Joan Perucho

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJoan Perucho

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Juan Perucho Gutiérrez Editar o valor em Wikidata
7 de novembro de 1920 Editar o valor em Wikidata
Barcelona, España Editar o valor em Wikidata
Morte28 de outubro de 2003 Editar o valor em Wikidata (82 anos)
Barcelona, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoLiteratura, poesía e crítica de arte (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónescritor , crítico de arte , gastrónomo , xurista , poeta , xuíz Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoPoesía e novela Editar o valor em Wikidata
Pseudónimo literarioJuan Perucho
Joan Perucho Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua catalá e lingua castelá Editar o valor em Wikidata
Premios

Bitraga: 840

Joan Perucho i Gutiérrez,[1][2] nado no distrito de Gràcia de Barcelona o ​​7 de novembro de 1920 e finado na mesma cidade o 28 de outubro de 2003, foi un novelista, poeta e crítico de arte catalán, que alternou o traballo de escritor coa súa profesión de xuíz.[3] As súas obras de ficción pertencen ao xénero fantástico cunha dose de ironía e a esixencia dun lector culto.[4]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de Manuel Perucho i Monsó (falecido en Barcelona o 23 de marzo de 1965) e de Jesusa Gutiérrez i Duque. Naceu na rúa Torrent de l'Olla, no barrio barcelonés de Gràcia.[4]

Foi educado de neno nas Escolas de Doutrina Cristiá e durante a adolescencia no Instituto Salmerón. Durante a Guerra Civil formouse nos Servizos de Cultura da Fronte.[5] Estudou Dereito na Universidade de Barcelona.

A partir de 1942 colaborou na revista falanxista Alerta con Nèstor Luján, Manuel Valls e Antoni Vilanova.[6] Na revista Ariel publicou o que sería a primeira crítica literaria que se fixo da obra Ocnos de Luís Cernuda.[7] En 1943 comeza como editor na revista franquista Destino e en 1958 pasa a ser director desta revista, ata o ano 1975. Desde 1948 exerceu como xuíz en Cataluña. Desde 1976 é membro da Academia de Belas Artes de Barcelona.

En 1995 foi doutor honoris causa pola Universidade Rovira i Virgili. En 1991 foi galardoado coa Creu de Sant Jordi, concedida pola Generalitat de Catalunya.[8]

Afirma que vira pantasmas na súa casa de Albinyana.[9]

Literatura[editar | editar a fonte]

Comezou escribindo e castelán e logo toda a súa obra foi en catalán.[10]

Perucho soubo combinar simultaneamente elementos tradicionais e elementos de vangarda nun mesmo discurso literario, resultando nunha obra con grandes doses de orixinalidade. Tamén destaca o uso de temas fantásticos nas súas obras, unha característica pouco común na literatura catalá.En 1947 publicou o seu primeiro poemario Baixo o sangue.[11] Este poemario tiña contido existencialista.[12] Tivo un éxito considerable por primeira vez co Llibre de cavalleries, publicado en 1957.[13] A súa novela máis aclamada, Les històries naturals, é unha trama de vampiros ambientada en plena guerra carlista,[14] foi traducida a máis de quince idiomas.

Obras[editar | editar a fonte]

Narrativa[editar | editar a fonte]

  • Diana i la mar morta (1953).
  • Amb la tècnica de Lovecraft (1956).
  • Llibre de cavalleries (1957).
  • Les històries naturals (1960).
  • Galería de espejos sin fondo (1963).
  • Roses, diables i somriures (1965).
  • Nicéforas y el grifo (1968).
  • Aparicions i fantasmes (1968).
  • Botànica oculta o el fals Paracels (1969). ISBN 84-233-1053-1
  • Historias secretas de balnearios (1972).
  • Històries apòcrifes (1974).
  • Els balnearis (1975).
  • Monstruari fantàstic (1976). En Galaxia, Monstruario fantástico (1998). 138 páxs. ISBN 978-84-8288-175-1. Tradución de Xavier Rodríguez Baixeras.
  • Les aventures del cavaller Kosmas (1981).
  • Museu d'ombres (1981).
  • Petit museu de monstres marins (1981).
  • Gàbia per a petits animals feliços (1981). (Quaderns Crema)
  • Discurs de l'Aquitània i altres refinades perversitats (1982). (Quaderns Crema)
  • Incredulitats i devocions (1983).
  • Pamela (1983).
  • Les delicies de l'oci (1984).
  • Los laberintos bizantinos o un viaje con espectros (1984).
  • Un viatge amb espectres (1984). (Quaderns Crema)
  • Dietario apócrifo de Octavio de Romeu (1985).
  • La guerra de la Cotxinxina (1986).
  • Roses, diables i somriures (1986).
  • Minuta de mostruos (1987).
  • Los misterios de Barcelona (1988).
  • Els emperadors d'Abissínia (1989).
  • Detrás del espejo (1990).
  • El basilisc (1990).
  • Algú a la nit respira (1990).
  • Els fantasmes de la calaixera (1990).
  • El baró de Maldà i les bèsties de l'infern (1994).
  • Las sombras del mundo (1995).
  • Fabulaciones (1996).
  • Obres completes 1985-1997 (1997).
  • Carmina o la gnosi angélica (2001)
  • Història d'un retrat (2001)
  • La darrera mirada (2001).

