Inés Camilloni

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaInés Camilloni
Biografía
Nacemento2 de marzo de 1964 Editar o valor em Wikidata (60 anos)
Datos persoais
EducaciónUniversidade de Buenos Aires - aeroloxía (–1995)
Universidade de Buenos Aires - aeroloxía (–1987) Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoCambio climático, radiación solar, modelo climático e aeroloxía Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónmeteoróloga , científica , ecoloxista , climatóloga Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Buenos Aires Editar o valor em Wikidata

Twitter: InesCamilloni Editar o valor em Wikidata

Inés Ángela Camilloni, nada o 2 de marzo de 1964 é unha climatóloga arxentina, especialízada no cambio climático en América do sur.[1]

É unha divulgadora científica sobre os efectos do cambio climático. Entre as súas actividades destaca a súa participación en charlas e entrevistas.[2][3][4][5]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Camilloni licenciouse en meteoroloxía no ano 1987 na Universidade de Buenos Aires e acadou o título de doutora pola mesma universidade oito anos máis tarde .[6][7]

Dende 1999 é profesora na Universidade de Buenos Aires e investigadora independente no Centro de Investigaciones del Mar y la Atmósfera (CIMA – CONICET/UBA).[8][7] É tamén a secretaria académica da Facultade de Ciencias Exactas e Naturais da Universidade de Buenos Aires.[9] Camilloni é residente no Programa de Investigación da Universidade de Harvard[10] Solar Geoengineering e directora do Mestrado en Ciencias Medioambientais na Facultade de Ciencias Exactas e Naturais da Universidade de Buenos Aires.[6]

O traballo de Camilloni céntrase no cambio climático na Arxentina e a nivel rexional, a través da avaliación de modelos climáticos e o desenvolvemento de escenarios climáticos.[6] En 2008 foi unha das científicas que traballa nun informe científico e técnico na contaminación producida pola polpa emitida polos muíños do río de Uruguai, onde Camilloniparticipou no capítulo sobre a calidade do aire[1]En 2012 participou na creación doutro informe técnico sobre o cambio climático na cidade de Buenos Aires, baseado na observación de datos meteorolóxicos e simulacións de cambios climáticos globais.[1]

Un dos seus traballos de investigación estuda os impactos hidráulicos da administración de radiación solar na cunca de río da Prata .[11][12]

En 2016, xunto con Vicente Barros, publicou un libro titulado La Argentina y el cambio climático. De la física Un la política [Arxentina e cambio climático. Dende física ata a política] editado pola Editorial Universitaria de Buenos Aires.[13]

Camilloni é unha das autoras do informe especializado no quecemento global de 1,5 graos do Grupo intergobernamental sobre o cambio climático (GICC) (2018), onde foi a única científica arxentina invitada.[14][15] Participou no cuarto, quinto e sexto informe de valoración do Grupo intergobernamental sobre o cambio climático.[6]

Camilloni tamén participou en charlas sobre a perspectiva de xénero na ciencia e deu entrevistas sobre fa participación das mulleres na ciencia.[16][8]

Obras[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 "INVESTIGADORES. CAMILLONI Ines Angela". Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas (CONICET). Arquivado dende o orixinal o 29 de marzo de 2022. Consultado o 29 de decembro de 2020. 
  2. Esteban, Pablo (27 de decembro de 2017). "El calentamiento y sus responsables". Página12. Consultado o 29 de decembro de 2020. 
  3. "Breves y urgentes observaciones sobre el cambio climático". Naturaleza&Tecnología (en castelán). 7 de decembro de 2020. Consultado o 29 de decembro de 2020. 
  4. ¿Cómo afecta el cambio climático en Argentina? - Análisis de Inés Camilloni, del CONICET. La Nación. 11 de xaneiro de 2019. Consultado o 29 de marzo de 2022. 
  5. "Inés Camilloni: la Patagonia es una de las regiones del país más afectadas@xornal=Río Negro" (en castelán). 17 de xaneiro de 2020. Consultado o 29 de decembro de 2020. 
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Universida de Buenos Aires (ed.). "Ines Camilloni CV" (PDF). Departamento de Ciencias de la Atmósfera y los Océanos (en castelán). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 29 de marzo de 2022. Consultado o 29 de decembro de 2020. 
  7. 7,0 7,1 "Inés Camilloni". orcid.org. Consultado o 29 de marzo de 2022. 
  8. 8,0 8,1 Gadea Lara, Tais (6 de febreiro de 2020). "Inés Camilloni. Una voz argentina ante el mundo". Redacción. Periodismo humano (en castelán). Consultado o 29 de marzo de 2022. 
  9. "Inés Camilloni". Revista Anfibia. Consultado o 29 de marzo de 2022. 
  10. Universidade Harvard (ed.). "Ines Camilloni". Harvard's Solar Geoengineering Research program (en inglés). Consultado o 29 de marzo de 2022. 
  11. "Impacts of SRM on the La Plata Basin’s hydroclimate in South America". The Degrees Initiative (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 27 de xuño de 2022. Consultado o 29 de marzo de 2022. 
  12. "Introducción a la Modificación de la Radiación Solar: Análisis de los posibles beneficios y riesgos en el contexto de América Latina y el Caribe" (en castelán). 21 de xullo de 2020. Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2021. Consultado o 29 de decembro de 2020. 
  13. Camilloni, Inés. (2020). La Argentina y el cambio climático. Buenos Aires: Eudeba. ISBN 978-950-23-3097-6. OCLC 1283855078. 
  14. Mansilla, María; Fernández Bravo, Ezequiel (14 de xullo de 2020). "Un nuevo mapa global: la única salida de esta crisis". Infobae (en castelán). Consultado o 29 de decembro de 2020. 
  15. Hoegh-Guldberg, O.; Jacob, D.; Taylor, M.; Guillén Bolaños, T.; Bindi, M.; Brown, S.; Camilloni, I. A.; Diedhiou, A.; Djalante, R. (2019-09-20). "The human imperative of stabilizing global climate change at 1.5°C". Science (en inglés) 365 (6459): eaaw6974. ISSN 0036-8075. doi:10.1126/science.aaw6974. 
  16. Universidad Nacional de Luján, ed. (3 de agosto de 2020). "Continúa el Ciclo de Conferencias "Mujeres en Ciencias Ambientales"". Noticias UnLu. Consultado o 29 de marzo de 2022. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]