Julián Fuks

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJulián Fuks
Biografía
Nacemento(ca) Julián Miguel Barbero Fuks Editar o valor em Wikidata
1981 Editar o valor em Wikidata (42/43 anos)
São Paulo, Brasil Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeBrasil Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de São Paulo
Universidade Autónoma de Barcelona Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupacióntradutor , novelista , escritor , crítico literario Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua portuguesa Editar o valor em Wikidata
Premios

Julián Miguel Barbero Fuks, nado en São Paulo en 1981, é un escritor e crítico literario brasileiro, fillo de pais arxentinos.[1][2]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

En 2012, foi elixido pola revista Granta un dos vinte mellores escritores novos brasileiros.[3] En 2016, gañou o Premio Jabuti na categoría novela e foi 2º no Premio Océanos de Literatura en Lingua Portuguesa co libro A Resistência.[4]

É graduado en Xornalismo, con mestrado en letras e doutoramento en Teoría Literaria e Literatura Comparada. Toda súa formación académica foi realizada na Universidade de São Paulo (USP). O título da súa tese de doutoramento foi "História abstrata da novela". En 2009 inicia un curso de especialización en estética e arte na Universitat Autònoma de Barcelona (UAB). En 2010, participa na antoloxía Primos - Histórias da Herança Árabe e Judaica, organizada polas novelistas Adriana Armony (1969) e Tatiana Salem Levy (1979).[5]

Obras[editar | editar a fonte]

  • Fragmentos de Alberto, Ulisses, Carolina e eu. (Coleção Rocinante; 25) ((2004). 7 Letras.
  • Histórias de literatura e cegueira (2007). Record.
  • Procura do romance (2012). Record)[6]
  • A resistência (2015). Companhia das Letras.
  • A ocupação (2019). Companhia das Letras.

Contribucións en antoloxías[editar | editar a fonte]

  • The Dinner (O jantar). In: Granta. The magazine of new writing, Londres, Nr. 121, 2012, S. 121–132, ISBN 978-1-90588-163-5. (Online, inglés).
  • Augen des Elends (Os olhos dos pobres). In: Wir sind bereit. Junge Prosa aus Brasilien, publicado por Marlen Eckl, Verlag Letrrétage, Berlin 2013, ISBN 978-3-9812062-7-2, S. 153–162.

Traducións[editar | editar a fonte]

  • Agustín Arosteguy: Carne de canhão. Mórula, Río de Xaneiro 2014, ISBN 978-85-65679-23-7.
  • John Buchan: O manto verde. Tordesilhas, São Paulo 2011, ISBN 978-85-64406-14-8.
  • Damon Galgut: O impostor. Romance. Record, Río de Xaneiro 2011, ISBN 978-85-01-08511-5.
  • Damon Galgut: Em um quarto estranho. Romance. Record, Río de Xaneiro 2013, ISBN 978-85-01-09730-9.
  • Adam Haslett: Union Atlantic. Record, Río de Xaneiro 2014, ISBN 978-85-01-09288-5.
  • Norton Juster: Alberic, o sábio, e outras jornadas. Seguinte, São Paulo 2013, ISBN 978-85-65765-09-1.
  • Hisham Matar: Anatomia de um desaparecimento. Record, Río de Xaneiro 2012, ISBN 978-85-01-09632-6.
  • Simon Mawer: A sala de vidro. Record, Río de Xaneiro 2011, ISBN 978-85-01-08737-9.
  • Catherine O’Flynn: O que se perdeu. Record, Río de Xaneiro 2009, ISBN 978-85-01-08235-0.
  • David Roas: A ameaça do fantástico. Aproximações teóricas. Editora UNESP, São Paulo 2014, ISBN 978-85-393-0497-4.
  • Sofi Oksanen: Expurgo. Record, Río de Xaneiro 2012, ISBN 978-85-01-09247-2.
  • Canek Sánchez Guevara: 33 revoluções e cinco contos. Tusquets, São Paulo 2016, ISBN 978-85-422-0844-3.
  • Maggie Shipstead: Os últimos preparativos. Record, Río de Xaneiro 2014, ISBN 978-85-01-40302-5.
  • Antonio Skármeta: Biscoitinho chinês. Galerinha Record, Río de Xaneiro 2012, ISBN 978-85-01-09323-3.
  • Antonio Skármeta: O goleiro dos Andes. Galerinha Record, Río de Xaneiro 2016, ISBN 978-85-01-07023-4.

Premios[editar | editar a fonte]

  • Premio Nascente da USP[7], por Fragmentos de Alberto, Ulisses, Carolina e eu.
  • Finalista do Premio Jabuti e do Premio Portugal Telecom, por Histórias de literatura e cegueira.
  • Finalista do Premio Jabuti, do Premio Portugal Telecom e do Premio São Paulo de Literatura, por Procura do romance.
  • Gañador do Premio Jabuti, Premio Literario José Saramago e finalista do Premio Oceanos, por A resistência.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Julián Fuks. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  2. Friera, Silvina (1509067967). "Lo personal como colectivo y político. Julián Fuks ganó el premio José Saramago con su novela La resistencia". PAGINA12. Consultado o 2020-07-10. 
  3. "CBN – Blog da Simone Magno » Os favoritos de Julián Fuks » Arquivo". colunas.cbn.globoradio.globo.com. Arquivado dende o orixinal o 27 de novembro de 2016. Consultado o 2020-07-10. 
  4. "59º Prêmio Jabuti 2017 Romance - 59º Prêmio Jabuti 2017". web.archive.org. 2017-08-18. Archived from the original on 18 de agosto de 2017. Consultado o 2020-07-10. 
  5. Cultural, Instituto Itaú. "Julián Fuks". Enciclopédia Itaú Cultural (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  6. Braziliense, Correio (2012-02-07). "Em seu novo livro, Julián Fuks faz paralelo entre fiçao e realidade". Correio Braziliense (en portugués). Consultado o 2020-07-10. 
  7. "Terra. Buscador". Terra (en portugués). Consultado o 2020-07-10.