3]

Titulouse no Instituto de estudos políticos de París en 1973[4][5], e obtivo un doutoramento en ciencias económicas na Universidade de París 1.[6] Na súa mocidade, militou na liga comunista revolucionaria (LCR) na súa mocidade.[7] Foi nomeada polo Instituto Nacional para a Investigación Agronómica en 1976.[8]

Mentres preparaba o concurso de entrada ao Instituto Nacional para a Investigación Agronómica, foi nomeada asistente de Lionel Jospin no Instituto universitario de tecnoloxía de Sceaux.

Nos anos 1980, crea a ONG Solagral.

De 1997 a 2002, é encargada de misión sobre o tema do medio ambiente mundial e conselleira para o medio ambiente do Primeiro ministro Lionel Jospin. Traballou na negociación do Protocolo de Quioto en 1997. É membro do Consello de análise económica (1999-2001) e é nomeada inspectora xeral da agricultura en 2000.[9]

Foi directora de investigación ao Instituto Nacional para a Investigación Agronómica de 1995 a 2002 e profesora asociada á Escola nacional superior agronómica de Montpellier de 1992 a 1997.

Con Michel Colombier, fundou en 2001 o think tank francés IDDRI (Instituto de Desenvolvemento Sustentable e Relacións Internacionais), que dirixe de 2001 a 2004.[10]

É tamén profesora asociada ao Instituto de estudos políticos de París e directora da cátedra de desenvolvemento sustentable.[6] Codirixe desde 2007 a publicación do Annuel du développement durable - Regards sur a Terre (Anual do desenvolvemento sustentable- Miradas sobre a Terra)[7]. De 2004 a 2014, é tamén profesora convidada na Universidade de Columbia, na Escola de asuntos internacionais e públicos (School of International and Público Affairs ou SIPA).

En 2009 foi nomeada directora dos bens públicos mundiais no Ministerio de Asuntos Exteriores. É nomeada tamén Xefa de delegación adxunta para a negociación sobre o cambio climático en Copenhague en 2009 (COP15).

En 2012, Laurence Tubiana ten o rol de facilitadora do debate nacional sobre a transición enerxética, que desembocará a un proxecto de lei en 2014 e á adopción da Lei relativa á transición enerxética para o crecemento verde en 2015.[11]

Durante a elección presidencial francesa de 2012, asina a chamada das economistas en apoio ao candidato François Hollande debido a « a idoneidade das opcións [propostas], en particular para o que implica a recuperación do crecemento e do traballo ».[12]

Laurence Tubiana é nomeada, o 3 de xullo de 2013, presidenta do consello de administración da Axencia francesa do desenvolvemento.[13][14]

En 2014, é nomeada representante especial do goberno francés para a Conferencia das Nacións Unidas sobre o Cambio Climático de 2015 (COP21) e embaixadora encargada das negociacións sobre o cambio climático por Laurent Fabius, entón ministro de asuntos exteriores. [ver 'Conferencia de París (COP21)' abaixo][15]

En xaneiro de 2016, logo da adopción do Acordo de París en 2015, é nomeada Campioa de elevado nivel para a acción climática preto da Convención Marco das Nacións Unidas sobre os Cambios Climáticos (CCNUCC).[16]

O 28 de xuño de 2016, é nomeada presidenta da comisión encargada do exame das candidaturas á función de presidente do Instituto Nacional para a Investigación Agronómica.

É membro do consello de administración de varias organizacións, en particular do Centro de cooperación internacional en investigación agronómica para o desenvolvemento, do India Council for Sustainable Development, do China Council for International Cooperation on Environment and Development e do consello de orientación estratéxica do Institute for Advanced Sustainability Studies.