Poesía[editar | editar a fonte]

  • Sota la sang (1947).
  • Aurora per vosaltres (1951).
  • El mèdium (1953).
  • El país de les meravelles (1956).
  • Antología poética (1970).
  • Poesia 1947-1973 (1978).
  • Poesía 1947-1981 (1982). (bilingüe)
  • Quadern d'Albinyana. (1983).(Quaderns Crema)
  • Obra poética completa (1984).
  • Itineraris d'Orient (1985).
  • Els miralls (1986).
  • La medusa (1987).
  • El duque de Portland sale a la calle (1988).
  • Cendres i diamants (1989).
  • Inscripcions, làpides, esteles (1993).
  • Els dies de la Sicília i la Germànica (1994).
  • Un silencio olvidado: poesía (1943-1947).(1995). (Quaderns Crema)
  • Versos d'una tardor (1995).
  • El far (1997).
  • La mirada d'Antinea (1998).
  • Els morts (2000).

Ensaio[editar | editar a fonte]

  • Miró, les essències de la terra (1968).
  • Teoria de Catalunya (1985).
  • Una semàntica visual (1986).
  • Monstres i erudicions (1990).
  • Cultura i imatge (1991).
  • La gespa contra el cel, notes de viatge (1993).
  • Picasso, el cubisme i Horta de Sant Joan (1994).
  • Els secrets de Circe (1998).
  • Estética del gusto (1998).
  • La meva visió del món (1998). 2 volumes.
  • Gastronomia i cultura (1999).
  • La porta de la identitat (1999).

Premios[editar | editar a fonte]

  • 1953: Premio Ciutat de Barcelona por El mèdium
  • 1954: Premio Andreu Xandri als Jocs Florals de la Llengua Catalana de Sao Paulo
  • 1957: Premio Josep Yxart por Cita de narradors
  • 1981: Premi de la Crítica de narrativa catalana per Les aventures del cavaller Kosmas
  • 1981: Premio Ramon Llull por Les aventures del cavaller Kosmas
  • 1982: Premio Joan Crexells por Les aventures del cavaller Kosmas
  • 1984: Premio Cavall Verd por Quadern d'Albinyana
  • 1994: Premio Nacional de Cultura de Literatura
  • 1996: Premio de la Crítica de poesia catalana por Els jardins botànics
  • 1996: Premio Rosalía de Castro do Centro PEN Galicia.[15]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Joan Perucho i Gutiérrez enciclopèdia.cat". www.enciclopedia.cat (en catalán). Consultado o 2021-01-07. 
  2. Virgili, Universitat Rovira i. "Joan Perucho i Gutiérrez Doctors honoris causa". Universitat Rovira i Virgili (en catalán). Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2021. Consultado o 2021-01-07. 
  3. "Inici". Departament de Cultura (en catalán). Consultado o 2021-01-07. 
  4. 4,0 4,1 Cultural, El (2003-10-30). "Joan Perucho, el bibliotecario de Alejandría El Cultural" (en castelán). Consultado o 2021-01-07. 
  5. Cervantes, CVC Centro Virtual. "CVC. Juan Perucho. Biografía (1 de 4).". cvc.cervantes.es (en castelán). Consultado o 2021-01-07. 
  6. "Joan Perucho, el gran secundari". Ara.cat (en catalán). 2015-03-28. Consultado o 2021-01-07. 
  7. "Las dos vidas de Perucho. Reseña". revistadelibros.com. 
  8. "Joan Perucho". Associació d'Escriptors en Llengua Catalana (en catalán). Consultado o 2021-01-07. 
  9. "Joan Perucho". www.xtec.cat. Consultado o 2021-01-07. 
  10. "Joan Perucho" (en castelán). 2020-10-10. 
  11. "Joan Perucho". Associació d'Escriptors en Llengua Catalana (en catalán). Consultado o 2021-01-07. 
  12. Catalunya, Universitat Oberta de. "Joan Perucho - Autors a lletrA - La literatura catalana a Internet" (en catalán). 
  13. "El escritor Joan Perucho, sin máscaras". La Vanguardia (en castelán). 2015-03-10. Consultado o 2021-01-07. 
  14. "Recuperant el patrimoni literari de Joan Perucho". VilaWeb.cat (en catalán). Consultado o 2021-01-07. 
  15. "Pencongress2016ourense". pencongress2016ourense.congressus.es. Consultado o 2021-01-07.