Escualomorfos
| Escualomorfos Squalomorphi | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Squalus cubensis | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Ordes e Familias | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
A dos escualomorfos (Squalomorphi) é unha superorde de elasmobranquios,[1] que comprende catro ordes de tiburóns modernos pero con algúns caracteres primitivos.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Descrición[editar | editar a fonte]
A supeorde foi descrita en 1977 polo ictiólogo estadounidense Leonard Compagno.
Clasificación[editar | editar a fonte]
A superorde comprende as seguintes catro ordes, coas femilias que se indican:[1]
- Hexanchiformes Compagno, 1977
- Familia Chlamydoselachidae Garman, 1884
- Familia Hexanchidae Gray, 1851 [2]
- Pristiophoriformes Berg, 1958
- Familia Pristiophoridae Bleeker, 1859 [3]
- Squaliformes Compagno, 1973
- Familia Centrophoridae Bleeker, 1859
- Familia Dalatiidae Gray, 1851
- Familia Echinorhinidae Gill, 1862
- Familia Etmopteridae Fowler, 1934
- Familia Oxynotidae Gill, 1863
- Familia Somniosidae Jordan, 1888
- Familia Squalidae de Blainville, 1816 [4]
- Squatiniformes Buen, 1926
- Familia Squatinidae de Blainville, 1816 [5]
Características[editar | editar a fonte]
Este grupo inclúe catro ordes de tiburóns modernos pero con características relativamente primitivas, como a gran cantidade de fendeduras branquiais (xeralmente máis de 5) ou a ausencia duna aleta anal en tres das catro ordes.[6][7]
Galería[editar | editar a fonte]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Squalomorphi no WoRMS.
- ↑ Hexanchiformes no WoRMS.
- ↑ Pristiophoriformes no WoRMS.
- ↑ Squaliformes no WoRMS.
- ↑ Squatiniformes no WoRMS.
- ↑ M. P. Heinicke, G. J. P. Naylor & S. B. Hedges (2009): "Cartilaginous fishes (Chondrichthyes)", en S. B. Hedges & S. Kumar The Timetree of Life. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-1995-3503-3.
- ↑ Ximena Vélez-Zuazo & Ingi Agnarsson (2011): "Shark tales: A molecular species-level phylogeny of sharks (Selachimorpha, Chondrichthyes)" Molecular Phylogenetics and Evolution 58 (2): 207–217.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- David A. Ebert, Sarah L. Fowler & Leonard J. V. Compagno (2013): Sharks of the World. A Fully Illustrated Guide. Plymouth, UK: Wild Nature Press (Princeton University Press). ISBN 978-0-9573-9460-5.
- Joseph S. Nelson, Terry C. Grande & Mark V. H. Wilson (2016): Fishes of the World, 5th Edition. Hoboken, Nova Jersey, USA: John Wiley & Sons. ISBN 978-1-1183-4233-6.
- Leonard Compagno & Sarah Fowler (2005): Collins Field Guide Sharks of the World. Collins. ISBN 978-0-0071-3610-0.
