Injun 3
| Injun 3 | |
|---|---|
 Injun 3 | |
| Tipo | Científico |
| Organización | USAF |
| Data de lanzamento | 13 de decembro de 1962, 4:07 GMT[1][2][3][4] |
| Foguete portador | Thor[2][5] |
| Sitio de lanzamento | Base Vandenberg da Forza Aérea[2][6] |
| Obxectivo da misión | Estudo da magnetosfera terrestre, os cintos de radiación, as auroras e outros fenómenos xeofísicos.[2][6] |
| Decaemento | 25 de agosto de 1968[1] |
| NSSDC ID | 1962-067B |
| Masa | 52,0 kg[5] |
Injun 3 foi un satélite artificial da USAF xestionado pola Universidade de Iowa lanzado o 13 de decembro de 1962 mediante un foguete Thor desde a Base Vandenberg da Forza Aérea xunto cos satélites Poppy 1A, Poppy 1B, Surcal 2 e Calsphere 1.[2][5][6]
Características[editar | editar a fonte]
Injun 3 foi o terceiro satélite da serie Injun, deseñado, construído e xestionado pola Universidade de Iowa para a USAF. A súa misión foi estudar a magnetosfera terrestre, os cintos de radiación, as auroras e outros fenómenos xeofísicos. Injun 3 estaba deseñado para aliñarse magneticamente co campo magnético terrestre. A alimentación eléctrica era proporcionada por células solares e baterías. Injun 3 funcionou ata finais de outubro de 1963, momento no que as baterías fallaron.[2][5][6]
Injun 3 foi inxectado nunha órbita inicial de 2781,9 km de apoxeo e 246,3 km de perixeo, cunha inclinación orbital de 70,34 graos e un período de 116,3 minutos. Reentrou na atmosfera o 25 de agosto de 1968.[1][3][6]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "INJUN 3" (en inglés). Consultado o 28 de abril de 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 NASA (27 de marzo de 2013). "Injun 3" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2012. Consultado o 28 de abril de 2013.
- ↑ 3,0 3,1 "Letter dated 18 January 1963 from the Permanent Representative of the United States of America addressed to the Secretary-General" (PDF). COMMITTEE ON THE PEACEFUL USES OF OUTER SPACE (63-01353): 2. 21 de xaneiro de 1963. Consultado o 27 de marzo de 2020.
- ↑ Claude Lafleur (2010). "Injun 3" (en inglés). Consultado o 28 de abril de 2013.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Gunter Dirk Krebs (2013). Gunter's Space Page, ed. "Injun 3" (en inglés). Consultado o 28 de abril de 2013.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Mark Wade (2011). "Injun" (en inglés). Consultado o 28 de abril de 2013.