Dirixe desde marzo de 2017 a Fundación Europea para o Clima.[17]

En novembro de 2018, Emmanuel Macron anuncia a creación dun Alto consello para o Clima, no que participa Laurence Tubiana.[18]

En xullo de 2019, Laurence Tubiana é renovada nas súas funcións de presidenta do consello de administración da Axencia francesa de desenvolvemento.[19]

Distinción[editar | editar a fonte]

  • 2008 : Orde Nacional da Lexión de Honra, grao de Oficial[20]

A Conferencia de París[editar | editar a fonte]

Laurence Tubiana é nomeada representante especial do goberno francés para a Conferencia das Nacións Unidas sobre o Cambio Climático de 2015 (COP21) o 15 de maio de 2014, por Laurent Fabius, entón ministro de asuntos exteriores. Logo, o 3 de xuño de 2014, é nomeada embaixadora encargada das negociacións sobre o cambio climático para a conferencia de 2015. Logo foi a encargada de seguir os compromisos da COP21 até o final da COP22 como Campioa de elevado nivel para a acción climática pre-2020 preto da CNUCCC.[21] Neste marco, participou en setembro de 2018 ao Global Climate Acción Summit organizado a San Francisco[22], xunto a Anne Hidalgo, Ségolène Royal e Al Gore[23].

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Planelles, Manuel (2020-12-11). "“La evolución del cambio climático es mucho más preocupante de lo que se pensaba cinco años atrás”". EL PAÍS (en castelán). Consultado o 2020-12-12. 
  2. ↑ "COP21 : Laurence Tubiana, celle qui fait la pluie et le beau temps - Elle" (en francés). 17 de agosto de 2016. Consultado o 25 de novembro de 2018. 
  3. ↑ Emmanuelle Réju (16 outubro 2015). "Laurence Tubiana, ambassadrice du climat". Consultado o 13 setembro 2018. .
  4. ↑ "Laurence Tubiana" (PDF). Consultado o 13 setembro 2018. .
  5. ↑ "Laurence Tubiana". Consultado o 19 setembro 2018. .
  6. ↑ 6,0 6,1 "Laurence Tubiana". Arquivado dende o orixinal o 07 de xaneiro de 2019. Consultado o 13 setembro 2018. .
  7. ↑ Mariana Grépinet, « Laurence Tubiana - La Madame climat de Hollande », Paris Match, 21 de xuño de 2015
  8. ↑ "Les membres de Global Chance". 2008. Consultado o 13 setembro 2018. 
  9. ↑ "Laurence Tubiana - Nominations au Journal officiel de la République française". Arquivado dende o orixinal o 26 de xaneiro de 2020. Consultado o 26 de xaneiro de 2020. 
  10. ↑ "Laurence Tubiana". Consultado o 13 setembro 2018. .
  11. ↑ "Synthèse des travaux du débat national sur la transition énergétique de la France" (PDF). 
  12. ↑ Aghion, Philippe (2012). "Nous, économistes, soutenons Hollande". Consultado o 4 maio 2012. 
  13. ↑ "Décret du 6 juillet 2016 portant nomination de la présidente du conseil d'administration de l'Agence française de développement - Mme TUBIANA (Laurence)". 
  14. ↑ "Décret du 1er juillet 2013 portant nomination de la présidente du conseil d'administration de l'Agence française de développement - Mme TUBIANA (Laurence)". 
  15. ↑ Conférence de Paris sur le climat : nomination de Laurence Tubiana Arquivado 12 de abril de 2015 en Wayback Machine., communiqué du ministère des Affaires étrangères.
  16. ↑ "Laurence Tubiana nommée championne du climat par le président de la COP21 | CCNUCC". Consultado o 2 de agosto de 2019. 
  17. ↑ "Laurence Tubiana". Arquivado dende o orixinal o 13 de setembro de 2018. Consultado o 13 setembro 2018. 
  18. ↑ "Transition écologique. Macron va créer un haut conseil pour le Climat". Le Télégramme. 25 novembro 2018. Consultado o 25 novembro 2018. .
  19. ↑ Décret du 8 juillet 2019 portant nomination de la présidente du conseil d'administration de l'Agence française de développement - Mme TUBIANA (Laurence). Consultado o 10 de xullo de 2019. 
  20. ↑ Décret du 11 juillet 2008.
  21. ↑ Roger, Simon (31 de xaneiro de 2016). "Laurence Tubiana nommée « championne » pour le climat" (en francés). ISSN 1950-6244. Consultado o 9 de xullo de 2016. .
  22. ↑ "Laurence Tubiana : sur le climat, ‘’tous les ministères doivent contribuer’’" (en francés). 11 de setembro de 2018. Consultado o 15 setembro 2018. .
  23. ↑ "Site du Global Climate Action Summit : liste des intervenants.". Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2018. Consultado o 26 de xaneiro de 2020. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

 Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Laurence_Tubiana&oldid=6543566»